Kerst 2012 in Nederland

Op zaterdagochtend zijn we vroeg vertrokken. Het sneeuwt in Birkeland, we weten dat we de eerste "white christmas" sinds vele jaren gaan mislopen doordat we kerst 2012 in Nederland gaan vieren. We zullen in Nederland blijven tot het nieuwe jaar. 

Om half zes wordt de heuvel voor ons huis door de sneeuwschuiver al schoongemaakt, desondanks lukt het ons tot twee keer toe niet om de auto hier omhoog te rijden. Via de alternatieve route lukt het gelukkig wel. 

Bij de veerboot is het druk, heel veel niet Noren (opvallend veel Polen) zijn blijkbaar op weg naar huis. 

We hebben nog geprobeerd een beetje sneeuw mee te nemen, maar bij aankomst in Hirtshals was dit al van de fiets afgedooid.

Onderweg hebben we nog een beetje sneeuw in noord Denemarken, maar al snel was de weg goed en droog. Tot Duitsland, hier begon het heel licht te sneeuwen en hebben wij onze snelheid aangepast. De gemiddelde Duitser lijkt echter geen boodschap te hebben aan sneeuw, regen, slecht zicht en blazen gewoon door. We zijn tussen Flensburg en Hamburg zo'n 10 ongelukken gepasseerd en zagen er ook nog 1 vlak voor onze auto gebeuren. De schrik zat er goed in, het was inmiddels spiegelglad op de weg. Geen probleem voor mensen met aangepaste snelheid en voorwielaandrijving, maar des te meer voor de Duitse rijstijl, zeker met achterwielaandrijving.

Tussen Hamburg en Bremen was het -2 graden en begon het te regenen. De weg was gelukkig goed gepekeld, maar dit rijdt toch niet relaxed. Stel dat ze 1 stukje vergeten zijn...
Enfin, ondanks het weer zijn we "slechts" 2 uur later, maar heelhuids, op bestemming aangekomen.

Het dooit

Na een week met toch wel erg extreem koude temperaturen dooit het opeens. De voorspellingen voor volgende week zien er vochtig uit, dus toch vandaag maar snel even genoten van de sneeuw die er ligt. Althans... genieten begint eerst met een deja vu: had ik deze auto al niet een keer eerder deze week uitgegraven?

Gelukkig hielp de buurman weer mee met zijn tractor  de rest heb ik zelf sneeuwvrij gemaakt in een uurtje.
We hebben geprobeerd de rivier te bereiken, maar dat was iets teveel gewild. Hier staat Maaike tot over haar knieën in de sneeuw

Maar de foto's van afstand spreken tot de verbeelding. Hier heb ik een paar maanden geleden gezwommen en gevist.

Dit boompje heeft het nog nooit zo zwaar gehad.

Ondanks de koude temperaturen ruikt het heerlijk in de buurt van gekapt hout.

En onze buurman die wel van racen houdt, maar niet van sneeuw krijgt waarschijnlijk buikpijn bij het zien van zijn ingesneeuwde ralleyauto

Eens kijken wat we morgen nog kunnen doen. Misschien kunnen we nog sneeuwschoenwandelen in de wat hoger gelegen delen van Birkenes

Mode in Noorwegen en drugs in Nederland

Laatst zagen we een advertentie van een kledingstuk wat wij niet kenden. Het lijkt een beetje op Teletubby tenue en we vroegen ons af wanneer dit gewoonlijk gedragen moest worden: 's avonds na het douchen, in bed, voor de haard

Of als je binnenkort een tijdje moet brommen

In ieder geval kwam onze gedachten niet veel verder dan de huiselijke kring, totdat we plotseling iemand in de paarse variant haar week boodschappen zagen afrekenen in een toch wel hele grote winkel hier in de buurt. Dus ook buitenshuis wordt dit gedragen, dat durfden we niet in te schatten. Maaike wil er in ieder geval nog niet aan toe.

Laatst nog geprobeerd een waanidee weg te werken hier. Er blijkt een programma te zijn geweest op de Noorse televisie over drugs in Nederland en er kwam een collega naar mij toe die vroeg waar hij drugs kon kopen in Nederland. "Dat is toch overal mogelijk?" vroeg hij. "Ik zag het op televisie." Toch maar gezegd dat veel ouders in Nederland nog altijd blij zijn dat het niet zo is...

Kerst in het museum

Vandaag was er weer een open dag bij het museum van Birkeland waar ik vrijwilligerswerk doe. Men had Marjolein gevraagd of ze misschien kon helpen met voedsel verkopen, maar aangezien Maaike haar mee had genomen naar Oslo heb ik me maar aangeboden. Ik was direct aangenomen werd er gezegd.
Jul på Grasham ofwel Kerst op Grasham, het museum.
En het weer werkte PERFECT mee vandaag. Nog nooit is deze dag in een meer harmonieuze stemming verlopen. Sneeuw in overvloed

Om in de sfeer te komen heb ik de houtkachel aangestoken en was ik  al vroeg begonnen met de auto uit te graven.en hierna het stuk naar de weg vrij te maken. De weg was gelukkig al geveegd (althans, de sneeuw was opzij geschoven), wat inhoudt dat onze inrit niet meer uit te rijden is

De auto's bekijkend was de keuze snel gemaakt. Ik ga straks de kleine nemen.

Later bedenk ik mij dat ik 's avonds Mar en Maaike moet ophalen van het vliegveld en ik dus alsnog ook de grote kan gaan vrijmaken van sneeuw. Ach, het houdt je van de straat.

Hierna snel naar het museum gereden alwaar ik nog een keer een uur heb sneeuw geruimd. Maar hierna kon ik wel mijn ketel neerzetten. Ik zou vandaag pulser (worstjes) en gløgg (traditionele warme drank) verkopen. En hierna kon ik voor de tweede keer vandaag een vuurtje maken. Twee enorme pannen heb ik flink opgestookt en hierna de lekkernijen opgewarmd.

Het uitzicht was betoverend Een echte kerstsfeer laten we maar denken.

En ook de kerstman zelf (hij heet Bent vertelde hij), liep gewoon rond.

Maar, ook de gemiddelde Noor kijkt naar buiten, ziet het weer en denkt dan waarschijnlijk hetzelfde als een Nederlander op een winterse dag: laten we lekker binnen blijven vandaag. Ik heb alsnog wel voor ca 800 kronen (100 EURO verkocht), maar qua bezoekers was het een erg rustige dag vandaag.

Er waren nog behoorlijk wat worstjes over en een broodje worst gaat er altijd in. Maar ik was toch wel benieuwd: wat zou die gløgg toch eigenlijk voor drank zijn? Voorzichtig heb ik mijn eerste kopje geproefd. Het kwam op mij over als een soort warme cola (qua kleur en zoetheid) gemengd met nog meer suiker en een kruidenmix wat niet zou misstaan op een vleesschotel. Ik heb het opgedronken, maar besloot dat dit ook mijn laatste kopje was.

Weersystemen en vogelhuisje

Marjolein en Maaike zitten momenteel in Oslo en ik ben alleen thuis. De was draait en verder zien we wel wat de dag gaat brengen. In ieder geval is het morgen een kerstdag bij het museum en mag ik meehelpen opbouwen en eten verkopen. Het vriest dat het kraakt, maar gelukkig is het dit keer binnenshuis.

We wonen hier nu al bijna twee jaar en natuurlijk zijn er verschillen, maar over het algemeen is het weer hier in Noorwegen niet veel anders geweest als in Nederland, misschien alleen wat langer en kouder
- Momenteel ligt er in Nederland sneeuw, dat ligt hier ook al een week inmiddels.

- Momenteel is het in Nederland koud, dat is het hier ook, al een week hangt de temperatuur s'ochtends rond de -15
- En als het in Nederland regent, dan regent .het ook in Noorwegen, en ook dat waarschijnlijk iets langer :-(

Een weersysteem is ook al snel honderden kilometers groot, dus dat er af en toe weinig verschillen zijn tussen Nederland en Noorwegen zou dit als verklaring kunnen hebben. Maar het uitzicht buiten is in ieder geval weer genieten

Marjolein heeft een vogeltaart gemaakt. Deze heeft van de week al twee keer op de grond gelegen en we vermoeden eksters. Omdat we meestal in het donker thuiskomen zien we niet wat er gebeurt, maar nu is het weekend. Ik zie meesjes en inderdaad eksters.

Maar na een half uurtje ben ik toch benieuwd. Waarom is het toch zo stil op de vogelvoederplaats?

Nu wonen er hier in Noorwegen veel minder mensen en dus katten dan in een gemiddelde Nederlandse woonwijk, maar het gevoel blijft hetzelfde: Erg jammer dat iemand zijn "huis"dier buiten zet. Zielig voor de kat (met -15°C nu)en alle anderen die die dier vervolgens tot last is. In ieder geval toch maar een hangend vogelhuisje met de volgende taart

Snøen har kommet

Snøen har kommet, ofwel de sneeuw is gekomen. -9 graden buiten, prachtig uitzicht en kurkdroge sneeuw

De idyllische Tovdalselva is in 1 klap geslonken tot weer een klein riviertje. Grappig te zien wat voor impact de vorst heeft op dit soort waterlopen. Inmiddels zitten alle voorzetramen weer voor de buitenramen. We waren er 1 vergeten en die is inmiddels stijf bevroren zodat we er niet meer door naar buiten kunnen kijken.

Van de week hebben we toch maar met de verwarming aan geslapen, 2 graden in de slaapkamer is niet warm. Jammer is wel dat de vlieg die in winterslaap probeerde te komen, waarschijnlijk vanwege de warmte wakker is geworden en midden in de nacht tegen het raam aan het zoemen was. Het vroor, was volle maan en behoorlijk licht midden in de nacht, maar desondanks wilde de vlieg overduidelijk naar buiten. We hebben hem geholpen en zijn toen weer verder gaan slapen.

Noorse Boeken

De Noren vinden de jachtperiode met name erg gezellig, dus de gesprekken in de kantine met jacht als onderwerp begrijp ik nog niet altijd, maar afgelopen vrijdag ging het gesprek over boeken, en om preciezer te zijn: Jo Nesbø en zijn creatie Harry Hole. En hierover kon ik ook het een en ander meepraten, tenslotte heb ik op 1 na AL zijn boeken gelezen, en zelfs de laatste "Gjenferd". På Norsk? vroegen mijn collega's. Ja, in het Noors. De enige die ik nog niet heb gelezen is het derde kinderboek van de serie dokter Doktor Proktor. Kinderboeken? Ja, hiermee ben ik begonnen, GFT, Mathilda, enzovoort. Het eerste Doktor Proktor prompepulver was erg leuk en daarom, misschien niet helemaal nodig mee voor de taal, ben ik onlangs toch begonnen in het tweede kinderboek van Jo. " Tidsbadekar" ging over allerlei zaken in de historie die werden bepaald door de aanwezigheid van de hoofdpersonen Bulle en of Lise. Erg leuk te lezen dat bijvoorbeeld een onbekende fietser de tour de France had opgegeven, maar dat het uiteindelijk dankzij Bulle was dat Eddy Merckx alsnog als eerste over de streep kwam en zijn carrière voortzette als fietser. En dat de slag bij Waterloo helemaal niet verloren was door Napoleon, maar dat ze met zijn allen gewoon naar huis zijn gegaan, moe van al het strijden. Geweldig dat er mensen zijn die dit kunnen verzinnen.

Maar inmiddels heb ik op aanraden van Mar de serie van Stieg Larsson gelezen en eerlijk is eerlijk, het is me een goede serie. En als je me 2 jaar geleden had gezegd dat ik ooit een boek van 700 pagina's zou lezen, dan had ik waarschijnlijk gelachen, maar ik heb er 3 in ca een maand uitgelezen.

Erg goed geschreven een aanrader voor mensen die van crimes en conspiracy theory houden.

Maar nu? Jo Nesbø is uitgelezen, Stieg Larsson is uitgelezen, nu eens kijken welke schrijver mijn volgende favoriet wordt. Ik probeer het nog een beetje te houden in de Scandinavische talen en in de stijl van de twee voorgaande, iemand een idee?

Cold repair en fårikål

Het is alweer een tijd geleden sinds mijn laatste blog... maar er is intussen ontzettend veel gebeurd. Met onze zaak zijn we na de cold repair inmiddels weer opgestart en dat was een paar weken flink aanpoten. 

De oven is opnieuw opgebouwd, externe branders zijn aangezet om de temperatuur langzaam in enkele dagen tot een paar honderd graden op te warmen en hierna zijn de eigen branders aangezet. Bij een temparatuur van over de 1000 graden zijn de grondstoffen in de oven gepompt en enkele dagen later loopt het dan uiteindelijk het vloeibare glas bij de productie eruit.

Hierna is het eigenlijk eerst gewoon aftappen omdat het eerste deel van het glas veel gruis / afval bevat van de nieuwbouw. Na enkele dagen aftappen kwam de productie in gang, eerst produceren we grof materiaal. En momenteel zijn we aan het overstappen naar fijnere productie. 

Mijn bijdrage bestond uit het opstarten van alle productiepunten met het juiste product en de juiste instellingen, iets waarvoor ik in de aanlopende weken een database heb ontwikkeld die ons hierin enorm heeft ondersteund. Waar ik voorheen iedere dag een dag voorbereiding voor nodig zou hebben gehad (met veel foutkans en weinig flexibiliteit), kost me nu slechts een kwartier met eigenlijk 0 foutkans en een hoge mate van flexibiliteit. De planning is namelijk 3x volledig veranderd, iets wat me nu geen enkele moeite kostte om mee te veranderen. Lean manufacturing dus. En zo zijn er nog vele zaken te verbeteren bij ons.

Op het sociale vlak ben ik zojuist naar het gezamenlijke diner geweest van alle vrijwilligers van het museum. Op het menu stonden fårikål en riskrem. Nu ben ik zelf niet zo'n liefhebber van schapevlees, maar dit was lamsvlees, in ieder geval traditioneel Noors, bijna nationaal gerecht. En voor mij altijd weer spannend om iets nieuws te proberen. 

Enorme pannen kwamen op tafel met een soort gekookt lamsvlees en kool. 

Dit wordt gegeten met hele aardappelen. De eerste aanblik laat zich vergelijken met het eten wat de defensie de recruten voorschotelt op de eerste kennismakingsdag, maar eerlijk is eerlijk, het smaakte verre van verkeerd. Ik heb zelfs nog een bord genomen.

Hierna was er riskrem (de naam zegt het al, gekookte rijst in een soort creme) met hierover een saus van rode vruchten. En daar mag je me altijd voor wakker maken. Hierna nog ijs toe en toen stond mijn broeksriem op springen

De avond werd afgesloten met wat Noorse grappen en muziek, iets waarbij mijn Noorse "kunskapen" toch nog duidelijk tekort schieten. Soms staan er mensen te praten waarbij ik me nog steeds afvraag of ze Noors praten of niet. Maar de rest verstond de persoon, dus het zal wel een zwaar dialect zijn.

Van de 10 grappen kon ik er 1 meelachen en de Noorse muziek heb ik maar helemaal aan me voorbij laten gaan.

Maar goed, zeker een geslaagde avond

Nederland, Belgie en weer in de krant

Vorige week was ik een dikke week in Nederland en Belgie. Het eerste weekend heb ik half Nederland afgereden met onze Nederlandse Panda dus ik geloof dat de meeste bekenden wel hebben meegekregen dat ik in het land was. Hierna heb ik de week gewerkt bij ons bedrijf in Belgie alwaar het tijdens de dagelijkse trips van en naar hotel opviel dat "bumperkleven" gelijk aan "wentelwiek" welhaast een Belgisch woord moet zijn: de Belgen spreken niet alleen Frans, ze beginnen ook duidelijk het zuiderlijk rijtemperament te kopieren.
Ondanks dat we vanuit de fabriek in Battice de Nederlandse grens kunnen zien liggen, sprak 1 persoon Nederlands, 10 Engels en de overige 389 reageren alleen met "que"... en zelf heb ik 3 jaar Franse les genoten en weet alleen nog de welbekende maar compleet nutteloze zinnen die we in het eerste jaar hebben geleerd zoals
"papa fume une pipe" (mijn papa fuumde helemaal geen piep)
"j'avais une cravate" (ik geloof dat ik 10 jaar geleden voor het laatst een stropdas heb gedragen)
"c'est un chemin "(en de schoorsteen van het bedrijf was het laatste waarin ik geinteresseerd was)
En zodra ik met een redelijk vloeiend uitspraak uitleg dat ik geen frans spreek, gelooft niemand mij meer.
"Je ne parle pas de Français, je suis Hollandais".
Ondanks de taalbariere van slechts 5 kilometer breed was het een leerzame week in een lieflijke omgeving. En, het grappige is, zoals inmiddels al veel plaatsen in Europa: in deze omgeving heb ik gefietst. Het treintje bij Aubel ben ik inmiddels al 3 keer aan voorbij gefietst



Ik had een tijd geleden een artikel geschreven voor in de locale krant. Hier had ik niets op gehoord en ik stond na 2 maanden bijna op het punt te vragen of mijn mail misschien in de spamfilter verdwenen was, toen ik opeens op woensdag in Belgie te horen kreeg dat ik in Noorwegen in de krant stond. Met closeup foto van een jaar geleden met een ongeschoren hoofd.
Het grappige was dat ze het stuk zonder te corrigeren gewoon in de krant plaatsen, onder vermelding dat het in een sjarmerende en humoristische manier geschreven is. Complimentje dus.

Op zaterdag ben ik weer teruggereisd, waarbij ik opnieuw wat vrij ben omgegaan met het maximaal aantal kilo's die ik mag vervoeren in een vliegtuig. In totaal ca 45 kilo bagage. De koffer woog maar 21 kilo, dus het meeste gewicht zat in mijn handbagage (maximaal 10 kilo toegestaan, maar niemand die dit controleert). En het grootste gedeelte van het gewicht laat zich raden:


want laten we eerlijk zijn, de Noren verhogen niet voor niets de invoerheffing op kaas. Ze zien dat ze hier geld op kunnen verdienen omdat de Noorse kaas geen competitie is voor alle heerlijke buitenlandse varianten.

Cold Repair

Deze weken staan bij mijn werkgever in het kader van de "Cold Repair". Ik werk bij een glasfabriek en dan betekent Cold ook echt koud, zeker als dit eind september, begin oktober gebeurt (we hebben al een aantal dagen met nachtvorst gehad).
Ik vond dit een mooie periode om eens een beetje mijn to do lijst wat kleiner te maken, totdat mijn baas op de eerste dag van de Cold Repair besloot dat hij een fotograaf zocht met verstand van het proces:
"Heb jij het druk vandaag? Kun jij misschien wat foto's maken?"
Zonder enige achterdocht bij de woorden "vandaag" en "paar" accepteerde ik de opdracht. Inmiddels loop ik twee weken als reporter rond in het bedrijf en heb al vele Gigabytes aan fotos geschoten. En voor de mensen die ooit deze mogelijkheid krijgen: DOEN! Je eigen werk blijft alsnog liggen, maar ik ken nu niet alleen alle sluip- en kruipdoor wegen in het bedrijf, maar ook veel mensen en uiteraard niet te vergeten het hele proces.

Bij glasmaken komen hoge temperaturen kijken, Hierdoor duurde het bijvoorbeeld al 3 hele dagen voordat we konden beginnen met het weghalen van de voorwand van de oven. Voordat ze verder gingen breken hebben we veel foto's gemaakt van het inwendige, want zo vaak kom je niet in oogcontact met het binnenste van een apparaat wat veel wegheeft van een vulkaan. En dat leverde soms (voor kenners) prachtige plaatjes op van gebroken en gesmoten gesteente

En hierna kon het glas uitgehakt worden, hetgeen alsnog een verschrikkelijk heet werk was omdat het glas weliswaar al 3 dagen afgekoeld was, maar omdat het vele decimeters dik was, was het middenste toch nog steeds heet. De foto hierboven is genomen op 1 meter boven het glas en het lukte me niet om langer dan 10 seconden mijn handen hier te houden.

Momenteel zitten we in week 2 van de 5 weken en zijn we alweer aan het opbouwen. De oven krijgt bijna weer een nieuwe laag stenen en de kanalen waar het gesmolten glas doorheen stroomt zijn bijna alweer opgebouwd.
Hier zijn veel mensen bij betrokken waarvan een ervaring voor allemaal erg belangrijk moet zijn geweest: puzzels leggen toen ze jong waren...Verschrikkelijk veel soorten stenen worden genummerd, gepast en gemeten en op de juiste plaats gelegd. Zodra er een bodempje ligt, worden er zwarte stenen rechtop gezet, hier worden weer witte stenen tegenaan gezet, en dan een soort creme steen tegenaan. Er bovenop wordt er een laag gemetseld, enzovoort. 1-2 x per dag kruip ik door de fabriek en neem van alles een foto, waarbij ik niet zozeer kijk wat ik op de foto zet, zolang het maar alles van het proces heeft.
En ik weet niet waarom, maar af en toe leg ik een associatie met stratenmakers...iemand een idee?

Sopptember

Sopptember, ofwel de paddestoelenmaand.

En ja, we zien genoeg paddestoelen, maar we durven niet te plukken. Dat laten we voorlopig nog over aan de locals.
Maar goed, het is inmiddels half september, het weer wordt kouder en natter en dat werd al 1 dag erg duidelijk deze week. 1 graad 's ochtends, de mist had zich als rijp afgezet in de bomen en de voorruit van de auto was dichtgevroren.

Daags erna was het gelukkig alweer 13 graden buiten.Winter is leuk, maar eerst even acclimatiseren.

Voor de zekerheid hebben we de buurman maar weer een lading hout laten brengen. Ons stookhok ligt inmiddels weer lekker vol.

Vandaag hebben we een erge leuke wandeling achter de rug. Ca 5km van ons huis loopt een route omhoog. Ernaartoe rijden we langs 2 watervallen en tijdens het lopen treffen we 5 watervallen: Brattefoss, Vrangefoss, Hoggefoss, Nedre en Øvre Natveitfoss

Brattefoss eindigde in een idillische meertje. Afgezien van de temperatuur en  het ontbreken van palmbomen waanden we ons op een subtropisch eiland.

 Af en toe door de rivier, maar gelukkig ook een spannende brug

en natuurlijk tijd voor ontspanning

Foreldrene møte

Ik had vandaag een "foreldrene møte" ofwel ouderavond van school. En laat ik me alvast verontschuldigen als ik wat negatief uit de hoek kom, maar het onderwerp wat behandeld werd, vond ik wat eenzijdig..

De begeleiding van de leerlingen in Noorwegen, in vergelijking met Nederland vinden we formidabel. 2 leraren op een klas van 22 kinderen vinden we geweldig.Vorig jaar wilde de school bezuinigen en werden het bijna 2 leraren op 30 leerlingen. Hierover ontstond veel commotie onder de ouders, iets wat wij toen niet helemaal begrepen omdat we in Nederland gewend waren aan 1 leraar op 30 leerlingen, nog altijd de helft van waar we hier over spraken. Maar goed, door alle commotie is de beslissing teruggedraaid en heeft de klas nog altijd 2 op 22. Geweldig.
Maar de "foreldrene møte" van vorig jaar had ik blijkbaar goed verdrongen, want nietsvermoedend ging ik zitten en al horende kwam het tot een grote deja vu. In grote lijnen gaat het over drank, drugs, statistieken hieromtrent en dat we er met zijn allen achter staan dat we gewaarschuwd willen worden als ons kind in een situatie wordt aangetroffen wat een ander klassificeert als "probleemsituatie", wat zelfs oploopt tot buiten zijn na 21:30. In mijn ogen is er anderhalf uur gesproken over iets wat wij bij Maaike (en voorheen bij Femke) nooit als probleem hebben ervaren. En oh ja, vorig jaar was dat ook zo, maar toen hebben we gelukkig het eerste uur gemist :-)
Maar wat gaat Maaike leren in dit schooljaar, welke uitjes zijn er, wat moet er gefinancierd worden? Dingen die wij interessant vinden, nee, daar hebben we het (nog) niet over gehad. Ik ben nog niet zo dapper hier en public een discussie over te voeren in het Noors, maar ik denk dat ik de volgende keer wat "spørsmål" ga voorbereiden. Zoals gezegd, teveel verdrongen en toch iets te onvoorbereid er naar toe gegaan

Leren is plezier...

De drie dames van de familie zijn momenteel flink bezig hun kennis te vergroten. Maaike is naar de volgende klas op haar school, Femke is voor de eerste dag naar de universiteit Utrecht en Marjolein zit op de EBC in Kalvåg (off all places) voor een hele week.

Maaike heeft dinsdag volleyballen en worstjes grillen, Femke heeft een hele week introductie (spelletjes, rondlopen in Utrecht,...) en Marjolein heeft een dag vissen met de boot....

Blijft toch een leuke tijd, dat leren. Ik mis het wel een beetje... 

Andere hobby...of toch maar niet

Het water is 's ochtends warmer dan de omgeving wat regelmatig fantastische plaatjes oplevert als ik op de fiets naar mijn werk toe ga. Hier drijven kleine wolkjes met de wind mee vlak over het wateroppervlakte. Nauwelijks te zien op de foto, maar wel de moeite waard om er even voor stil te staan.

Na 3 weken vissen met vrienden en familie was het resultaat niet om over naar huis te schrijven: een tiental blinkers kwijt, een gebroken hengel en onze vangst bestond uit electriciteitskabels, stokken in het water, bomen langs de kant, 1 vis van 15 cm en nog wat zaken die nu niet echt konden bekoren op de barbecue. Volgens mijn collega gebruikten we goed materiaal, dus daar kon het niet aan liggen. Voor mij dus maar 1 conclusie: Tijd voor een andere hobby...
Toen we 1,5 week geleden tijdens de open dag van het museum rondliepen zagen we een ambachtsman die houten lepels ed maakte. Erg leuk en volgens mij een grappig tijdsverdrijf tijdens vakanties ed. En ik dacht: dat moet ik toch wel kunnen. Ik begon met een plank grenen die zich met veel moeite liet vormen tot een lepel. Het leek zo makkelijk, die man bij het museum gebruikte alleen een mesje, maar ik had uiteindelijk een boor en bandschuurmachine gebruikt. En dat zijn nu juist gereedschappen die ik niet direkt meeneem op vakantie in een rugzak. Dat moet toch makkelijker kunnen dacht ik. Gekeken op internet, blijkt men over het algemeen vers hout te gebruiken van de berk Een boompje omhakken dus... Als bijkomend voordeel zag ik dat berken zich makkelijker laten vangen dan een vis.

Als snel vormde zich mijn tweede bestekonderdeel maar wegens een noest werd dit een andere creatie dan gepland: een botermesje.
Ondertussen kwam de familie Bakker op bezoek, waarvan Niels zich bleek te hebben ontpopt tot een rasechte visser. En natuurlijk gingen we het hier ook proberen in de rivier, maar opnieuw vingen we stenen, takken, bomen en bot. Maar geen vis.
Daags erna had Niels in Grimstad gezien dat de zee vol met vis zat. Dus die avond beproefden we ons geluk in de haven van Homborsund.

Dat begon erg grappig. In de haven leek het water af en toe te koken en dat bleek een school met makreel te zijn die rondzwom aan het oppervlak. Wat een fantastisch mooi gezicht was dat. We hebben een 15 minuten geprobeerd met blinkers om er een vis te vangen, maar deze makrelen roken duidelijk onraad en hapten niet toe in onze Nederlandse blinkers. Hierna werd het wateroppervlak weer rustig en waren de makrelen verdwenen.
Als we de vissen al zien, bijna kunnen ruiken en alsnog niet kunnen vangen, dat bevestigt enigszins mijn vermoeden: vissen is niet aan mij besteed. Een makreel vang je normaal gesproken alleen met een haak, die bij overal in. Dus als een school makreel al niet hapt in een blinker belooft dat niet veel voor de rest van de avond...
We zijn verder gaan vissen in dieper water. En dit keer ging verbluffend goed. We vingen allemaal 2 vissen en 3 uur later kwamen we super tevreden thuis. Een keer raden wat we de dag erna hebben gegeten....het was erg vers...

Nu slaat wel weer de twijfel toe, wordt het vissen of wordt het bestek maken...vissen of bestek maken... of allebei

Dugnad en Noors vertrouwen

De ochtend begon prachtig met koetjesmist en een mooie zon en reeds 7:30 stond ik buiten om onze nieuwe tuinset (uiteraard met heel veel korting) in elkaar te gaan zetten.

Maar hier had ik niet veel tijd voor. Het museum had zijn jaarlijkse open dag en we hebben de organisatie als vrijwilliger meegeholpen (dugnad). Het prachtige weer was ideaal voor een open dag.
We zijn er met zijn drietjes geweest, Ben, Marjolein en Maaike. Ik heb als parkeerwacht gespeeld, Marjolein heeft voor de inwendige mens van de bezoekers gezorgd en Maaike deed hier erg leuk mee mee.
Dankzij het fantastische weer stroomden de toeschouwers al snel binnen. Als parkeerterrein hadden we een grasveld in gebruik wat dankzij de droge zomer hard genoeg was om overheen te rijden.

Hier stonden het later helemaal vol met auto's.
In sommige gevallen voelde ik me wel erg lullig als mensen met een beperking vroegen of er ook een gehandicaptenparkeerplaats was... Maar deze kregen dan een plekje zo dicht mogelijk bij het museum en daar waar noodzakelijk boden we hulp aan.
Wat me altijd opvalt is dat een Noor nagenoeg altijd zonder problemen betaalt. Geen gemopper, heel soms dat mensen melden dat ze er voor een bepaalde reden zijn, maar over het algemeen wordt gewoon de knip geopend. En wat ik nog frappanter vind is dat mensen die er zonder betalen langs zijn gekomen  (wat overigens niet moeilijk is hier in Noorwegen), later toch nog terug komen om te betalen. En zelfs tot 2x toe een automobilist gehad die alleen voor een ander wilde betalen en dan weer terug ging. Noem het een braaf volk die Noren. En ze hebben altijd het volste vertrouwen. Even snel nagerekend heb ik iets van 13000 kroner, 1600 EURO afgerekend en de gehele tas met geld wordt gewoon over gegeven naar de volgende die ermee verder gaat. En bij de kraam van Marjolein / Femke wordt het geld  regelmatig geteld door kinderen.

We vonden het al met al een geslaagde en leuke dag. Hierna heb ik snel even mijn fiets in elkaar gezet, heb weer een blinker aan mijn hengel gehangen en ben gaan vissen op een plekje waar ik nog nooit gevist had. Ik vond het een prachtig plekje, de vissen sprongen letterlijk om mij heen, maar gelukkig voor de vissen was ik mijn blinker al na 3x kwijt en had ik geen reserve bij me... Ik snap niet hoe dat vissen op zalm uitkan voor die Noren. Met al die blinkers die ik kwijt raak is het voor mij aanzienlijk goedkoper om gewoon zalm in de winkel te kopen. Nog los van al die uren die er al inzitten en het feit dat ik nog nooit zalm heb gevangen hier... Maar misschien komt het goed, de mensen van het museum vinden dat we erg goed integreren zo...

Typisch Noors en eten bij Ikea

Deze twee weken hebben we een zware delegatie op bezoek uit Nederland:
Femke met Opa en Oma. Femke is er al zo'n lange tijd dat we alweer allemaal gewend zijn aan elkaar. En opa en oma zijn er sinds zondag 5 augustus. En uiteraard proberen we Noorwegen op zijn allerbest te laten zien:
Noorwegen, het land van
- de watervallen (opgedroogd),
- de snelstromende rivieren (momenteel kabbelende beekjes, het blauwe streepje op onderstaande foto is de rivier langs mijn werk en deze is normaal gesproken 4x zo breed)

- de rivieren en meren vol met zalm en andere lekkere vissoorten als forel (we proberen al 1,5 week verwoed een vis te vangen en hebben tot nu toe alleen maar diepvrieszalm weten te scoren
- dan de vele vis in de zeesteden Lillesand, Homborsund enzo (mijn collega heeft zijn zoon verboden om nog verder te vissen omdat de vriezer vol ligt. Gezien onze schamele vangst in de afgelopen weken (1 visje van 15cm) denk ik dat zijn vriezer gewoon erg klein is)
- de vele vruchtbomen (maart was eerst warm waardoor de bomen uitliepen en hierna vroor het weer. We hebben een appelboom met maar 1 appel)
- het land van de topsporters (zojuist met opa naar een voetbalwedstrijd van Maaike gekeken, Birkeland heeft verloren met 9-1)
- en vooral de vele elanden die hier in de buurt te zien zijn tegen schemering (Elk, waar ben je nou??? red mijn geloofwaadigheid)

Maar we hebben uiteraard ook positieve zaken meegemaakt:
- de natuur in de buurt is prachtig en we genieten volop tijdens rondrijden.
- het weer is, op 1 regenachtige dag na, alweer 2 weken schitterend (terwijl veel mensen denken dat het altijd koud en nat is in Noorwegen)
- diepvrieszalm op de barbecue is erg lekker
- Ikea is nooit druk

Dat laatste mag raar klinken, maar het is wel een pluspuntje. Aanstaande vrijdag gaan we er eten met zijn allen. Eten bij Ikea? Jawel, gezien de drukte durven we dat gewoon. En het jaarlijkse kreeftfeest gaat weer komen.

Vorig jaar waren we toevallig op die dag in Ikea en hebben toen meegegeten en we vonden het buffet heerlijk. Dus dit jaar gaan we het doen met onze Nederlandse gasten

We horen dat in Nederland momenteel een kleine hittegolf heerst, Welnu, hier was het vanochtend 7 graden en we slapen 's nachts heerlijk onder onze dekbedden in plaats van er wakker bovenop te liggen.
Opa, oma en Femke gaan zaterdag weer terugrijden naar Nederland. De verwachtingen zijn tropisch dus ze zien wel een beetje tegen de reis en thuiskomst op.

Zomervakantie 2012

Ook in Noorwegen hebben we gewoon erg veel zin in de vakantie. Het enige verschil met Nederland is dat als je thuis komt, het uitzicht ons nog steeds een vakantiegevoel geeft.

Dit jaar zijn we naar Zweden gereisd. Het weer was erg goed. Van de 12 dagen hebben we maar 1 dag regen gehad. We hadden een "lichte" vakantie, rugzakken, wat kleding, 1 tent, mijn fiets en..... opladers.

GPS. telefoon (4x), fototoestel (4x), tablet, noem maar op. Allemaal met een eigen batterij en een eigen lader. En dat was nog niet alles zijn we later achter gekomen. Ik heb nog steeds de stille hoop dat er eens iemand in de wereld gaat opstaan en zegt:
"Beste elektronicaleveranciers, nu is het genoeg. Vanaf nu gaan we alle batterijen en opladers standaardiseren"
Maar zover was het deze vakantie in ieder geval nog niet.
Onze reis voerde ons eerst naar Bengtsfors alwaar we een paar dagen met de kano hebben getrokken.

t

Lekker peddelen totdat we geen zin meer hadden. In the middle of nowhere de tent opzetten, worstjes grillen en gewoon genieten. We zijn vertrokken vanaf camping en kanoverhuur Silverlake vlakbij Bengstfors, http://www.silverlake.se/
Hierna kwamen we terecht in Skirö bij de galeriehoudster Gunilla Dahlgren, http://www.lillafruntimret.se/. Zij maakt tekeningen bij bekende spreuken en verkoopt dit als handdoek, kopjes en ansichtkaarten. We huurden hier een erg leuk huisje op hun eigen terrein alwaar we gebruik mochten maken van de terras, gasbarbecue en boot. We hebben hier bovendien wat van haar produkten gekocht waar we uiteindelijk niets voor hebben betaald want we mochten alleen de overnachtingen betalen.

Vanuit Skirö hebben we Astrids Lingdgrens varld bezocht, de schrijfster van oa Pippi Langkous, Emil en Carlson van het dak. Wat dit erg leuk maakte waren de live toneelstukjes van de domme politieagenten die de slimme boeven probeerde te vangen. http://www.alv.se/

Hierna zijn we richting Stockholm gereden. Bij Gnesta hebben de dames de trein naar Stockholm genomen en de stad bezichtigd, terwijl Ben met de fiets 100 km door het Zweedse landschap naar het westen is gereden. Bij Katrineholm zijn we weer gezamelijk in de auto verder gereden.
Nog een keer geprobeerd om 's avonds op de fiets elanden te spotten, zonder succes. Los van het feit dat een fiets op gravel best wel veel herrie maakt werd het verder ook erg donker op die bospaadjes om 22:30 uur

Tijdens de terugtocht reden we door Karlskoga en zagen we borden van het Nobel museum. We kennen allemaal wel de Nobel prijzen, maar wie was die Nobel eigenlijk? Zullen we dit gaan bezoeken, of niet? Toch maar eens gaan kijken. In eerste instantie kwamen we terecht in een museum met allerlei kannonnen en ander schietgerei, iets wat ons niet echt kan bekoren. Maar dat bleek toch echt de achtergrond van Nobel te zijn, de uitvinder van dynamiet en de detonater (en nog veel meer). En tijdens de rondleiding kregen we het verhaal achter de Nobelprijzen te horen. In het kort komt het erop neer dat Nobel erg rijk is geworden door laten we zeggen alles wat kon ontploffen, vele jaren in het buitenland heeft gewoond (Nobel bezat 3 huizen, in Sanremo, Parijs en Karlskoga) en leefde de laatste 3 jaren van zijn leven in Karlskoga, Zweden. In zijn testament heeft Nobel (in het Zweeds) beschreven hoe zijn erfenis jaarlijks als internationale prijzen uitgekeerd moeten worden, maar de familie en de koning waren hier erg op tegen.
Het waren zijn 3 paarden die de doorslag hebben gegeven over wat nu zijn "woonplaats" was (dit werd vastgesteld op Karlskoga, niet Parijs of Sanremo) en 1 van de 33 neven en nichten van Nobel was erop tegen om het testament nietig te verklaren. Met name de rondleiding is een aanrader.
http://nobelmuseetikarlskoga.se/

En toen gingen we echt op weg terug naar huis. Het was een heerlijke vakantie die ons nog lang in het geheugen zal liggen. Zweden is met al zijn bossen en heuvels een lieflijk land waar we na iedere bocht weer verwachtte een eland te zien, maar Elk liet zich niet spotten dit jaar...
Wat zich niet liet afschrikken waren de muggen. Mijn hemel wat veel. Er waren avonden dat ik na het fietsen even buiten aan het uitzweten was en tientallen muggen op mijn armen en benen naar de eeuwige jachtvelden heb geholpen. En eenmaal terug in Noorwegen stond Elk opeens te fourageren in een veld vlak langs de snelweg. Misschien weten deze schuchtige dieren dat voorbijrazend verkeer minder gevaar oplevert dan een eenzame fietser 's avonds in een donker bos. De volgende keer zal ik me twee keer bedenken voordat ik 's avonds ga proberen elanden te vinden