Tryger wandeling

Het heeft vandaag de hele dag gesneeuwd. De temperaturen zijn inmiddels rond 0 gekomen, qua gevoelstemperatuur beter dan de -20  van deze week. Zelfs de Noren die toch wel sneeuw gewend zijn, waarschuwen voor problemen op de wegen.
Onze tuin werd vanmiddag gelukkig sneeuwvrij gemaakt door de buurman, maar inmiddels ligt er alweer 10cm.

In de middag hebben Mar en ik de trygers van zolder gehaald en zijn omhoog gelopen naar het meertje. Met de sneeuwschoenen door het bos gaat makkelijker dan 's zomers dus we zijn in een alternatieve rechte lijn vanaf ons huis naar het meertje gelopen.

Eerst moesten we de 41 oversteken, en voor de mensen die de weg kennen vanuit de zomer... Zo ziet deze eruit als het hard sneeuwt. Op zich goed onderhouden, maar een stukje smaller en witter.

Ook met de sneeuwschoenen zakken we nog behoorlijk weg in de sneeuw, hetgeen het behoorlijk inspannend maakt.

Soms was het klauteren over, gelukkig niet al te spannende, beekjes. Wel heerlijk stil, die sneeuw dempt alle geluiden

Veel bomen hebben het door de natte sneeuw erg zwaar. Hier hebben we er een klein berkje geholpen, maar waarschijnlijk niet voor erg lang aangezien het nog steeds behoorlijk sneeuwde.

`

Ontzag en de vriezer ontdooien

Mijn fiets is met deze temperaturen (door enigszins laks onderhoud) een doortrapper geworden. Mijn hele freewheel zit vastgevroren. Zodra ik mijn benen stil houd, vreet mijn derailleur de ketting op. En dus moet ik gewoon blijven doortrappen totdat ik er ben en dan afstappen. Dat lukt aardig moet ik toegeven, al zit ik er nu echt wel aan te denken om mijn fiets eens te repareren. Maar dan wel op de zaak, want in het huis is het al weken 2 graden in de gang, wat nu niet echt uitnodigend is om eens lekker te gaan sleutelen (vandaar ook het achterstallige onderhoud).
Maar voor alle mensen die zich altijd al afvroegen waarom de tranen toch zo zout zijn: welnu, volgens mij ben ik ben erachter. Dan kun je bij -20 graden fietsen zonder dat je ogen bevriezen. Het traanvocht vormde overigens wel ijsbergjes in mijn wimpers, dus volgens mij is het niet heel aangenaam om verder dan 10km te fietsen. Op de zaak werd ik met enig ontzag binnen gehaald door mijn collega's die overigens wel vroegen of mijn auto kapot was en waarom ik niet gebeld had om mee te rijden. Ik heb gezegd dat het toch echt een vrijwillige tocht was, maar verder toegegeven dat -20 misschien iets te koud was voor een spijkerbroek.

Dit soort temperaturen heeft wel voordelen voor sommige huishoudelijke taken. De vriezer ontdooien gaat erg makkelijk. Men neme wat plastic dozen, zet alle spullen uit de vriezer hierin, plaatst deze buiten de voordeur en gaat de vriezer ontdoen van ijs. Katten zijn er nagenoeg niet, wolven zijn weliswaar in aantocht, maar volgens mij nog niet zuidelijker dan Oslo waargenomen en beren zitten ook nog een 800km hiervandaan. Dus na een uurtje konden alle spullen weer onaangetast de vriezer in.

Nog even de as uit de kachel weggegooid in het bos hier achter ons huis. Ik kon gewoon over de sneeuw heen lopen, zo hard is het inmiddels. Raar gevoel hoor, dat je een meter boven het maaiveld kan lopen.

Voor de rest vinden we het, net zoals de rest van de Noren, gewoon verrekte koud hier, al begint er wel enige gewenning plaats te vinden: vandaag is het "slechts" -8 en het voelt een soort warm aan...
En zoals Maaike al zei vandaag: over 55 dagen is het al lente. Maar goed, eerst nog even van de sneeuw genieten.

Wintersport 2013 in Hovden

Aan het eind van de eerste werkweek hing er een briefje op mijn werk dat het appartement in Hovden nog altijd niet verhuurd was voor het komende weekend en dat daarom de eerstkomende hem mocht huren. Dat was snel besloten. Hovden is een wintersportplaats hier in het zuiden van Noorwegen. Ik schreef me in, vrijdag om 17:30 en bleek maandag de eerste te zijn.
Vrijdag de 10 heb ik vrij genomen en hierdoor konden we donderdagavond al naar de hut rijden, zo'n 200km, ca 3 uur rijden.
De reistijd bleek iets te optimistisch. Ten eerste lag er op de wat kleinere wegen aardig wat harde sneeuw en ijs en dat rijdt toch minder zeker dan een droge weg. Ten tweede ondervond ook een vrachtwagenchauffeur dat het glad en had zijn vrachtauto in de greppel tegen een berg aan geparkeerd. En precies rond half tien waren de bergers begonnen met het leeghalen van een vrachtauto, exact toen wij aankwamen. We hebben  bijna een uur staan wachten achter de bergingsauto

Want de weinige alternatieve wegen die er zijn in Noorwegen, liggen vaak op grotere hoogte, zijn smal en vaak niet bestraat en zijn daarom geen beste optie in de winter. En gezien de groeiende rij Noorse automobilisten achter ons was wachten inderdaad de beste optie.

Hierna werden we vrij gelaten en zijn we met een hele rij Noren achter ons de resterende 38km naar Hovden gereden. 38km dezelfde auto achter je. In Nederland zouden we een achtervolgingsgedachte krijgen, maar in Noorwegen is het vrij gewoon. Een van de auto's in de rij reed zelfs dezelfde garage in als wij.

In Hovden was het daags erna met -21 graden KOUDDDDDDD.

Het weer was gelukkig prachtig. We wachtten even tot de zon over de bergen was, we hadden nagenoeg geen wind dus we konden het hierdoor een uurtje of 2 uithouden en dan gingen we even opwarmen.

 Mooie uitzichten

  Nog mooiere uitzichten, er ontbrak maar 1 ding.... Femke die in Nederland studeert.

Met -15 op de piste zijn we aangekleed met 4 (ik) tot 6 lagen (de dames) en hebben we zelfs ons gezicht bedekt, zeker in de liften.

En ja, er skieden meer mensen hier. Maar die lieten zich af en toe moeilijk vangen op de foto

Morgen gaan we nog een dag skiën en dan gaan we de terugreis weer aan. Gelukkig rijden we dan op zondag, dan maken we minder kans op een vrachtauto in de greppel langs de kant van de weg

2013 is begonnen

Jeetje, wat ging het jaar.2012 snel voorbij, en zeker die laatste 11 dagen die we vakantie hadden.
Voor iedereen die we niet gezien en/of gesproken hebben, uiteraard de beste wensen voor 2013.

Op 1 januari zijn we weer teruggereden naar Noorwegen. Gelukkig waren de temperaturen boven 0 tot en met Hirtshals, dus het rijden ging, in tegenstelling tot de heenweg, goed. We hadden toch wat extra tijd ingebouwd en waren zowaar als eerste bij de boot. Als eerste auto in baan 1. En voor allen die in de toekomst ook als eerste bij de boot willen zijn: NIET DOEN!!!. Ten eerste is het wachten in Hirtshals verschrikkelijk saai en ten tweede mochten we weliswaar als eerste de boot op, maar kwamen we er nagenoeg als laatste vanaf. En aangezien de Colorline pas om 22:15 uitvoer, werd dit een lange nacht.
Terug thuis in Noorwegen rond 2:30 was onze tuin gelukkig grotendeels schoongemaakt voor sneeuw. Er was rond kerst erg veel sneeuw gevallen en het had hierna erg hard geregend, gedooid en weer gevroren. Onze oprit naar de openbare weg was 1 grote ijsbaan en de ingesneeuwde smart hebben we de dag erna maar laten staan. Fietsen ging namelijk sneller, de smart hebben we letterlijk moeten uithakken.

Wat weten we zoal te memoreren van 2012.
Femke geslaagd voor haar school, haar rijbewijs en naar de universiteit, veel en lang gezellig bezoek gehad, auto geïmporteerd en smart gekocht, skivakantie in Gautefal, zomervakantie in Zweden en kerstvakantie in Nederland. Maar bovenal: veel zoeken naar een huis die we nog steeds niet gevonden hebben.
En nu:
We hebben alweer 3 dagen gewerkt, de kortste dag ligt inmiddels al weer achter ons en vandaag bespeurden we in de keuken zowaar de zon weer die op de muur terecht aan het komen is.

Ik heb vandaag na een lange tijd weer mijn vaste rondje gefietst. De temperatuur is hier rond het vriespunt, wat voor een lichte mistvorming zorgde. In ieder geval waren de plaatjes mooi winters.

Op de zaak lijkt volgend weekend de hut beschikbaar te zijn voor de eerste die zich aanmeldt. De beheerder was al weg voor het weekend, dus op maandag zullen we horen of we volgend weekend thuis zijn of dat we aan het skiën zijn in Hovden.