31 december 2011

2011 is bijna afgelopen. Wat is er voor ons veel gebeurd in dit jaar. Ander werk, huis verkocht, en helaas nog geen vakantie gehad. Sandra en Paul waren hier een paar dagen op bezoek en het was zo gezellig dat ze nog een dag erbij hebben geplakt. Of was dit omdat de boot weer eens niet vaarde vanwege het slechte weer?

Nederland hebben we nog niet helemaal los kunnen laten aangezien we al een paar dagen zitten te luisteren naar de Top 2000. Ja, ook in Noorwegen hebben ze een Top1000, op zich goede muziek. Als Nederlander snappen we het als we in de top2000 Boudewijn de Groot of Jantje Smit horen, maar het is toch raar als er plotseling een Noors nummer voorbij komt. Dus voor ons de Nederlandse top 2000 op nummer 1.


En volgend jaar wordt weer een spannend jaar. Ook in Noorwegen is de Euro crisis goed te merken aangezien Europa voor Noorwegen toch wel een belangrijke afzetmarkt is. Nou ja, wie in de toekomst kan kijken mag het zeggen. Wij zullen het wel zien.

Wel 1 ding vergeten mee te nemen uit Nederland: OLIEBOLLEN :-(
Dan maar ter compensatie worstjes grillen boven een vuurtje straks.

Voor allen die we niet spreken maar wel onze blog lezen: Wees voorzichtig en een goede jaarwisseling

Keep on dreaming of a white christmas...

A white Cristmas. Onze kerstboom is alvast voorzien van een laagje poedersneeuw en staat buiten te wachten tot ie naar binnen mag. 10 tot 15 jaar doet een boom erover om ca 1.8 m hoog te worden en als kerstboom zijn levensloop te eindigen. 

White Christmas dus, zo op het eerste gezicht ziet het er toch veelbelovend uit. Vorige week zakten we nog in de blubber weg voor de voordeur en had de rivier een enorme afmeting. Momenteel is het buiten -10 graden en stroomt er opvallend minder water door de rivier doordat het water in de bergen vastvriest op de rotsen. 

Er is vannacht sneeuw gevallen en meestal verdwijnt sneeuw pas bij temperaturen boven 0. Maar vrees niet, dat lijkt te gaan lukken. In 2 dagen voorspellen ze hier +8, ofwel 18 graden verschil en veel, veel regen. Ik denk dat ik mijn korte fietsbroek maar weer eens ga opzoeken.

De sneeuw levert, ondanks de foto's in het donker, wel mooie plaatjes op. Grappig detail is dat je in deze foto precies kunt ontdekken in welk deel van het huis we momenteel zitten. Let op het stuk huis wat het meest ontdooid is.
Deze twee nachten was het overigens niet veel lichter door de sneeuw. Om lichter te worden is er toch iets van een lichtbron nodig (meestal de maan), maar de maanfase is het eerste kwartier en van de maan is maar een spleetje zichtbaar.

Bloemos geweldius koudos

Het is zondagochtend, -9 graden buiten, nog altijd geen sneeuw, maar we genieten van het uitzicht.
Niet overal is het uitzicht direct toegankelijk. Aan de noordzijde van het huis vinden we tot onze verrassing de bloemos geweldius koudos (ijsbloemen) op de ramen. Met alle dubbel glas in de wereld leek deze bloemsoort te zijn uitgestorven, maar hier in ons oude boerderijtje in Noorwegen bestaan ze dus nog. En net zoals vroeger vind ik het nog altijd boeiend om ze te bekijken

Zelfs buiten krijg ik niet veel kleur op de foto's. Het is met 9:30 nog redelijk vroeg in de ochtend en weinig zon. Maar snel wordt het een prachtige dag.

We zijn door de buren uitgenodigd om een kerstboom uit te zoeken en om te zagen. De bomen zijn te vinden aan de zuidzijde van de heuvel waar we wonen en daar is het heerlijk weer. Ik had voor de zekerheid een kerstboom getekend met maten erbij en een rolmaat meegenomen, maar Maaike vond het wat te ver gaan om hiermee bomen te zoeken. Zonder hulpmiddelen vinden we alsnog een leuke boom en bij nader inzien voldoet de boom met grote nauwkeurigheid aan de getekende versie. Het kan bijna geen toeval zijn.

Buurman Harald had al een vuurtje gestookt op een uitzichtplaats boven de kerk en hier hebben we heerlijk worstjes gebakken in het vuur, koffie gedronken en wat gepraat met elkaar.

En zo eindigen we de gezellige middag met een gevulde maag en een kerstboom voor de deur. Versieren, dat zullen we volgende week gaan doen.

Boterzachte crisis

Af en toe lezen we berichten die onze wenkbrauwen boven onze schedel doet belanden. De boete tot 10 km te hard rijden is hier 400 Euro, pas op met naar een 3D film gaan, je kunt er scheel van worden (1 jongetje kwam scheel terug nadat hij naar de film was geweest), lenzen in je ogen kunnen verschrikkelijk schadelijk zijn (met uiteraard foto's erbij die je accuut je eet- en leeslust ontnemen), gebruikt u kaneel, pas dan op...  en zo meer. En statistisch gezien is dit wel te begrijpen. Noorwegen heeft nu eenmaal niet zoveel inwoners, dus als er met 1 Noor iets gebeurt, dan is dit al snel een hoog percentage...
Noorwegen is een trots land en wil graag goed zijn, liefst gewoon de beste. In sport, noem maar op. Onlangs nog een leuk programma gezien waarin vol trots werd verteld dat Noorwegen nummer 1 was in efficient logistiek vervoer. Maar het gaat niet altijd goed en dat leidt dan tot vele nieuwsberichten met af en toe "krachtige" termen. Dat Bokko de eeuwige tweede (of zelfs minder) is, dat blijft wel leuk om te lezen. Maar dat die man "knust" ofwel "verpletterd" werd door de Nederlanders vind ik zelf weer wat te ver. Ik mocht willen dat ik 50% kon schaatsen zoals hem en zijn zus...


En soms gaat het zo verkeerd dat we nu echt een tekort hebben. Energie, olie, geld? Nee, een "botertekort". En dat net voor kerstmis, wat ook in Noorwegen traditioneel de tijd is waarin heel wat afgebakken wordt. Dagelijks kunnen we het lezen in de krant, we vinden er tips om zelf boter te maken, er komt een Deen met 1000 pakjes boter overvaren naar Noorwegen (de reporter vroeg nog of hij het deed uit liefdadigheid). 500 gram boter wordt op Finn (de Noorse marktplaats) aangeboden tegen het hoogste bod en vol trots laat "tollvesenet" (de Noorse douane) een foto zien dat ze een smokkelaar met een paar kilo boter hebben betrapt. De man krijgt een boete en de boter wordt vernietigd...
Vernietigd? Tekort? Volgens mij mis ik nog wat woordjes. Ik zal het nog eens lezen

In ieder geval heeft Marjolein een goede beurt gemaakt bij haar op de zaak. Ze heeft een zelfgebakken cake meegenomen.
"Heb jij nog boter?"
"Ja, en we hebben nog 1 kilo in de koelkast."
"En mijn schoonzus komt binnenkort uit Nederland op bezoek met boodschappen"

Even wachten....

Afgelopen zondag zijn Marjolein en ik naar het museum gelopen waar we samen wat vrijwilligerswerk voor doen. Er was hier een marktje met wat typisch Noorse kerstgerechten, drinken, kleding en snuisterijen.


Met de auto is het ca 10km rijden, lopend is het ca 3km. Veel goeds beloofde het weer niet en bovendien was de bovenlaag de bergweg nog glad, maar dat mocht de pret niet drukken: we zijn gewoon over de berg gaan lopen.
Bij het museum hebben we een kransekaker en wat andere dingen voor de kerst gekocht en hierna zijn we weer terug gelopen.

De kransekaker heeft de tocht helaas niet overleefd en is iets vochtig en in meer dan 3 delen aangekomen. Desondanks was het een leuke tocht.

Maandag regende het. Ik heb van alles in Noorwegen om me droog te houden op de fiets, maar hier zit helaas geen regenbroek bij. Dan maar een sneldrogende broek aan en op de zaak omkleden.


En zo volgde dinsdag en woensdag. Op de terugreis was het niet veel beter. Woensdag terug heb ik nog een oude Nederlandse gewoonte geprobeerd: "even wachten tot de bui wat minder wordt". Maar ervaringen uit het verleden zijn ook hier geen garanties voor de toekomst. Uiteindelijk ben ik maar op de fiets gestapt en heb me thuis maar weer omgekleed.
De Noren vertellen vol weemoed over de afgelopen jaren waar er tot 50cm sneeuw lag in Birkeland. Nou ja, zoals al eerder vermeld is veel regen goed voor lage energieprijzen. Mijn collega wist zelfs dit voordeeltje nog te bombarderen door te vertellen dat ze altijd wel weer een weg vinden om de prijzen toch hoog te houden.
We vinden net op internet een huis in de buurt. Vooral goede zonomstandigheden vertelt de advertentie. We gaan kijken, we zijn benieuwd of ze daar een gaatje in de bewolking hebben weten te maken.

Kouder en lichter

Vandaag was het 14 graden toen Marjolein en ik thuis kwamen om half vijf. 14 graden binnen wel te verstaan. En dan heeft Maaike al vanaf ca 14:30 met de kachel aangezeten. Het is -4 graden buiten en er ligt overal wat sneeuw. En dat maakt grappig genoeg wel weer dat het wat lichter wordt buiten.
Het fietsen naar de zaak gaat goed ondanks het koude en gladde weer. Iedere ochtend trek ik mijn spoortje door de harde sneeuw en als ik aan het eind van de dag weer terug fiets, dan trek ik het tweede spoortje op die weg. Blijkbaar kiezen de Noren met deze dagen voor een ander vervoermiddel. Ik ben erg tevreden over mijn spikes onder mijn fiets. Niet dat ik nu plat door de bocht ga, maar hiermee lukt het zelfs om een ijzelige helling op en af te rijden zonder problemen. Dagelijks moet ik direkt na een volhouten fietsbruggetje afslaan. In de zomer peinsde ik er niet over om naar mijn remmen te wijzen, het is minder pijnlijk om gecontroleerd de rivier in te duiken. Maar momenteel kan ik daar zelfs nu zelfs met ijzel tot stilstand komen.
Vanaf morgen wordt het alweer warmer en vooral natter (20mm regen). I'm dreaming of a white christmas...We horen al vele weken Bing Crosby en George Michael omdat ze hier in Noorwegen sinterklaas niet kennen. Nou ja, we zullen zien of dat hier gaat lukken, we zijn er nog niet zeker van, dus we genieten nog even van de vele foto's...

Hoor wie klopt daar kinderen...

Plotseling hadden we 's ochtends een hard en regelmatig geklop en het leek vanaf het dak te komen. Sinterklaas hier in Noorwegen?  En dat terwijl het al licht was? De goedheiligman leek als vanouds zijn best te doen om hoorbaar te zijn, maar verder onzichtbaar. Ik heb een bezem uit het raam boven het dak gehouden en het geklop verstomde direkt. Dat zal die ouwe leren. Maar enkele uren later kwam het geklop weer terug. Dit vergde duidelijk meer onderzoek dan het gebruik van een bezemsteel. Samen met Maaike heb ik gezocht en Maaike ontdekte een specht in de stroompaal naast ons huis. Deze specht had hier een dennenappel gehangen en was hier stevig in aan het hakken. En doordat de paal met een stalen draad aan ons huis verbonden was, leek het wel vanaf het dak te komen. 

nou ja, liever 1 specht in een paal dan 1 tegen het huis dacht deze huteigenaar.



Maar ondanks dat de Sint zich hier niet laat zien is het toch een beetje sinterklaas in Birkenes. Met een tafel vol met  taai-taai, chocolade, kruidnootjes, zelfgebakken oma speculaas en echte chocomel gaan we hier 5 december prima doorkomen.

De laatste week van november kenmerkte zich door lichte vorst met mist. Afgelopen vrijdagavond heeft het voor het eerst licht gesneeuwd en de eerste sneeuwbal heeft zijn weg gevonden tegen de keukenruit. In de opvolgende nacht heeft het gespoeld van de regen ofwel alle sneeuw is alweer weg, maar de temperatuur daalde alweer snel, en regen en vorst is ook hier in Noorwegen geen goede combinatie. 

Men heeft hier al grit en zand gestrooid op de wegen om het stroef te maken. Vandaag is het opnieuw rond het vriespunt en sommige delen wegdek zijn spiegelglad.

Van de week was het al lastiger om mijn banden onder mijn zadel te houden, maar dit is echt het tijdstip voor mijn "piggdekk", spijkerbanden op de fiets. Ik heb er nog ruwe handen van. Normaal gesproken “wring” je met je handen de band over de velg, maar met spijkerbanden is dat aanzienlijk minder prettig gevoel. Maar ze zitten erom.

Ik heb even getest op een glad stuk wegdek en dit werkt echt verbluffend goed

 

Maaike mag met de bus, Marjolein met auto voorzien van winterbanden en Ben met fiets voorzien van piggdekk.
Verder hebben we nog wat cadeautjes gekocht voor onder de kerstboom die betrekking hebben op sneeuw. Laat de winter maar komen.