Nederland, Belgie en weer in de krant

Vorige week was ik een dikke week in Nederland en Belgie. Het eerste weekend heb ik half Nederland afgereden met onze Nederlandse Panda dus ik geloof dat de meeste bekenden wel hebben meegekregen dat ik in het land was. Hierna heb ik de week gewerkt bij ons bedrijf in Belgie alwaar het tijdens de dagelijkse trips van en naar hotel opviel dat "bumperkleven" gelijk aan "wentelwiek" welhaast een Belgisch woord moet zijn: de Belgen spreken niet alleen Frans, ze beginnen ook duidelijk het zuiderlijk rijtemperament te kopieren.
Ondanks dat we vanuit de fabriek in Battice de Nederlandse grens kunnen zien liggen, sprak 1 persoon Nederlands, 10 Engels en de overige 389 reageren alleen met "que"... en zelf heb ik 3 jaar Franse les genoten en weet alleen nog de welbekende maar compleet nutteloze zinnen die we in het eerste jaar hebben geleerd zoals
"papa fume une pipe" (mijn papa fuumde helemaal geen piep)
"j'avais une cravate" (ik geloof dat ik 10 jaar geleden voor het laatst een stropdas heb gedragen)
"c'est un chemin "(en de schoorsteen van het bedrijf was het laatste waarin ik geinteresseerd was)
En zodra ik met een redelijk vloeiend uitspraak uitleg dat ik geen frans spreek, gelooft niemand mij meer.
"Je ne parle pas de Français, je suis Hollandais".
Ondanks de taalbariere van slechts 5 kilometer breed was het een leerzame week in een lieflijke omgeving. En, het grappige is, zoals inmiddels al veel plaatsen in Europa: in deze omgeving heb ik gefietst. Het treintje bij Aubel ben ik inmiddels al 3 keer aan voorbij gefietst



Ik had een tijd geleden een artikel geschreven voor in de locale krant. Hier had ik niets op gehoord en ik stond na 2 maanden bijna op het punt te vragen of mijn mail misschien in de spamfilter verdwenen was, toen ik opeens op woensdag in Belgie te horen kreeg dat ik in Noorwegen in de krant stond. Met closeup foto van een jaar geleden met een ongeschoren hoofd.
Het grappige was dat ze het stuk zonder te corrigeren gewoon in de krant plaatsen, onder vermelding dat het in een sjarmerende en humoristische manier geschreven is. Complimentje dus.

Op zaterdag ben ik weer teruggereisd, waarbij ik opnieuw wat vrij ben omgegaan met het maximaal aantal kilo's die ik mag vervoeren in een vliegtuig. In totaal ca 45 kilo bagage. De koffer woog maar 21 kilo, dus het meeste gewicht zat in mijn handbagage (maximaal 10 kilo toegestaan, maar niemand die dit controleert). En het grootste gedeelte van het gewicht laat zich raden:


want laten we eerlijk zijn, de Noren verhogen niet voor niets de invoerheffing op kaas. Ze zien dat ze hier geld op kunnen verdienen omdat de Noorse kaas geen competitie is voor alle heerlijke buitenlandse varianten.