Ben, Marjolein, Femke en Maaike in Noorwegen

Ben, Marjolein, Femke en Maaike in Noorwegen

woensdag 29 augustus 2012

Andere hobby...of toch maar niet

Het water is 's ochtends warmer dan de omgeving wat regelmatig fantastische plaatjes oplevert als ik op de fiets naar mijn werk toe ga. Hier drijven kleine wolkjes met de wind mee vlak over het wateroppervlakte. Nauwelijks te zien op de foto, maar wel de moeite waard om er even voor stil te staan.

Na 3 weken vissen met vrienden en familie was het resultaat niet om over naar huis te schrijven: een tiental blinkers kwijt, een gebroken hengel en onze vangst bestond uit electriciteitskabels, stokken in het water, bomen langs de kant, 1 vis van 15 cm en nog wat zaken die nu niet echt konden bekoren op de barbecue. Volgens mijn collega gebruikten we goed materiaal, dus daar kon het niet aan liggen. Voor mij dus maar 1 conclusie: Tijd voor een andere hobby...
Toen we 1,5 week geleden tijdens de open dag van het museum rondliepen zagen we een ambachtsman die houten lepels ed maakte. Erg leuk en volgens mij een grappig tijdsverdrijf tijdens vakanties ed. En ik dacht: dat moet ik toch wel kunnen. Ik begon met een plank grenen die zich met veel moeite liet vormen tot een lepel. Het leek zo makkelijk, die man bij het museum gebruikte alleen een mesje, maar ik had uiteindelijk een boor en bandschuurmachine gebruikt. En dat zijn nu juist gereedschappen die ik niet direkt meeneem op vakantie in een rugzak. Dat moet toch makkelijker kunnen dacht ik. Gekeken op internet, blijkt men over het algemeen vers hout te gebruiken van de berk Een boompje omhakken dus... Als bijkomend voordeel zag ik dat berken zich makkelijker laten vangen dan een vis.

Als snel vormde zich mijn tweede bestekonderdeel maar wegens een noest werd dit een andere creatie dan gepland: een botermesje.
Ondertussen kwam de familie Bakker op bezoek, waarvan Niels zich bleek te hebben ontpopt tot een rasechte visser. En natuurlijk gingen we het hier ook proberen in de rivier, maar opnieuw vingen we stenen, takken, bomen en bot. Maar geen vis.
Daags erna had Niels in Grimstad gezien dat de zee vol met vis zat. Dus die avond beproefden we ons geluk in de haven van Homborsund.


Dat begon erg grappig. In de haven leek het water af en toe te koken en dat bleek een school met makreel te zijn die rondzwom aan het oppervlak. Wat een fantastisch mooi gezicht was dat. We hebben een 15 minuten geprobeerd met blinkers om er een vis te vangen, maar deze makrelen roken duidelijk onraad en hapten niet toe in onze Nederlandse blinkers. Hierna werd het wateroppervlak weer rustig en waren de makrelen verdwenen.
Als we de vissen al zien, bijna kunnen ruiken en alsnog niet kunnen vangen, dat bevestigt enigszins mijn vermoeden: vissen is niet aan mij besteed. Een makreel vang je normaal gesproken alleen met een haak, die bij overal in. Dus als een school makreel al niet hapt in een blinker belooft dat niet veel voor de rest van de avond...
We zijn verder gaan vissen in dieper water. En dit keer ging verbluffend goed. We vingen allemaal 2 vissen en 3 uur later kwamen we super tevreden thuis. Een keer raden wat we de dag erna hebben gegeten....het was erg vers...



Nu slaat wel weer de twijfel toe, wordt het vissen of wordt het bestek maken...vissen of bestek maken... of allebei

zondag 19 augustus 2012

Dugnad en Noors vertrouwen

De ochtend begon prachtig met koetjesmist en een mooie zon en reeds 7:30 stond ik buiten om onze nieuwe tuinset (uiteraard met heel veel korting) in elkaar te gaan zetten.
Maar hier had ik niet veel tijd voor. Het museum had zijn jaarlijkse open dag en we hebben de organisatie als vrijwilliger meegeholpen (dugnad). Het prachtige weer was ideaal voor een open dag.
We zijn er met zijn drietjes geweest, Ben, Marjolein en Maaike. Ik heb als parkeerwacht gespeeld, Marjolein heeft voor de inwendige mens van de bezoekers gezorgd en Maaike deed hier erg leuk mee mee.
Dankzij het fantastische weer stroomden de toeschouwers al snel binnen. Als parkeerterrein hadden we een grasveld in gebruik wat dankzij de droge zomer hard genoeg was om overheen te rijden.
Hier stonden het later helemaal vol met auto's.
In sommige gevallen voelde ik me wel erg lullig als mensen met een beperking vroegen of er ook een gehandicaptenparkeerplaats was... Maar deze kregen dan een plekje zo dicht mogelijk bij het museum en daar waar noodzakelijk boden we hulp aan.
Wat me altijd opvalt is dat een Noor nagenoeg altijd zonder problemen betaalt. Geen gemopper, heel soms dat mensen melden dat ze er voor een bepaalde reden zijn, maar over het algemeen wordt gewoon de knip geopend. En wat ik nog frappanter vind is dat mensen die er zonder betalen langs zijn gekomen  (wat overigens niet moeilijk is hier in Noorwegen), later toch nog terug komen om te betalen. En zelfs tot 2x toe een automobilist gehad die alleen voor een ander wilde betalen en dan weer terug ging. Noem het een braaf volk die Noren. En ze hebben altijd het volste vertrouwen. Even snel nagerekend heb ik iets van 13000 kroner, 1600 EURO afgerekend en de gehele tas met geld wordt gewoon over gegeven naar de volgende die ermee verder gaat. En bij de kraam van Marjolein / Femke wordt het geld  regelmatig geteld door kinderen.

We vonden het al met al een geslaagde en leuke dag. Hierna heb ik snel even mijn fiets in elkaar gezet, heb weer een blinker aan mijn hengel gehangen en ben gaan vissen op een plekje waar ik nog nooit gevist had. Ik vond het een prachtig plekje, de vissen sprongen letterlijk om mij heen, maar gelukkig voor de vissen was ik mijn blinker al na 3x kwijt en had ik geen reserve bij me... Ik snap niet hoe dat vissen op zalm uitkan voor die Noren. Met al die blinkers die ik kwijt raak is het voor mij aanzienlijk goedkoper om gewoon zalm in de winkel te kopen. Nog los van al die uren die er al inzitten en het feit dat ik nog nooit zalm heb gevangen hier... Maar misschien komt het goed, de mensen van het museum vinden dat we erg goed integreren zo...


woensdag 15 augustus 2012

Typisch Noors en eten bij Ikea

Deze twee weken hebben we een zware delegatie op bezoek uit Nederland:
Femke met Opa en Oma. Femke is er al zo'n lange tijd dat we alweer allemaal gewend zijn aan elkaar. En opa en oma zijn er sinds zondag 5 augustus. En uiteraard proberen we Noorwegen op zijn allerbest te laten zien:
Noorwegen, het land van
- de watervallen (opgedroogd),
- de snelstromende rivieren (momenteel kabbelende beekjes, het blauwe streepje op onderstaande foto is de rivier langs mijn werk en deze is normaal gesproken 4x zo breed)


- de rivieren en meren vol met zalm en andere lekkere vissoorten als forel (we proberen al 1,5 week verwoed een vis te vangen en hebben tot nu toe alleen maar diepvrieszalm weten te scoren
- dan de vele vis in de zeesteden Lillesand, Homborsund enzo (mijn collega heeft zijn zoon verboden om nog verder te vissen omdat de vriezer vol ligt. Gezien onze schamele vangst in de afgelopen weken (1 visje van 15cm) denk ik dat zijn vriezer gewoon erg klein is)
- de vele vruchtbomen (maart was eerst warm waardoor de bomen uitliepen en hierna vroor het weer. We hebben een appelboom met maar 1 appel)
- het land van de topsporters (zojuist met opa naar een voetbalwedstrijd van Maaike gekeken, Birkeland heeft verloren met 9-1)
- en vooral de vele elanden die hier in de buurt te zien zijn tegen schemering (Elk, waar ben je nou??? red mijn geloofwaadigheid)

Maar we hebben uiteraard ook positieve zaken meegemaakt:
- de natuur in de buurt is prachtig en we genieten volop tijdens rondrijden.
- het weer is, op 1 regenachtige dag na, alweer 2 weken schitterend (terwijl veel mensen denken dat het altijd koud en nat is in Noorwegen)
- diepvrieszalm op de barbecue is erg lekker
- Ikea is nooit druk

Dat laatste mag raar klinken, maar het is wel een pluspuntje. Aanstaande vrijdag gaan we er eten met zijn allen. Eten bij Ikea? Jawel, gezien de drukte durven we dat gewoon. En het jaarlijkse kreeftfeest gaat weer komen.
Restauranten
Vorig jaar waren we toevallig op die dag in Ikea en hebben toen meegegeten en we vonden het buffet heerlijk. Dus dit jaar gaan we het doen met onze Nederlandse gasten

We horen dat in Nederland momenteel een kleine hittegolf heerst, Welnu, hier was het vanochtend 7 graden en we slapen 's nachts heerlijk onder onze dekbedden in plaats van er wakker bovenop te liggen.
Opa, oma en Femke gaan zaterdag weer terugrijden naar Nederland. De verwachtingen zijn tropisch dus ze zien wel een beetje tegen de reis en thuiskomst op.

zaterdag 4 augustus 2012

Zomervakantie 2012

Ook in Noorwegen hebben we gewoon erg veel zin in de vakantie. Het enige verschil met Nederland is dat als je thuis komt, het uitzicht ons nog steeds een vakantiegevoel geeft.

Dit jaar zijn we naar Zweden gereisd. Het weer was erg goed. Van de 12 dagen hebben we maar 1 dag regen gehad. We hadden een "lichte" vakantie, rugzakken, wat kleding, 1 tent, mijn fiets en..... opladers.
GPS. telefoon (4x), fototoestel (4x), tablet, noem maar op. Allemaal met een eigen batterij en een eigen lader. En dat was nog niet alles zijn we later achter gekomen. Ik heb nog steeds de stille hoop dat er eens iemand in de wereld gaat opstaan en zegt:
"Beste elektronicaleveranciers, nu is het genoeg. Vanaf nu gaan we alle batterijen en opladers standaardiseren"
Maar zover was het deze vakantie in ieder geval nog niet.
Onze reis voerde ons eerst naar Bengtsfors alwaar we een paar dagen met de kano hebben getrokken.

t

Lekker peddelen totdat we geen zin meer hadden. In the middle of nowhere de tent opzetten, worstjes grillen en gewoon genieten. We zijn vertrokken vanaf camping en kanoverhuur Silverlake vlakbij Bengstfors, http://www.silverlake.se/
Hierna kwamen we terecht in Skirö bij de galeriehoudster Gunilla Dahlgren, http://www.lillafruntimret.se/. Zij maakt tekeningen bij bekende spreuken en verkoopt dit als handdoek, kopjes en ansichtkaarten. We huurden hier een erg leuk huisje op hun eigen terrein alwaar we gebruik mochten maken van de terras, gasbarbecue en boot. We hebben hier bovendien wat van haar produkten gekocht waar we uiteindelijk niets voor hebben betaald want we mochten alleen de overnachtingen betalen.

Vanuit Skirö hebben we Astrids Lingdgrens varld bezocht, de schrijfster van oa Pippi Langkous, Emil en Carlson van het dak. Wat dit erg leuk maakte waren de live toneelstukjes van de domme politieagenten die de slimme boeven probeerde te vangen. http://www.alv.se/

Hierna zijn we richting Stockholm gereden. Bij Gnesta hebben de dames de trein naar Stockholm genomen en de stad bezichtigd, terwijl Ben met de fiets 100 km door het Zweedse landschap naar het westen is gereden. Bij Katrineholm zijn we weer gezamelijk in de auto verder gereden.
Nog een keer geprobeerd om 's avonds op de fiets elanden te spotten, zonder succes. Los van het feit dat een fiets op gravel best wel veel herrie maakt werd het verder ook erg donker op die bospaadjes om 22:30 uur

Tijdens de terugtocht reden we door Karlskoga en zagen we borden van het Nobel museum. We kennen allemaal wel de Nobel prijzen, maar wie was die Nobel eigenlijk? Zullen we dit gaan bezoeken, of niet? Toch maar eens gaan kijken. In eerste instantie kwamen we terecht in een museum met allerlei kannonnen en ander schietgerei, iets wat ons niet echt kan bekoren. Maar dat bleek toch echt de achtergrond van Nobel te zijn, de uitvinder van dynamiet en de detonater (en nog veel meer). En tijdens de rondleiding kregen we het verhaal achter de Nobelprijzen te horen. In het kort komt het erop neer dat Nobel erg rijk is geworden door laten we zeggen alles wat kon ontploffen, vele jaren in het buitenland heeft gewoond (Nobel bezat 3 huizen, in Sanremo, Parijs en Karlskoga) en leefde de laatste 3 jaren van zijn leven in Karlskoga, Zweden. In zijn testament heeft Nobel (in het Zweeds) beschreven hoe zijn erfenis jaarlijks als internationale prijzen uitgekeerd moeten worden, maar de familie en de koning waren hier erg op tegen.
Het waren zijn 3 paarden die de doorslag hebben gegeven over wat nu zijn "woonplaats" was (dit werd vastgesteld op Karlskoga, niet Parijs of Sanremo) en 1 van de 33 neven en nichten van Nobel was erop tegen om het testament nietig te verklaren. Met name de rondleiding is een aanrader.
http://nobelmuseetikarlskoga.se/

En toen gingen we echt op weg terug naar huis. Het was een heerlijke vakantie die ons nog lang in het geheugen zal liggen. Zweden is met al zijn bossen en heuvels een lieflijk land waar we na iedere bocht weer verwachtte een eland te zien, maar Elk liet zich niet spotten dit jaar...
Wat zich niet liet afschrikken waren de muggen. Mijn hemel wat veel. Er waren avonden dat ik na het fietsen even buiten aan het uitzweten was en tientallen muggen op mijn armen en benen naar de eeuwige jachtvelden heb geholpen. En eenmaal terug in Noorwegen stond Elk opeens te fourageren in een veld vlak langs de snelweg. Misschien weten deze schuchtige dieren dat voorbijrazend verkeer minder gevaar oplevert dan een eenzame fietser 's avonds in een donker bos. De volgende keer zal ik me twee keer bedenken voordat ik 's avonds ga proberen elanden te vinden