Dugnad en Noors vertrouwen

De ochtend begon prachtig met koetjesmist en een mooie zon en reeds 7:30 stond ik buiten om onze nieuwe tuinset (uiteraard met heel veel korting) in elkaar te gaan zetten.

Maar hier had ik niet veel tijd voor. Het museum had zijn jaarlijkse open dag en we hebben de organisatie als vrijwilliger meegeholpen (dugnad). Het prachtige weer was ideaal voor een open dag.
We zijn er met zijn drietjes geweest, Ben, Marjolein en Maaike. Ik heb als parkeerwacht gespeeld, Marjolein heeft voor de inwendige mens van de bezoekers gezorgd en Maaike deed hier erg leuk mee mee.
Dankzij het fantastische weer stroomden de toeschouwers al snel binnen. Als parkeerterrein hadden we een grasveld in gebruik wat dankzij de droge zomer hard genoeg was om overheen te rijden.

Hier stonden het later helemaal vol met auto's.
In sommige gevallen voelde ik me wel erg lullig als mensen met een beperking vroegen of er ook een gehandicaptenparkeerplaats was... Maar deze kregen dan een plekje zo dicht mogelijk bij het museum en daar waar noodzakelijk boden we hulp aan.
Wat me altijd opvalt is dat een Noor nagenoeg altijd zonder problemen betaalt. Geen gemopper, heel soms dat mensen melden dat ze er voor een bepaalde reden zijn, maar over het algemeen wordt gewoon de knip geopend. En wat ik nog frappanter vind is dat mensen die er zonder betalen langs zijn gekomen  (wat overigens niet moeilijk is hier in Noorwegen), later toch nog terug komen om te betalen. En zelfs tot 2x toe een automobilist gehad die alleen voor een ander wilde betalen en dan weer terug ging. Noem het een braaf volk die Noren. En ze hebben altijd het volste vertrouwen. Even snel nagerekend heb ik iets van 13000 kroner, 1600 EURO afgerekend en de gehele tas met geld wordt gewoon over gegeven naar de volgende die ermee verder gaat. En bij de kraam van Marjolein / Femke wordt het geld  regelmatig geteld door kinderen.

We vonden het al met al een geslaagde en leuke dag. Hierna heb ik snel even mijn fiets in elkaar gezet, heb weer een blinker aan mijn hengel gehangen en ben gaan vissen op een plekje waar ik nog nooit gevist had. Ik vond het een prachtig plekje, de vissen sprongen letterlijk om mij heen, maar gelukkig voor de vissen was ik mijn blinker al na 3x kwijt en had ik geen reserve bij me... Ik snap niet hoe dat vissen op zalm uitkan voor die Noren. Met al die blinkers die ik kwijt raak is het voor mij aanzienlijk goedkoper om gewoon zalm in de winkel te kopen. Nog los van al die uren die er al inzitten en het feit dat ik nog nooit zalm heb gevangen hier... Maar misschien komt het goed, de mensen van het museum vinden dat we erg goed integreren zo...