Ben, Marjolein, Femke en Maaike in Noorwegen

Ben, Marjolein, Femke en Maaike in Noorwegen

woensdag 6 april 2011

De bank

In Noorwegen heb je een persoonsnummer nodig voor de belasting. Een bank kan dit voor je regelen, tenslotte neem je daar ook een bankrekening.
Een collega heeft even gebeld voor me en een aanvraag van "et personsnummer" duurt zo'n 4 weken. Het is me echter nog niet gelukt met de bank een afspraak te maken. Ik heb in Birkeland keuze uit 1 bank en deze is van 9:00 uur (dan werk ik) tot 15:00 uur (dan werk ik nog steeds) open.Wat een geweldige branche moet dat zijn. Ik schrijf hem bij in mijn lijstje van wannabees: brandweerman, autocoureur, wielrenner, orthodontist, bankemployee...
Morgen een nieuwe kans, donderdag zijn ze tot 17:00 uur open. Ik vermoed dat het druk zal zijn...


Vandaag met mijn collega Theo de fabriek verder bekeken. Theo is verantwoordelijk voor de grondstoffen. We lopen de trappen op langs de glasovens, en ik besef een groot verschil met mijn vorig werk: daar waar ik regelmatig rondliep in -25 moet ik het nu uithouden in +40. Eenmaal boven bij de silo's hebben we een prachtig  uitzicht. Theo beschrijft de techniek terwijl mijn aandacht langzaam afdwaalt naar de bergen en de snelstromende rivier op 80m afstand. Kona min skal bade i elven klokke 15. Theo is het er niet mee eens dat zijn vrouw gaat zwemmen. Ik gok dat het vanwege de temperatuur is, maar de rivier vervoert veel smeltwater en Theo vindt dat het water erg hard stroomt. Ik kan hem geen ongelijk geven, ondertussen zie ik in de rivier grote stukken ijs meedrijven, Theo vindt het wel grappig. Hij ziet het inmiddels niet meer, hij is deze omgeving zo gewend...


Dat de dames zich niets aantrekken van de watertemperatuur blijkt volgens mijn collega s uit de volgende foto:


Ik heb de dames vandaag niet zien zwemmen. Jeg synes dette bildet er som et bilde fra monstret i Loch Ness... bare denne person som tok bildet tror den er virkeligheten. Ofwel, alleen degene die een foto maakt van Nessie gelooft ook echt hem gezien te hebben.


's avonds op internet gezocht naar sociale activiteiten in en rond Birkeland. Volgens collega Paul zou ik eens moeten kijken naar "orientering": lopen/sporten met behulp van de kaart. Ik vraag Paul of dit ook met GPS kan, maar het zelf zoeken lijkt een serieus onderdeel van de sport te zijn. GPS is dus voor watjes...
Dat ik er zelfs 2 bij me heb houd ik maar even voor me.
Ik vind de website van "Norsk Orientering" en het is Scandinavie eigen dat er altijd wel iets "geweldigs" te noemen over een gebied, de grootste steen, de hoogste waterval, het grootste debiet, de hoogste berg, het smalste fjord, de meeste vissen, de lelijkste trollen, maar nu valt me dit toch wel op:

Birkenes har Sørlandets største bestand av elg og et stort antall bevere.

Wat schrijft u nu?? Waar ik toevallig ben neergestreken is het gebied met het grootste bestand aan elanden van zuid Noorwegen en een groot aantal bevers ? Wauw. Inmiddels ben ik na 12 jaar zoeken naar elanden wat sceptisch over het elandenbestand in Noorwegen. De enige elanden die ik ik in Noorwegen heb gezien zijn de waarschuwingsborden tegen elanden en de stikkers achterop de auto's van de buitenlanders. 

Maar goed, wat betekent het grootste elandenbestand? Laat ik voorzichtig inschatten dat er 1 eland leeft in zuid Noorwegen en wel toevallig in Birkenes. Ik beloof mezelf, ik ga hem vinden...en wel met behulp van "orientering" (en voordat ie schrikt van die ene bever en hierna hard wegrent van Birkenes)
Want laat ik eerlijk zijn, de laatste keer dat ik een eland had gezien (in Zweden, 's ochtends om 6:15 speurend op de fiets), kreeg ik alleen haar oor op de foto. Ondanks dat dit ontegenzeggelijk heeeel duidelijk een elandenoor was, zou ik toch wel eens een echte eland op de foto willen zetten

Geen opmerkingen:

Een reactie posten