Auto kopen tijdens overstroming

Aangezien onze auto inmiddels 9 jaar was en ondanks zijn 123.000 km volgens Noorse begrippen in zijn "jong volwassen jaren" beginnen de tekenen van ouderdom enigszins zichtbaar te worden. Een lampje blijft branden en helaas heb ik 2 jaar geleden de remmen in Nederland bij Profile laten vernieuwen die nu na 15.000 km veel slechter zijn dan de originele na 7 jaar / 105.000 km.

We hebben op internet wat gezocht en kwamen toch eigenlijk weer uit op eenzelfde type auto.
Zullen we wel of niet naar een garage gaan? Tweedehands kopen? Laatste keer met een auto leken de verkopers zo ongeinteresseerd. En ook als we op internet een prijs opvroegen, dan werd er gevraagd of je ook een lening of een verzekering wilde. Zouden we het kunnen omdraaien en naar onze bank gaan om een auto te kopen?

Er wonen al niet heel veel mensen in onze buurt, nog minder rijden de auto die we in onze hoofd hebben en nog minder wilde toevallig hun auto verkopen. We gaven onze zoekcriterea op in de Noorse marktplaats, en het resultaat was welgeteld 0 auto's in buurt. Hm...dan onze zoekcriterea maar iets verruimen. Het enige wat echt effect had was de afstand: 1 auto gevonden in Tromsø... of all places, een dikke 2000 km rijden.

Alsof je in Rotterdam een auto wilt kopen die in Zuid Spanje staat. Dat moest toch eenvoudiger kunnen dachten we. Misschien heeft een garage nog auto's die niet op internet te vinden zijn?

We hebben de stoute schoenen aangetrokken en zijn naar een Ford garage in de buurt geweest. Maar ook hier niet de auto van onze dromen. Degene die we aangeboden kregen hadden we zelf al gevonden via internet en afgekeurd vanwege de hoge kmstand.
Dan maar een voorstel laten maken voor een nieuwe auto. Dat leek een voordeel te hebben want dan konden we in ieder geval onze oude auto inruilen. Maar zelfs ondanks dat onze auto met 120.000 km voor Noorse begrippen "net had leren rijden" was uiteraard de inruilwaarde miniem en we moesten ook nog een inruilcontrole uitvoeren en kwam alles wat gevonden werd in mindering op deze schatting. Aangezien het EPS lampje bleef branden vreesde ik al dat met de Noorse uurtarieven we moesten bijbetalen om onze auto in te ruilen. Of we misschien ook een lening en een verzekering wilde...
Zouden de garages in Noorwegen meer aan leningen verdienen dat aan de auto zelf.

Maar toegegeven, het wat een gezellig gesprek en de verkoper leek oprecht geinteresseerd. We gingen er nog even over nadenken. We zouden in de loop van de komende week teruggebeld worden.

Eenmaal thuis: Back to the drawing board.
Gebruikt of nieuw. Wel een groot verschil, maar helemaal in Tromsø? We kunnen er een leuk uitje van maken, maar om daar te komen en weer terug te rijden betekende een kleine aanslag op onze vrije dagen (die al redelijk op waren dit jaar) en niet te vergeten het budget.
Nog wat zaken nagevraagd bij de verkoper in Tromsø en we werden het eens. De prijs lag voor 1 jaar oude auto behoorlijk lager dan een nieuwe  + bovendien hielden we onze eigen auto. Niet dat dat het doel was, maar we hoefden in ieder geval niet "bij te betalen" :-)
Verder was deze garage goed geoutilleerd om auto's te ontvangen en versturen. Dat moet waarschijnlijk ook wel, want in Tromsø wonen al niet veel mensen, en in de directe omgeving koopt men vermoedelijk liever een sneeuwscooter dan een auto. We kregen het transport gratis, de auto zou met vrachtwagen en trein naar Drammen verstuurd worden.
Van ons huis naar Drammen is nog altijd een kleine 300km, maar dat is nog te doen in 1 dag.
"Dus jullie willen de auto kopen?" vroeg de verkoper.
"Jazeker" zeiden we en zo hebben we ongezien en ongetest een wagen gekocht. Enkele van onze Noorse vrienden verklaarden ons voor gek en we konden ze niet geheel ongelijk geven, we vonden het ook wel spannend.

Het had in het weekend ontzettend veel en onophoudelijk geregend en de dag dat we de auto kochten werd gekenmerkt door de grootste overstroming in zuid Noorwegen sinds het begin van de metingen, Het niveau van de rivier Tovdalelva bereikte een hoogte wat werd gerekend tot eens per 500 jaar. En dat was indrukwekkend. Feitelijk hadden we een auto gekocht op een dag dat we zelf geen auto konden gebruiken: alle wegen uitgaand van ons huis waren binnen 4km geblokkeerd door overstromingen.

Op zondag waren de wegen al overstroomd.

Een deel van het museumerfstuk ligt onder water.
Op zondag had ik nog gevraagd hoe het stond op de zaak en of er hulp nodig was, maar er waren geen noemelijke problemen.

Op maandag was de enige mogelijkheid om op de zaak te komen "hoog blijven". Na een fietstocht van bijna een uur ben ik op de zaak behoorlijk geschrokken. Men had de hele nacht gewerkt om het water tegen te houden en had besloten een aantal mensen niet te bellen omdat die voor de tweede aanval ingezet kon worden. Op het moment dat ik kwam waren er vele pompen op volle kracht bezig om de kelders met alle apparatuur droog te houden. Stutten moesten de vloer tegenhouden omdat deze enorm aan het opbollen was door de waterdruk van beneden

De rivier, normaal ca 1 meter diep staat hier 2.4 meter hoger dan normaal

De deur naar onze voorraad stond nog maar net droog en was aan de binnenzijde al volledig gebarricadeerd met zandzakken

 buiten het fietsenhok waar ik normaal gesproken aankom stond een meter water

In de kantine en omkleedruimte stond 1.20 meter water. Allerlei voorwerpen drijven voorbij, het is kil en koud.

Dat werd me een weekje wel. Grote problemen voor aan en afvoer voor de fabriek, maar ondanks dat het water letterlijk aan onze lippen stond, ging de productie door. Het water was uiteindelijk gestegen tot 1 cm onder "shutdown" niveau (na shutdown kost het weken om weer op te starten) en ging toen gelukkig dalen. Hier zijn we door het oog van de naald gekropen. Het opruimen gaat nog vele weken duren

Terug naar de auto: inmiddels was het idee gerijpt om met de fiets de auto te halen. Ik had een paar maal rond de 100km op een dag gefietst in Noorwegen, maar dit was 2 x 140 en bij voorkeur de eerste dag aanzienlijk meer dan de tweede dag omdat ik voor 15:00 moest aankomen.
Vertrek op dag 1 rond 7:45

Brug bij Åmli op 67 km, nog helemaal fris

Fraaie waterval richting Gjerstad

De eerste dag eindigt om 19:00 in Skien (191 km).

Dag 2 rond 8:00 is het koud Skien uit

De uiteindelijke beloning voor het klimmen ligt altijd in de uitzichten op de toppen

De tweede dag eindigt om 14:00 in Drammen op 91 km

Dat was me wel een onvergetelijke rit. Google MAPS rekent met een gemiddelde van 16 km / uur en ik kwam gemiddeld ook niet heel veel sneller, 

De eerste 80 km verliep redelijk "vlak" langs de TovdalElva , maar hierna ging het over de heuvels en de vele korte stijgingen en daling maken de route behoorlijk pittig. 

Bovendien is het verkeer in zuid Noorwegen rustig, maar rond Skien en Drammen is heuvelopwaarts fietsen zeer onprettig met vrachtwagens en campers achter en naast je. En met een graad of 5 zijn afdalingen met 50km / uur ook niet heel plezierig.

De inspanning was een tweedaagse fietstocht in het rood en in 4 uur met de auto terug in het blauw

En het resultaat: de auto uit Tromsø

En de garagedealer uit de buurt? Die moet nog terugbellen...

Juni 2017

Wat vliegt de tijd toch: juni is alweer voorbij, juli in volle gang
De afgelopen maanden waren op de zaak voornamelijk gericht op het behoud van een goede klant en dat hebben we de eind juni mogen vieren. Niet alleen preferred leverancier, maar zelfs partner!
Na een audit in oktober 2016 had deze klant ons een duidelijke boodschap gegeven en daar hebben we enorm hard aan gewerkt. Een detail was dat de klant enorm viel over communicatie via een gele PostIt wat kon leiden tot een kwaliteitsissue. Vele verbeteringen hebben we doorgevoerd in de informatiesystemen, maar net voor de tweede audit bleek dat de organisatie nog steeds de PostIt gebruikte.

Daags voor het bezoek informatiestromen gekoppeld waarbij de informatie automatisch bij de juiste persoon kwam zodat het schrijven van een PostIt meer tijd zou kosten dan de koppeling. En zo "vergat" men uiteindelijk de PostIt in de laatste dag.
"This is exactly what we wanted to see" zei de auditor
Pfjoeiiii, complexe informatiesystemen zijn makkelijker te veranderen dan oude gewoontes

Maar ook thuis stond het werk niet stil. "Grote" klussen waren wat tuinconstructies, tegelwerk en de zonnepanelen. Te beginnen bij de laatste.
Het was me al een paar keer opgevallen dat de centrale unit aangaf dat er 4 van de 5 inverters online waren, maar ik ben niet zo'n actieve volger dus meestal keek ik 's avonds en dan is het vrij gewoon dat er de inverters zich uitschakelen. Maar op een zomerse dag viel me op dat de panelen gemiddeld zo'n 170 kWh leverden terwijl het totaal 1360 kWh bedroeg. Hmm.... 170 x 10 = 1700 en niet 1360
en weer gaf de centrale unit aan dat er 4 inverters online waren.

Dat betekende dus klimmen, testen, uitsluiten, communiceren, nog meer testen, nog meer communiceren, terwijl het probleem vrij duidelijk door de inverter zelf werd aangegeven. Rood knipperen betekent: ik lever geen stroom.... en dat wist ik al.
Leverancier vroeg me twee verschillende experts te raadplegen (gratis) die beide conludeerden wat ik al wist: de inverter is niet te benaderen en waarschijnlijk kapot. Inmiddels had ik de panelen al 3x losgehad...
Leverancier nam contact op met APS in Nederland die vervolgens concludeerde dat de inverters nooit geregistreerd waren en zij dus niets konden doen. En deze mail kreeg ik weer geforward van onze leverancier met de excuses met "jammer" en "erg vervelend voor ons"...
Een korte mail terug met wat ik moest met dit bericht aangezien dit niet mijn leverancier was zette gelukkig alles direct weer op het rechte pad en vier dagen later kon ik een vervangend exemplaar installeren die ook direct werkte. En de gemeende excuses van onze leverancier.
Dan hebben ook wel direct het grote nadeel van de door ons gekozen mini inverters. Een reguliere inverter doet zijn werk op een toegankelijke plaats (meterkast bv). Een mini-inverter is gemonteerd onder zonnepanelen op het dak, dus feest als er 1 kapot gaat. Gelukkig is het uitzicht vanaf het garagedak prachtig

Dan de straatjes

 te beginnen bij de voordeur. Stenen waren hier langzaam aan het verwijnen in de diepte en onder het gras.

Een aanhanger met zand gehaald voor slechts 100 kroner (en het was echt een Noorse eigenaar)

Een dagje stenen schoongekrabbeld en gespiegeld

et voila... tevreden. Na afloop bleek dat Marjolein al het mos tussen de stenen best rustiek vond, maar gelukkig hebben wij de duidelijke verdeling dat zij voor de groene delen in de tuin verantwoordelijk is (afgezien van het gras) en ik voor de meer permanente zaken. (+ gras).
En dus is het mos weg (voor een jaar misschien)

Zo was ons huisje eigenlijk slechts bereikbaar door het gras. Bovendien probeerde het gras ook het stenen halfrondje te overwoekeren.

Tja...als we dan toch niet kunnen slapen midden in de nacht, maar een foto

 Hier heb ik inmiddels het achterste rondje de stenen gespiegeld en ben nu het gras aan het verwijderen

De stukken gras die vrijkwamen heb ik getransplanteerd naar andere delen van de tuin die erg slecht waren

Zand erin, egaliseren, aanstampen en erin leggen.

 Marjolein, kijk eens. Marjolein... Marjolein, MARJOLEIN...

Nou ja, in ieder geval was er een kolonie diertjes in onze tuin wel wakker. Toen ik wat zaken aan het verplaatsen was voor het andere tuinhuisje, kwamen er vele hommels uit dit vogelhuisje om polshoogte te nemen wie het durfde hun te laten schommelen...
Sorry mevrouw hommel, mijn naam is haas ...

Vorig jaar werd het hokje nog gebruikt door meesjes, dit jaar heeft blijkbaar een hommelkoningin gewonnen. Leuk hoor. Overigens lijkt het een slecht hommeljaar. Vorig jaar was het een gezoem van jewelste bij de rodondendron, dit jaar was het enorm rustig, dus we hopen dat deze kolonie wat nieuwe koninginnen gaat opleveren.

Hiernaast nog wat houten constructies

 rekwerk van hout in plaats van touw om de frambozen te beteugelen

 Een houten, verplaatsbare piramide over de deksel van de septic tank

en last but not least een aardbeienstelling
en het is pas juli

De kast

Een paar maanden geleden hebben we een noodlijdende "antieke" kast gekocht voor een habbekrats.
Geen idee of het werkelijk antiek was, maar noodlijdend was ie zeker

Verkleuring, houtwork, uitdroging, gesprongen fineer en gebroken poten

 Enfin, op internet zijn gelukkig veel goede tips te vinden dus ik ging driftig aan de slag met afbijt, staalborstel, water, stanleymes en houtlijm

 spanbanden zijn een geweldig en goedkoop hulpmiddel. bijgaand worden ze ingezet als lijmklem

 De deuren volledig uit elkaar gehaald voor eenvoudigere verwerking.

 De kast gestript en klaar voor afbijt

Ik heb de kast uiteindelijk in de olie gezet. Liberon finishing oil. In totaal 4x geolied, maar dit is een vrij snelle klus
Deuren weer in elkaar zetten

 Kast met poten op zijn plaats (kast woog zonder deuren al veel)

 Eindelijk plaats vrij om de spiegel te demonteren en ontdoen van "bruine" laag

En vervolgens kon ook die in de olie
En het eindresultaat.
Wel nieuw beslag gemonteerd omdat van het oude beslag bijna alle grepen gebroken waren.

Ik vond het een erg leuke klus om te doen, maar geduld, uithoudingsvermogen en flinke ruimte om te klussen en internet voor de noodzakelijke tips zijn wel primaire voorwaardes

Bevroren Oggevatn

Oggevatn is een 12 km lang meer op zo'n 15 km afstand van ons huis. Het ligt op 200m hoogte (daar waar wij "slechts" 50m boven zeeniveau wonen). 

In de zomer leggen we hier graag onze kano in het water, maar dat is rond deze tijd nog niet mogelijk

Ondanks de fantastische 18 graden vandaag met een zalig zonnetje, ligt het gehele meer er nog bevroren bij

Zon en ijs leveren in ieder geval wel fraaie plaatjes op

Winter 4 en verkeer

Het blijft winteren in Noorwegen, maar het is erg wisselvallig.

 Eneeuw valt wel, maar smelt een paar dagen erna ook gewoon weer weg.

Vanochtend was ik naar een vergadering van bedrijven uit Sørland met betrekking tot "Big Data". Het was prachtig weer toen ik 's ochtends

Maar dat sloeg wel snel om. Op de terugreis was mijn conclusie dat wij ons bezig hielden met "Little data" er er was veel sneeuw. Als Nederland met 1 cm sneeuw volledig stilvalt hoor ik wel eens de vraag: hoe doen die Noren dat nu:
Welnu:

Ze staan ook gewoon stil... en lang ook. 40km te gaan met 0km/uur
1.5 uur stilgestaan op de terugreis en geen kant opkunnen. Reden: Men moppert hier graag op de buitenslandse vrachtwagenchauffeurs die met slechte banden de heuvels niet opkomen in de sneeuw. Dat zou zomaar kunnen, ik weet het niet, Want al die heuvels benemen het uitzicht en er is niet veel informatie te krijgen in de file.
Maar verder was het weer genieten onderweg