Ben, Marjolein, Femke en Maaike in Noorwegen

Ben, Marjolein, Femke en Maaike in Noorwegen

dinsdag 26 april 2011

Orientering

Mijn collega waarmee ik heb meegefietst naar Lillesand vroeg me mee naar Orientering. Nu had ik daar al een keer iets meer van gehoord, maar me er nooit zo in verdiept. Het leek me een soort schatjagen met de GPS en voor het leggen van sociale contacten was dit voor mij dit een mooie gelegenheid.

Het inschrijven begon op zijn Noors. Mooie website, registratie via Internet, maar geen reactie terug. "Oh, hebben ze een website?" vroeg mijn collega verbaasd. Ja, maar ik heb nog geen bevestiging terug. Ach zei hij: vergeet de officiële registratie, kom gewoon.
En dus kwam ik, vandaag. En iedereen, allemaal nieuw voor mij, wist dat ik die Nederlander was.

Orientering klinkt als het kunnen orienteren op de kaart, en dat klopt 100%. Ik zat dus redelijk rustig de introductie aan te horen, ik (met vele fietstochten achter de rug) kan zelfs oriënteren op de zon, wind, maan en sterren dus wat kan deze man mij nog vertellen.

Je krijgt een kaart mee, en hierop staan enkele stempelposten aangegeven (ik noem het nog stempelposten, maar inmiddels gaat dit met RFID). Het doel is om zo snel mogelijk, gewapend met een kaart en een kompas, in een aangegeven volgorde een aantal verstopte elektronische stempelposten te vinden. Aan het eind wordt je teller uitgelezen en kun je zien hoe goed je het hebt gedaan.
Oei, echt hardlopen dus. Nu had ik wel een korte broek aan, maar tussen alle sportschoenen (zelfs enkelen met spikes) vielen mijn bergschoenen toch wel enigszins op.

Ze hadden 5 stempelposten rond de atletiekbaan verstopt en na zo'n 10 minuten waren we klaar en mijn gedachte dwaalde al af naar een heerlijke douche. Maar ik bleek toch nog enige cruciale Noorse woordjes gemist te hebben. Dit was niet alles, we gingen nu echt het veld in.
Nou ja, hoe moeilijk kan het zijn. 3,3 km en toevallig het gebied rond de fabriek waar ik werk.
Maar beste lezer, u raadt het al, het bleek helemaal niet zo makkelijk, integendeel zelfs.
In iets meer detail bleek het zo hard je kunt door bossen heen rennen, bergop, bergaf, proberend de stempelposten te vinden achter bomen, in kuilen, achter stenen.

Van de 15 stempelposten heeft mijn collega er 15 gevonden en we mogen nu terug. Meewarig kijkt mijn collega naar mijn kletsnatte hoofd. "Ik ben altijd erg nat" verdedig ik mij nog. Hij gaat toch maar wat langzamer lopen.Het allerlaatste stuk loopt ongeveer rechtstandig omhoog. Terwijl ik nog de touwen zoek (die er natuurlijk niet zijn), is mijn collega al bijna boven. Zonder zekeringen loop ik omhoog en halverwege op de helling zit een jongetje te wachten. Is dit leuk? vraag ik hem. Jahaaa, antwoord hij.

Eenmaal terug klokken we 40 minuten. Met mijn enigszins oververhitte hoofd reken ik snel uit dat dit zo'n 5,5km/uur is, wandeltempo dus. Mijn uitwringbare t-shirt weet wel beter. Ik heb het in 30 minuten gedaan, lacht een nog fris ogend jongetje op een fiets.

Har du skrekk till å komme neste uke igjen? Nei da, jeg skal være her, men kanskje jeg skal bedre løpe alene. (bang om weer te komen? Nee hoor, maar misschien ga ik de volgende keer alleen lopen)

Wat heb ik hiervan geleerd.
Ten eerste de sociale contacten. Indien je wilt spreken met iemand, doe dit vooral VOOR de run, zolang je nog fris en fruitig bent. Hierna ontbreekt het je waarschijnlijk aan lucht en zit je tong uitgedroogd vastgeplakt aan je verhemelte.
Ten tweede is (mijn) oriëntatievermogen mbv de hierboven beschreven natuurverschijnselen (zon, maan, sterren en wind) van geen enkele waarde bij Orientering, aangezien het meeste zich afspeelt in en rond dichte bossen.
En ten laatste, Orientering doet pijn. Met name de aftocht omdat mijn kuitspieren inmiddels tot de helft van hun oorspronkelijke lengte leken te zijn gekrompen. Zoveel wreedheid, de Vikingen moeten bijna wel uit zuid-Noorwegen zijn gekomen...

Volgende week weer... joepie...

1 opmerking:

  1. Ik lig iedere keer weer in een deuk als ik je berichtjes zit te lezen, maar deze keer puur leedvermaak mijn sportieve broer!

    Groetjes van San en Paul

    BeantwoordenVerwijderen