Mijn tijdelijk adres was snel gekozen. Mijn eerste werkdag heb ik deels besteed aan het bezichtigen van 2 appartementen, waarvan de mooiste al snel afviel. Furumo 3 werd het.
Doorgegeven aan salarisadministratie, de bank etc. En zo kreeg ik al snel de noodzaak om post te ontvangen. Simkaart, registratiebewijzen, post van thuis. Alleen… er kwam maar niets.
In Noorwegen heeft men op een centrale plek brievenbussen van meerdere huizen hangen. Via de zaak is onze IT afdeling ingesprongen om te helpen. “Heb je een brievenbus met je eigen naam?” “Nee, brievenbussen zat, maar geen met mijn eigen naam. Maakt ook niet zoveel uit, gooi het maar in de brievenbus van Furumo 3, iedereen weet inmiddels waar die Nederlander woont.”
“Nee, je MOET een eigen postbus hebben met je naam, anders weet de postbode niet waar hij het in moet gooien.”
OK, hier hoor ik een wezenlijk verschil met Nederland, in Nederland wordt post op adres bezorgd en niet op naam.
Een postbus met eigen naam bleek gelukkig snel geregeld. Er hingen er nog een paar die niet gebruikt werden, dus laat ik niet de moeilijkste zijn en gewoon de nieuwste nemen.
Vervolgens kwam er nog steeds geen testpost aan. Bleek dat onze IT afdeling per abuis naar nummer 4 had gestuurd ipv 3. Volgende poging en nog een testbrief gestuurd.
Inmiddels toch ook maar weer eens naar de politie. "Nee, uw registreringsbewijs was al een week terug naar uw adres gestuurd". De politie was erg behulpzaam, maakte een kopie, gaf hier een stempel en een handtekening op en ik kreeg mijn registratiebewijs mee. Adres: Furumo 3…
Hiermee naar het belastingkantoor in Grimstad gereden voor een ID nummer / sofinummer (een geweldig leuke rit overigens over de 41 en 404 naar Grimstad). Alle mogelijke gegevens had ik al ingevuld en overhandigd en ik probeer alles in zo vloeiend mogelijk Noors af te handelen. Vraagt de meneer uiteindelijk of ik in Lillesand woon. "Nee, ik woon in Birkeland." “Maar er bestaat geen Furumo in Birkeland”. Ik begon het inmiddels wat warmer te krijgen, mijn Noors vertoonde plots wat haperingen gezien het feit dat de man in het Engels verder ging. Ik toonde de man achter de balie mijn sleutels waar toch duidelijk Furumo 3 op geschreven stond. Wat het telefoonnummer van de eigenaar was? "Ehhh, det vet jeg ikke." (weet ik veel). Wat is de naam van de eigenaar. "Ehhh, han heter Svein... nogiets…" Ik kan u op de computer zo aantonen waar ik woon." Computer opstarten, geen internet verbinding… Misschien kunt u de zaak bellen om wat zaken na te vragen”. Laten we dat maar doen.
Enfin, een medewerkster van het belastingkantoor heeft uiteindelijk uitgevonden waar ik al weken woon. Hiermee ook de verklaring gegeven wat de echte reden is dat er geen post binnenkomt. En tevens aangetoond dat ik een strafbaar feit heb gepleegd: bij de politie een vals adres opgeven…
Wel een klein beetje slordig dat de politie het niet belangrijk vind het adres te checken op geldigheid: een huis, een boot, onder een brug. Maar ach, ik heb mijn "registreringsbevis". Weliswaar op een verkeerd adres, maar ongelimiteerd geldig.
Als iemand ooit mijn registratie inkijkt en vragen heeft over mijn adres, dan zeg ik gewoon dat ik na een week alweer verhuisd ben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten