Visite en fietstocht

Gisteren hebben we een storing gehad. Het heeft enorm hard gewaaid en er is ergens in het gebied een boom op een elektriciteitsleiding gevallen waardoor de stroom in de fabriek enkele secondes uitviel. Het gevolg voor de productie is enorm. Alle koelingen vallen uit (water en lucht), alle branders vallen uit, alle winders vallen uit, noem maar op. De gesmolten glasmassa koelt snel af en begint te stollen  in de kanalen. Binnen een uur is alles weer opgestart, maar het zal nog een 12 uur duren voor de productie weer storingsvrij draait. Kosten ca 500.000 kroner

Gisteravond op visite geweest bij familie Stevense, beide collega's en werkzaam bij 3B. De meegebrachte stroopwafels uit Nederland doen het goed en het was een gezellige avond. Ik bemerk dat ik inmiddels een Noors gesprek kan voeren met behulp van omschrijven en omzeilen van woorden die ik niet ken. Fase 1 is durven spreken, dus we zitten op fase 2 laten we maar zeggen, en fase 2 kost me behoorlijk wat CPU tijd.

Vandaag lijkt het dagelijkse leven echt begonnen, kleren gewassen en buiten gehangen, huis schoongemaakt, eten gekocht en gecomputered en hierna had ik eigenlijk geen zin meer... Toch maar op de fiets geklommen, het is vandaag een prachtige dag en ik vind het zonde om binnen te blijven zitten.
In Nederland heb ik het voorjaar al volop zien starten, hier moet het nog altijd beginnen. De wegen hier zijn goed begaanbaar, dus in al mijn enthousiasme had ik (een week geleden al!) een route uitgestippeld over een klein weggetje wat tot 150m hoogte liep.
Halverwege naar de top bij een verlaten groeve gewoon een tijdje stil gestaan en genoten. Je hoort hier alleen de vogeltjes die fluiten, verder helemaal niets. Verder omhoog gefietst naar een punt waar ik wat uitzicht had. Overigens had de eland (ik noem hem Elk) mij natuurlijk allang in de gaten en Elk zag waarschijnlijk zijn kans schoon om in Birkeland de tuin rondom mijn appartement leeg te eten.

Enfin, op het hoogste punt wel een leuk uitzicht, maar geen wild te spotten. Onderweg vind ik wel sporen, maar de lijken verdacht veel op hoefijzers. Paarden dus, of zou Elk me echt te slim af willen zijn ...?
Hierna verder gereden terwijl ik alle bosranden afspeur. ca 5 km verder kom ik twee houthakkers tegen, ze vullen een aanhanger. Ik groet en rijd ze voorbij. Ze kijken me na. De weg wordt drassiger, het is inmiddels flink zwaar fietsen en 3km verder kom ik tot stilstand.
Beste voorjaar, inmiddels verwacht ik met 18 graden buiten toch wel dat ik overal kan fietsen, maar wat moet ik nu met deze witte drab onder mijn wielen? Fietsen is onmogelijk...Stukje lopen dan? Nou, mijn sokken waren inmiddels al nat, hetgeen in ieder geval bewees dat de sneeuw best wilde smelten (alleen waarom nu uitgerekend in mijn schoenen). Even op de GPS gekeken, ik zat op 125m hoogte, de weg liep nog 1km omhoog naar 150m en hierna pas langzaam naar beneden.

Ik keek nog een keer naar mijn schoenen ergens diep in de sneeuw, besloot eieren voor mijn geld te kiezen en dezelfde weg terug te keren. Daar waren de houthakkers nog altijd, ze gingen opzij en lachten me vriendelijk toe... ja ja... hvordan kunne jeg det vite?
Eenmaal terug beneden verder naar Lillesand gereden en gekeken of ik Paul zag, hij zou vandaag zijn boot klaarmaken voor het water. Desverre, ingen Paul.
Terug naar huis over de 402. Uiteindelijk toch nog 52 km gefietst en ik vond het een heerlijke dag.

Het gras rond het appartement ziet er overigens verdacht kort uit...