Ben, Marjolein, Femke en Maaike in Noorwegen

Ben, Marjolein, Femke en Maaike in Noorwegen

vrijdag 23 september 2011

Internet gezonken

Øystein Hurtigruten, een kayakker in hart en nieren, had averij opgelopen. Hij had al 3 kwart gepeddeld van Spitsbergen naar Zuid Noorwegen alwaar hij een kleine klus had voor Telenor, maar plotseling was er een ontploffing in de motorkamer waarbij hij een gekneusde teen opliep. Onzichtbaar onder het wateroppervlak was er blijkbaar klein averij, want langzaam begon de kayak te hellen en na zo'n 20 uur maakte hij een gevaarlijke slagzij van 20 hellingsgraden.
Oei, dit gaat verkeerd dacht Øystein. Had ik toch maar een vak geleerd. Gelukkig was er een Nederlandse berger in de buurt die snel zijn lenspomp heeft ingezet en 6 uur later was de slagzij al geslonken tot een acceptabele 8 graden, waarna Øystein door de Nederlandse berger terug naar huis werd gesleept waar hij zijn teen en zijn kayak kon verbinden.

"De monteur heeft pas 8 oktober tijd om u aan te sluiten op internet"
"8 oktober? Dat is niet wat uw collega twee weken geleden vertelde", verdedig ik me in mijn beste Noors.
Ja meneer, we begrijpen dat dit heel vervelend is, maar het is niet anders. Dat is de eerste datum dat we een gaatje vrij hebben voor onze monteur.
Wel opmerkelijk. Telenor levert internet over glasfiber, maar niet met de snelheid van het licht.

In de tussentijd hebben we mobiel breedband, wat inhoudt dat het draadloos gaat via het GSM/G3 netwerk. Het idee is leuk, maar deze techniek is in Birkenes helaas niet vooruit te branden. De provider geeft toe dat er hier een slechte dekking is en verdedigt zich met het feit dat we dit hadden kunnen weten omdat het op internet staat.  Zijn stelling komt niet overeen met de verbinding die ik ieder keer heb: we zijn altijd gekoppeld met het snelle netwerk, alleen de bitjes vliegen traag heen en weer. Er moet een andere oorzaak zijn meneer Netcom. Denk nu eens in oplossingen in plaats van in verdedigingen.
Ik had onze downloadsnelheid (0,1Mbit voor de kenners) op facebook gezet, waarna een oud-collega vroeg of ze dronken postduiven gebruikten in Noorwegen. Kijk, daar heb ik wat aan, daar hadden ik en meneer Netcom nog niet aan gedacht. Snel loop ik naar de achtertuin om alle gistende appels op te ruimen. Je weet maar nooit, ik sluit niets meer uit...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten