Appelalarm

Toen we gingen kijken of we het huis in Birkenes wilden huren werden we ons al snel bewust van de vele vruchten om ons heen. In de tuin van het huis stonden appelbomen, aalbessen en frambozen, de buren hadden pruimen, appels, andere buren hadden appels, en appels en appels. Er groeien erg veel appelbomen hier in zuid Noorwegen.
Een paar maanden later gingen we hier wonen. Voor de aalbessen waren we net te laat. Deze waren al geplukt en de restjes waren al behoorlijk verdroogd. Maar de appelbomen zaten vol met appels. Er lagen er al wat op de grond,  af en toe viel er 1 naar beneden en hier hebben we heerlijk appelmoes van gekookt.

En zo vielen er meer en meer appels naar beneden en dat wat de natuur ons biedt aan eetbaars vinden wij zonde om te laten liggen. Bovendien heb je relatief weinig afval van groente en fruit, zeker als je het vergelijkt met vlees of vis. Een vis fileren bijvoorbeeld, houdt in dat je ca 60-70% direct weggooit en hierna op je bord nog eens velletjes enzo (jahaaa, misschien geldt dat alleen voor mij omdat ik alleen vissen vang die net uit het ei zijn gekropen). Maar appels op de grond laten liggen betekent dat 100% vergaat en dat doet onze groene hartjes zeer. Dus nog maar een emmertje geraapt. En nog een emmertje. En nog een keer. En de buurman kwam ook nog een keer langs. Hierna heb ik maar eens een ladder gevraagd om “de rest” te plukken. Maar voordat ik de ladder neer kon zetten moest ik opnieuw emmers met appels rapen.

Inmiddels hebben we de vriezer vol met appelmoes (hebben we zelfs een grotere vriezer besteld), hebben we wekpotten met appelmoes, appelcakejes en appeltaart van gemaakt. De ladder heb ik nooit gebruikt, want zonder hulpmiddelen weten we inmiddels van gekkigheid niet meer hoe we onze hoofd boven het appelsap kunnen houden. En met enige frustratie vonden we na 3 weken nog een appelboom in de tuin. Ik heb maar een foto van afstand genomen, ik durf niet te kijken hoeveel appels daar weer onder liggen. De buren vragen heeft geen zin, ik zie daar ook al bergen appels onder de bomen liggen.

We hebben Noorse mensen gevraagd wat ze zoals doen. Die pakken alleen het grote fruit, de kleine zijn teveel werk om schoon te maken. En als ze niets meer willen laten ze de rest gewoon liggen.

Dus momenteel zitten we lekker in het zonnetje naar ons appelig gazonnetje te kijken. Ook wij hebben ons gewonnen gegeven…

Overigens zagen we onlangs een foto in de krant van een eland in het donker onder een appelboom. Elanden schijnen appeltjes toch wel een lekkere afwisseling te vinden. Bij ieder nachtelijke trip naar het toilet kijk ik tegenwoordig dan ook even naar de appelboom of Elk er misschien al is. Tot nu toe heeft ie nog geen trek gehad... Maar ik heb inmiddels wel 2 reetjes gezien. Deze staken de weg over, ze waren afkomstig uit het bosje naast ons huis en trokken naar de "heia". Die hadden zich vast tegoed gedaan aan de appels of aan de berg met gras die ik in het bosje tussen de bomen heb weggegooid.