Ofwel, vrijwilligerswerk, turf en muggen
Ik had in de krant gelezen dat er vrijwilligers gevraagd werden voor de seizoensopening van de Torvstrø fabrik, de oude turffabriek
Het verhaal wil dat een Noorse zeeman in Nederland het proces van turfwinning heeft gezien. Hij zag in Noorwegen hier mogelijkheden voor en is begonnen met ontginnen van de moerasachtige gebieden hier.
In Noorwegen werd turf met name gebruikt als isolatie en strooisel`voor in stallen. In Nederland werd turf ook gebruikt als brandstof, dat leek me hier niet echt nodig met al die bomen. Maar daar maakte ik volgens een andere vrijwilliger een behoorlijke vergissing, aangezien een jaar of 50 geleden het hier een moerasgebied was, met weinig bomen.
We hebben stoelen opgehaald en de fabriek zo ingericht dat er een tentoonstelling gehouden kon worden en een muziekvoorstelling. En ik moest absoluut ook aanwezig zijn bij de opening aanstaande zondag. Er zou een voorstelling zijn van een fotograaf en hierna eten en muziek van de band Maria. Ik had geen idee wat ik kon verwachten, maar snuffelen aan cultuur kan nooit kwaad.
Op zondag was ik aanwezig. De presentatie van natuurfotograaf Kjell Erik Moseid was leuk en leerzaam. Waar je op moet letten, wat je positie moet zijn om fotos te kunnen maken van wild en zo voort. Veel mooie fotos werden getoond en een paar prachtige uitschieters (helaas kan ik die niet zomaar vinden)
Hierna eten, kjøtsuppe en rømmegrøt. Persoonlijk vind ik de Nederlandse soepvarianten als erwten, kippen of groentesoep met gehakt lekkerder, maar die rømmegrøt... Het is dat ik weet hoeveel vet erin zit (waarbij er ook nog boter in moet worden gedaan), anders zou ik het iedere dag eten. Overigens ligt de fabriek in een bos en het is werkelijk VERSCHRIKKELIJK met muggen hier.
Een vrouw komt naast me zitten. "Ben jij die Nederlander die pas geleden hier is komen wonen?". "Ehh, ja" Gevoelig punt. Iedereen kent mij, maar ik ken niemand. Het bleek de journaliste te zijn van het dagblad van Birkenes en ze had van haar man gehoord dat er een nieuwe vrijwilliger uit het buitenland was die gewoon Noors sprak.We spreken een tijdje en lopen pratend naar binnen, waarna ik me afvroeg waar ik eigenlijk moest betalen. Dat bleek voor de ingang te zijn. Zo typisch Noors dat niemand je tegenhoudt. Terug naar buiten gelopen voor de entree en weer naar binnen.Voorin zijn bijna alle stoelen nog vrij, dus laat ik niet bescheiden zijn en op de eerste rang gaan zitten.
Organisatrice Ragnhild opent de avond en kondigt als voorprogramma aan de locale strijkgroep, gevolgd door een gitariste met een zangeres en dan als hoofdattractie de groep Maria.
De eerste groep komt op en Ragnhild gaat naast me zitten. Ze fluistert me toe:
"je kunt zien dat je niet uit Noorwegen komt"
"Oh, waarom niet?", vraag ik
"Noren beginnen vanaf achterin de zaal te vullen."
Nou, in dat geval vullen Nederlanders en Noren elkaar mooi aan. Een Nederlander zit graag voorin
Het was verder een hele leuke avond met vrolijke muziek. Ik beschrijf het als een mix van gewone moderne muziek met een tikkeltje Iers en ik heb geen valse noot gehoord. Daags erna nog een keer meegeholpen om op te ruimen en hiermee opnieuw een Noorse traditie rijker.
Een deel van het museum is tegenwoordig een barnehage, kinderopvang. Een vrijwilliger had een treintje gemaakt waar kinderen in en op konden spelen en dat hebben we naar de barnehage vervoerd op een aanhangwagen. In Nederland is dit soort initiatieven niet mogelijk, alles moet getest en beproefd zijn, anders komt het er niet in. Dat heeft zijn voors en tegens: het maakt alles zo duur en initiatief loos, maar is wel goed voor de veiligheid. Voor de zekerheid heb ik nog een paar laatste spijkers naar binnen geslagen
Ik had in de krant gelezen dat er vrijwilligers gevraagd werden voor de seizoensopening van de Torvstrø fabrik, de oude turffabriek
Op maandagavond ernaartoe gefietst en ik kreeg een hartelijk ontvangst, er komt niet vaak een nieuwe vrijwilliger opdagen, en zeker niet uit Nederland.
Het verhaal wil dat een Noorse zeeman in Nederland het proces van turfwinning heeft gezien. Hij zag in Noorwegen hier mogelijkheden voor en is begonnen met ontginnen van de moerasachtige gebieden hier.
In Noorwegen werd turf met name gebruikt als isolatie en strooisel`voor in stallen. In Nederland werd turf ook gebruikt als brandstof, dat leek me hier niet echt nodig met al die bomen. Maar daar maakte ik volgens een andere vrijwilliger een behoorlijke vergissing, aangezien een jaar of 50 geleden het hier een moerasgebied was, met weinig bomen.
We hebben stoelen opgehaald en de fabriek zo ingericht dat er een tentoonstelling gehouden kon worden en een muziekvoorstelling. En ik moest absoluut ook aanwezig zijn bij de opening aanstaande zondag. Er zou een voorstelling zijn van een fotograaf en hierna eten en muziek van de band Maria. Ik had geen idee wat ik kon verwachten, maar snuffelen aan cultuur kan nooit kwaad.
Op zondag was ik aanwezig. De presentatie van natuurfotograaf Kjell Erik Moseid was leuk en leerzaam. Waar je op moet letten, wat je positie moet zijn om fotos te kunnen maken van wild en zo voort. Veel mooie fotos werden getoond en een paar prachtige uitschieters (helaas kan ik die niet zomaar vinden)
Hierna eten, kjøtsuppe en rømmegrøt. Persoonlijk vind ik de Nederlandse soepvarianten als erwten, kippen of groentesoep met gehakt lekkerder, maar die rømmegrøt... Het is dat ik weet hoeveel vet erin zit (waarbij er ook nog boter in moet worden gedaan), anders zou ik het iedere dag eten. Overigens ligt de fabriek in een bos en het is werkelijk VERSCHRIKKELIJK met muggen hier.
Een vrouw komt naast me zitten. "Ben jij die Nederlander die pas geleden hier is komen wonen?". "Ehh, ja" Gevoelig punt. Iedereen kent mij, maar ik ken niemand. Het bleek de journaliste te zijn van het dagblad van Birkenes en ze had van haar man gehoord dat er een nieuwe vrijwilliger uit het buitenland was die gewoon Noors sprak.We spreken een tijdje en lopen pratend naar binnen, waarna ik me afvroeg waar ik eigenlijk moest betalen. Dat bleek voor de ingang te zijn. Zo typisch Noors dat niemand je tegenhoudt. Terug naar buiten gelopen voor de entree en weer naar binnen.Voorin zijn bijna alle stoelen nog vrij, dus laat ik niet bescheiden zijn en op de eerste rang gaan zitten.
Organisatrice Ragnhild opent de avond en kondigt als voorprogramma aan de locale strijkgroep, gevolgd door een gitariste met een zangeres en dan als hoofdattractie de groep Maria.
De eerste groep komt op en Ragnhild gaat naast me zitten. Ze fluistert me toe:
"je kunt zien dat je niet uit Noorwegen komt"
"Oh, waarom niet?", vraag ik
"Noren beginnen vanaf achterin de zaal te vullen."
Nou, in dat geval vullen Nederlanders en Noren elkaar mooi aan. Een Nederlander zit graag voorin
Het was verder een hele leuke avond met vrolijke muziek. Ik beschrijf het als een mix van gewone moderne muziek met een tikkeltje Iers en ik heb geen valse noot gehoord. Daags erna nog een keer meegeholpen om op te ruimen en hiermee opnieuw een Noorse traditie rijker.
Een deel van het museum is tegenwoordig een barnehage, kinderopvang. Een vrijwilliger had een treintje gemaakt waar kinderen in en op konden spelen en dat hebben we naar de barnehage vervoerd op een aanhangwagen. In Nederland is dit soort initiatieven niet mogelijk, alles moet getest en beproefd zijn, anders komt het er niet in. Dat heeft zijn voors en tegens: het maakt alles zo duur en initiatief loos, maar is wel goed voor de veiligheid. Voor de zekerheid heb ik nog een paar laatste spijkers naar binnen geslagen
Daags erna ben ik nog naar een bijeenkomst geweest van de oude trein tussen Birkeland en Lillesand, Lillesand Flaksvandbanen van 1896-1953. Het enige wat er van de treinbaan resteert, was een kapotte voorlamp, wat spijkers voor in de bielzen, een tang en uiteraard wat foto's. Er was wel een leuke maquette gemaakt door een bewonderaar.
De treintjes zijn opgehakt in stukken en er zijn spijkers van gemaakt, dus het enige wat resteert is de herinneringen in leven te houden. Aangezien ik hier geen herinneringen aan heb was het voor mij wat minder.
Wel uitgevonden dat het traject van de oude baan deels te fietsen is, dus toch nog wat opgestoken.
Wel uitgevonden dat het traject van de oude baan deels te fietsen is, dus toch nog wat opgestoken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten