Ben, Marjolein, Femke en Maaike in Noorwegen

Ben, Marjolein, Femke en Maaike in Noorwegen

zaterdag 25 juni 2011

Soms zit het mee, soms zit het tegen



Laten we beginnen met het "slechte" nieuws.
19 juni heb ik de Birkenes ronde gefietst en hierna ben ik vrij snel nat en koud naar huis gegaan om te douchen.
De maandag erna vroegen mijn collega's: "waar was je nou? Er was een lotto en jij had de hoofdprijs gewonnen. Een racefiets van 15.000 kroner (zo'n 2000 Euro). Maar omdat je er niet was, hebben ze een andere naam getrokken"
Ik wist niets van een lotto. En ik ga er maar vanuit dat als ik daar had staan wachten dat het leven ter plekke totaal anders verlopen was en dat mijn naam dan niet getrokken was.
(maar ik vind het wel jammer hoor)


En dan nu het goede nieuws:
Het was vandaag redelijk tot mooi weer. Een collega heeft me een keer naar het vliegveld gebracht en ik heb gezegd dat ik hem ging helpen met verven van zijn hut.
Ik ben vandaag naar zijn hut gefietst, maar hij was er niet. We spreken elkaar regelmatig, maar ik heb geen telefoonnummer van hem. Toen ben ik maar doorgefietst en heb de Birkenes ronde nog een keer gereden, maar dan andersom.
's avonds ben ik naar zijn huis gereden om te kijken of hij zin had om te vissen. Hij was niet thuis. Ik ben vervolgens alleen naar Homborsund gereden en heb een tijdje gevist. Hier heb een makreeltje en een kabeljauwtje gevangen. zowaar 2 nieuwe vissen voor mij... toen het begon te schemeren ben ik terug gegaan, in de auto zag ik dat het al 23:30 was...Tijd om dieren te zien dus. Met als voordeel dat het hier lang schemert in de zomer.
Ik heb de toeristische route naar de grote weg genomen, maar helaas geen wild gespot. Langs de oude E18 naar Lillesand zie ik opeens een reetje in een weide staan. Ik stop de auto om even goed te kijken, maar er staat precies een boom tussen ons in en iets verder is een rots. Ik wil achteruit rijden, kijk goed of er nergens auto's aankomen en ik zie 100m voor me eland Elk oversteken. Dubbel geluk dus....
Ik rijd langzaam naar Elk. Elk had me nooit hier verwacht, zeker niet op dit tijdstip en begreep dat verder verstoppertje spelen zinloos was. We geven elkaar een waarderend knikje. Elk steekt over, geeft me nog een duidelijke knipoog en verdwijnt in een bosje aan de andere kant. Waarom die  knipoog? Ik pak mijn fototoestel, rijd naar de plek waar Elk het bos in liep en zie niets meer. Ik blijf me erover verbazen dat een dier van een paar honderd kilo gewoon nagenoeg onzichtbaar is in het bos.
En daarmee is het alsnog 1-1: Wel gezien, maar niet vastgelegd op de gevoelige plaat.
Elk liep overigens wel de aangegeven richting op... Misschien zijn dit een soort eenrichtingsverkeersborden voor elanden ipv waarschuwingsborden voor mensen


Geen opmerkingen:

Een reactie posten