Ben, Marjolein, Femke en Maaike in Noorwegen

Ben, Marjolein, Femke en Maaike in Noorwegen

zondag 17 juli 2011

De reis en een wandeling (ongeschikt voor mensen met een zwak hart)

Donderdag 14 juli 2011 zijn we naar Noorwegen gereden. Femke bleef thuis voor vakantiewerk terwijl Maaike haar kamer thuis leeg achterliet, dat maakte het een emotioneel beladen dag voor ons allemaal.
Rond 7:00 vertrokken we uit Capelle en rond 18:15 uur waren we in Hirtshals bij ColorLine, bijna 1000km verder. 20:55 vertrok de veerboot richting Kristiansand. Deze boot hebben we al regelmatig gezien, we lopen wat rond, kijken rond 22:00 uur naar de zon die langzaam in de zee zakt en vinden uiteindelijk een zitplaatsje in de pizzeria achterin.

Rond middernacht komen we aan in Kristiansand en rijden we de laatste kilometers naar Birkeland, veelal met groot licht. Onderweg moeten we stoppen voor een overstekende das, we vinden dit toch wel een opvallend groot dier.

De weersverwachtingen zijn niet best deze week. 
Vrijdag was het een gewone werkdag voor Ben, 's avonds bezoeken we Ikea in Kristiansand waar we wat opbergspullen kopen en even eten.
Omdat het zaterdag mooi weer is, besluiten we een wandeling te maken. Tijdens hemelvaart hebben Ben en Maaike een Orienteringskaart gekocht waar 40 punten getekend zijn die in de natuur verstopt zijn. We hadden er al 11 gevonden, inmiddels hebben we er 16 gevonden. Het vele mos wordt beschenen door  zonlicht wat tussen de bomen schijnt en dit geeft de omgeving een sprookjesachtig uiterlijk.
De punten die we moeten vinden zijn gemarkeerd met een rood-wit bord en op de orienteringskaart staat aangegeven waar we het punt moeten vinden, bv een kolletje of een grote steen in de omgeving.

Tijdens de tocht probeert Maaike op haar grote zus te lijken: ze eet haar tong blauw aan bosbessen en bij het derde punt wat bij een grote steen is, staat ze met haar rug naar het bord en beweert dat we verkeerd zijn.

Onderweg vinden we nog wat vleesetende planten zoals Zonnedauw, gelukkig zo klein dat we zelf niet veel gevaar lopen

Het laatste punt wat we vandaag zoeken was bij een schuilhut bedekt met plaggen en een boom op het dak. We drinken hier binnen onze laatste koffie met koekje en lopen via een andere route terug naar ons appartement.
We lopen een niet gemarkeerde route terug die volledig overwoekerd is. We zien het pad niet tot nauwelijks. In het bos lopen we meestal door bosbesstruiken en fris groen met lage bomen zoals hieronder betekent dat er veel water aanwezig is. Oppassen dus waar je je voeten zet.
Onderweg wordt Ben vrijwel continue belaagd door dazen, terwijl de Marjolein en Maaike hier nauwelijks last van hebben. Dazen komen af op warmte, beweging en geuren. Aangezien we allemaal bewegen en het warm hebben, vrees ik dat het toch mijn geur is die als een magneet op dazen werkt.
Ben verrast tot 3 maal toe een patrijsachtige vogel die in de lage bosjes verscholen zitten. Deze vogels lijken erop getraind te zijn om zoveel mogelijk mensen uit het bos te weren: ze wachten totdat je bijna bovenop ze staat waarna ze onder veel geweld opstijgen en hiermee de wandelaar een halve beroerte geven. Overwoekerde routes zijn dus niet geschikt voor mensen met een zwak hart.

Bijna 6 uur later komen we weer terug in het appartement en doordat we de lunch hebben overgeslagen hebben we best wel honger gekregen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten