Ben, Marjolein, Femke en Maaike in Noorwegen

Ben, Marjolein, Femke en Maaike in Noorwegen

zaterdag 14 mei 2011

De eerste tekenen van levend wild

Het is vandaag zaterdag en het regent behoorlijk, maar dat was ook erg hard nodig. Maar zoals de Noren zelf zeggen, je hebt geen dårlig vær, bare dårlig klær (er bestaat geen slecht weer, alleen slechte kleding).
Helemaal mee eens. Ik trok aan: mijn superdeluxe Goretex jas, waterdichte fjellraven pet, helm, handschoenen en voor de zekerheid had ik maar een korte fietsbroek aan gedaan. Niet dat het nu aangenaam was qua temperatuur, maar als een lange broek blijft zo lang nat en als ik ook nog een fietsregenbroek aantrek dan kun je me vergelijken met een hogedrukpan: zolang het op een laag pitje staat gebeurt er niets, maar als ik een heuveltje omhoog moet komt de stoom uit mijn broekspijpen. Enfin, korte broek dus. En oh ja, mijn fietsregenschoenen. Niks dårlig klær wat mij betreft.

Eerst ben ik naar de eigenaren geweest van het huis wat we willen huren. Vader, zoon, nog een zoon. Iedereen weet wie ik ben en waar ik vandaan kom en ik ken niemand. Of ik orientering leuk vind. Ja, best wel. Blijkt dat de broer van de eigenaar mij ook weer kent, maar dan van orientering. Ons kent ons hier in Birkeland.
Het bezoek was erg gemoedelijk en gezellig. Bij mijn vertrek was men erg te spreken over mijn fietsschoenen, die hadden ze nog nooit gezien in Noorwegen. Hmm, ik ruik handel.

Mijn doel was vandaag Ikea, kijken of ze nog Påskeskum (paasschuimpjes) hebben. Ik vind ze erg lekker en ze zijn in de aanbieding omdat het bijna pinksteren is. Maaike komt met hemelvaart alleen op bezoek en als ik er nu voldoende koop, dan houd ik misschien een zakje voor haar over.
Het regent nu behoorlijk en na 2 kilometer voel ik het vloeistofniveau in mijn schoenen stijgen en beginnen mijn sokken  te soppen... gngngn, dårlig klær. Nou ja, nog maar 45 kilometer soppen en vanavond ben ik alles weer vergeten. De omgeving is opnieuw de moeite waard. Ik volg mijn beruchte 1 april route, de FV229 naar Høvåg, die nu volledig sneeuwvrij is.
In Ikea is het vandaag wat "drukker". De mensen gebruiken net zoals in Nederland slecht weer voor winkelen. Ik stop mijn sleutels in mijn zak van mijn superdeluxe Goretex jas, en deze zakken blijken goed waterdicht te zijn. Althans, het laatste stukje: mijn vingers verdwijnen in vele cm water. De andere kant was niet veel beter. Voor het eerst in mijn leven bezoek ik het toilet om mijn jas een plasje te laten doen.

De meeste Noren lopen in Ikea in luchtige kleding en ik vind dat ik met mijn fietsbroek best wel moeite doe om te integreren. Maar gezien de vele scannende blikken van mijn jas naar mijn schoenen val ik volgens mij toch iets uit de toon vandaag.
Ik neem een verdiende koffie MET appeltaart voor ik weer de terugreis aanvaard. Gelukkig is het nu wat droger, dan kunnen mijn schoenen ook weer iets drogen.

Op de terugreis kom ik langs de Nord Cape Minerals in de buurt van Lillesand. Aan het eind is er een slagboom gesloten over de weg. Het is een hoge slagboom, dus mijn fiets kan er onderdoor, maar ik net niet. Ik duw de slagboom een stukje open, ga eronderdoor en de slagboom valt weer dicht. Helaas valt deze naast zijn rustpunt, boven op mijn bagagedrager. Deze slagboom valt blijkbaar niet onder de categorie "bagage", want mijn bagagedrager ziet er opeens aanzienlijk anders uit als voor de rit.

Ik rijd verder naar Birkeland over Tveide. Net voor Birkeland bespeur ik sporen van bevers. Ik ben hier afgelopen dinsdag nog geweest, dus dit is behoorlijk vers. Twee bomen liggen geveld en een derde en vierde zijn aangevreten. Als ik iets in detail de boom fotografeer, blijkt dat mijn eerste positie precies in de valrichting zou zijn geweest. Gelukkig is het redelijk windstil.


De bevers zelf zijn nachtdieren, dus ze zijn niet te zien. De burcht is waarschijnlijk een wat onduidelijke houtheuveltje aan de rand van het meer.
Ik hou mijn onderzoek voor gezien en rijd verder. In de laatste 500m geef ik richting aan naar rechts richting Birkeland centrum. Een man in een reflecterende hes zwaait naar me en wijst naar beneden. Als ik terugzwaai en alsnog naar rechts rijd, springt hij zelfs bijna voor mijn fiets om me alsnog naar beneden te sturen. Blijkt dat er een fietstocht gaande is en deze man (een verkeersregelaar) dacht dat ik bij de koers hoorde. Ik kan me wel inleven in zijn gedachtegang:
- Fietsen doe je niet in de regen.
- Als er een koers is, dan moet je fietsen, ook al regent het
Conclusie
- Alle fietsers in de regen doen mee aan een koers

Ik leg hem uit dat ik niet meedoe aan de koers, maar dat we in Nederland wel vaker in de regen fietsen. Terwijl ik doorfiets kijkt de man me hoofdschuddend na.

En inmiddels is het avond. De soppende sokken liggen alweer 5 uur achter me

Geen opmerkingen:

Een reactie posten