Ben, Marjolein, Femke en Maaike in Noorwegen

Ben, Marjolein, Femke en Maaike in Noorwegen

vrijdag 20 mei 2011

Syttende mai

Het was afgelopen dinsdag 17 mei., "syttende mai" is een nationale feestdag in Noorwegen en een van de dagen dat het land nagenoeg stil ligt. Men viert dat Noorwegen in 1814 een eigen grondwet kreeg. En voor een Nederlander geldt dat Koninginnedag vervalt, maar "syttende mai" komt hiervoor in de plaats. Ofwel, ik had een vrije dag!

De dag begint met een enorme ontploffing, die vele seconden nagalmde in de heuvels. Omdat we stomtoevallig net de dag ervoor over de veiligheden hadden gesproken op het werk (afsluiten van zuurstof en gastoevoer) en omdat dit het enige bedrijf is met enorme hoeveelheden vloeibaar gas en zuivere zuurstof, was mijn eerste gedachte "daar gaat 3B-fiberglass". Toch schrok ik me niet helemaal lam, het was een hele harde,  soort "droge" knal, en instinctief luister je direct naar bijgeluiden, maar die waren er niet. Het klonk als carbid, alleen dan vele malen harder. Toen de tweede knal. Weer zo'n droge en bij de derde knal waren de tussentijden verdacht gelijk. Saluutschoten dus. Bij de 7e was het duidelijk dat dit klokslag 7 was en dacht ik aan het kinderboek "dokter prokter prompepulver", (vrijelijk vertaald poepjespoeder) wat gebruikt werd om saluutschoten te doen klinken in Oslo op 17 mei. Nu was ik al wakker, maar blijkbaar was dit tijd om in Birkeland op te staan.
Het huis werd verhuurd met als inventaris "alt du trenger", ofwel alles wat je nodig hebt. Nu zijn er echt wel dingen die je nodig hebt en niet vindt, maar een Noorse vlag is standaard aanwezig. En op 17. mai  heb ik deze gebruikt ook.... zo ziet ie er dus uit

Rond 8:30 ben ik naar buiten gegaan. Het weer was in het begin twijfelachtig. Wind, veel bewolking en erg grauw. Ik besluit mijn winterjas aan te doen.
Overal staan en lopen mensen in bunad (Noorse klederdracht) en  keurige pakken. Ik vraag of de koning langs komt, maar dat schijnt niet het geval te zijn.
Nu was het voor het mooie al iets te warm voor een winterjas, maar tussen al deze keurig geklede mensen was ik met mijn fluoriserend groene jas toch wel heel duidelijk een toerist. Wat op zich mooi is, dan kan ik ongegeneerd  foto's nemen..

De dag begint met "barnetoget" (kindertrein ofwel kinderoptocht) waarbij alle scholen van de regio achter een muziekkorps lopen. Hierna speelt men het volkslied en herdenkt men de overledenen uit de oorlogen.
Het grappige was dat ik volledig alleen was, maar nooit alleen heb gestaan. Veel bekende zijn wel even langsgekomen om te spreken over hun feestdag. Ik spreek een tijd met Steinar, de leraar van orientering, die bang was dat ik na mijn ervaringen van afgelopen zondag zou afhaken. Hij wijst op de groep die net voorbij komt. Dat is volgend jaar klas 8, de klas van Maaike. De dames en heren hebben zich keurig gekleed, maar sommige zijn voor deze dag toch wel erg koud gekleed en bibberen wat af.

Hierna is de kerkdienst en in de middag zijn wat OudNoorse spellen als "potetløp", "sekkeløp", ringwerpen etc.
Ik vind ze verdacht veel op de oerhollandse spelletjes als aardappellopen en zaklopen lijken, dus we discussiëren over van wie deze "oude" spellen nu eigenlijk zijn.


Mari poseert op verzoek voor mijn multifunctionele telefoon. Gemaakt door haar moeder, ik vind het een prachtig stuk handwerk, waarschijnlijk vele uren arbeid.
Hierna is de "folketog", een mensenoptocht.  Steinar had gevraagd of ik mee zou willen lopen met de Orienteringsgroep. Ik heb nog nooit iets betaald, zet tijdens wedstrijden tijden neer die me eerder berucht dan beroemd maken, maar ik wordt wel gevraagd of ik mee kan lopen met Orientering van Birkenes idret. Voorzichtig vraag ik of er meer zijn die meelopen en of we verkleed moeten. Het blijkt allemaal mee te vallen, ik ben niet de enige en ik mag mijn eigen kleren aanhouden.
De optocht begint en bevat vele groepen. Van de gemeente tot de scholen, jongeren muziekkorps, noem maar op, de meeste in bunad of tenue. En ik mijn eigen kleren: bergschoenen, een spijkerbroek, t-shirt en cap. Ik heb later in de week vele malen op de zaak mogen horen dat ik was gezien in de optocht: met die pet. Volgende keer trek ik een bunad aan.
Ik spreek wat met een ander lid en hij polst me of ik ook een keer off road wil fietsen met het Birkenes team. Lijkt me op zich erg leuk, maar eerst een geschikte fiets ervoor vinden.

We sluiten af met een grill bij mijn collega Paul. Het was gezellig en ik verheug me erop dat we volgend jaar 17. mai met zijn viertjes mogen meemaken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten