Orientering 2

Orientering, hemeltjelief wat ben ik hier slecht in. Althans, ik dacht er nog veel te makkelijk over.

Te beginnen bij het begin.

Ik had helemaal zelf uitgevonden waar en hoe laat ik moest beginnen.
Dat is nog een hele kunst hier, want de Noren lijken met 1 woord precies te begrijpen waar ze naartoe moeten rijden binnen een straal van 100km, maar voor mij is het nog redelijk abracadabra.

Ik moest 11 uur aanwezig. en het was 15km rijden van Birkeland. En onder de 50 km denk ik eigenlijk altijd: fietsen, goed voor de kilometers. Ik vertrek zo'n 50 minuten tevoren.
Dat blijkt wat weinig te zijn: gemiddeld rijd ik wel harder dan 15km uur, maar Orientering speelt zich meestal af op wat hogere vlaktes, daar is wat meer vocht en wat minder begroeiing en eerlijk is eerlijk, dat zijn fraaiere gebieden dan een dennebosomgeving.
De weg daarnaartoe was zo pittig dat ik regelmatig 8km/uur op mijn teller zag. Bovendien moest ik om bij de start te komen een paar honderd meter over een berg lopen. Ik haast me achter een ander groepje aan. Net voordat ik er was spring ik midden in een moerasje en is mijn rechtervoet kletsnat. Nou ja, nat was ik toch al van het fietsen, dus dit kan er ook wel bij. 11:20  kwam ik bij de start aan.

De start gebeurt in groepen. Ik was groep 17 (dat betekent 17 over 11) en dus was mijn groep al NET voor mijn aankomst gestart. Nu maakt dat gelukkig niet uit, iedereen loopt individueel, dus na enkele minuten mocht ik alleen starten

De kaarten liggen allemaal ondersteboven zodat niemand zich van tevoren kan voorbereiden. Ik had inmiddels wel goed opgelet waar alle mensen naartoe renden. Beter goed gestolen dan slecht bedacht, dus toen ik mocht starten, ging ik dezelfde richting op. Ook als dief doe ik het niet goed. Er zijn echt behoorlijke verschillen in routes en de meeste voor mij liepen naar ZW terwijl ik naar ZZO had gemoeten.
Maar gelukkig vond ik na 20 minuten toch mijn eerste stempelpost. Dacht ik... het was een hele andere en deze stond niet vermeld op mijn kaart.
Ik probeer met enkel bos, moeras, rotsen, heuvels en bomen mijn positie op de kaart te vinden. Dat gaat met heuvels precies als met het uit elkaar houden van chinezen: dat is onmogelijk, ze lijken allemaal op elkaar.
Maar goed, zo'n 10 minuten later was ik de koning te rijk, ik had dan toch punt 1 gevonden. Ik neem mij voor goed op te letten, dat moet me niet nog een keer overkomen.

Het grappige aan Orientering is dat je met zo'n 150 man op een oppervlak loopt, maar elkaar eigenlijk nauwelijks ziet. Soms rent er 1 van links naar rechts van achter naar voren en ze zijn even snel weer verdwenen als dat ze gekomen waren. En ik geniet van de omgeving, schitterend. Ik had wel dorst. Omdat ik wat laat gestart was, was ik zonder te drinken direct naar de start gelopen. Dat was niet handig. Nou ja, doorlopen dan maar.

Punt 2 leek redelijk in de buurt van 1 te liggen, Ik bestudeerde de kaart nauwkeurig en besluit via een lager gelegen vlak moeras te lopen.
30 minuten later twijfel ik voor het eerst serieus om te stoppen, Ik heb opnieuw geen flauw idee waar ik ben en alle moerassen, heuvels en bomen staren me als 1 grote chinees aan. Maar nee, 9 puntjes vinden moet toch wel mogelijk zijn voor mij, desnoods loop ik terug naar de start en begin opnieuw (waar dit ook mag wezen).
Een wat oudere man doemt op uit het niets, en stopt. Waarschijnlijk zie ik er behoorlijk wanhopig en verwilderd uit, hij vraagt of hij kan helpen. Hij legt me uit waar ik ben en hierna vind ik uiteindelijk punt 2.

Als ik toch besluit door te gaan moet ik op zijn minst zien te voorkomen dat ze me missen en vannacht met een helikopter moeten gaan zoeken. Ik bestudeer de kaart nog een keer nauwlettend met kompas en ga op weg. Ik volg de rechte lijn tussen punt 2 en punt 3 en zowaar!!!! Daar is ie.... het werkt!!
Snel stempelen en de volgende. Maar wat is dit nu weer voor nummer? Dat is nummer 4, maar ik had toch nog maar 2 punten gevonden? Ahhhh, ik had niet opgelet en had mijn kompas op 4 gelegd ipv 3. Zoeken naar 3 dus, Hierna weer naar 4 zoeken (die ik al gevonden had)
Enfin, om een heel lang verhaal kort te maken, de werkwijze bleek wel doeltreffender, maar je moet zo goed opletten op de kaart waar je bent en vergelijken met de omgeving
Punten 5, 6 en 7 vond ik behoorlijk wat sneller dan de eerste 4. Inmiddels zit ik wel dicht tegen kramp aan.

Een andere loper komt over de heuvel heen rennen en stempelt net voor me punt 7 af.
Ik stempel af, kijk snel waar ik naartoe moet voor punt 8 en besluit eigenlijk direct dat ik deze man zo lang mogelijk ga volgen. Welke man????? Hij was al verdwenen, nooit meer gezien of gehoord. Gngngn

Punt 8 ligt niet ver van punt 7. Het is wat eenvoudiger te vinden, omdat er een meertje in de buurt ligt met wat huizen kun je je beter orienteren. Ik heb het al snel gevonden, maar ligt lager dan ik verwacht had. Ik kom niet naar beneden, moet teruglopen en een doorgang vinden. Ondertussen belt mijn collega. Alt bra, det tar så lenge? (alles goed, het duurt zo lang). Mijn vrouw is wat ongerust want ze staat bij je fiets op je te wachten. ja ja ja...

Mijn eindtijd klokte ik op 1:55, ofwel bijna 2 uur. De organisatie was al aan het inpakken en had me niet gemist. Niks reddingsactie met een helikopter dus, gewoon 's nachts vechten met elanden en muggen en de volgende dag weer zelf verder zoeken als je verdwaald raakt.
Ik heb het in 26 minuten gedaan zegt Kristian, de zoon van 12 van mijn collega. Ik denk dat ik het verkeerd had verstaan en vraag om bewijs. La meg se...
26 minuten, inderdaad...Ik heb er 4x zo lang over gedaan.dan die.. die... die... kruimel van 1m50....
Je hebt wel een hele goede conditie, lachen ze. Eerst fietsen, 2 uur lopen en dan weer fietsen. Ja, misschien was dat fietsen niet erg "lurt".

De weg naar beneden is genieten. 1x zelfs 60km / uur zonder trappen. En dankzij de terugrit klokte ik inderdaad sneller dan 15 km/uur. Maar mijn bergschoenen begrijpen inmiddels niet meer waar ze nu droog of nat moeten zijn