Na vele jaren aandringen en evenzoveel jaren weerstand (en gezien mijn karakter mogelijk zelfs iets meer jaren weerstand) heb ik dan toch eieren voor mijn geld gekozen en een fietshelm gekocht.
Nu houd ik meestal wel mijn wielen onder mijn stuur en is het hier ook niet erg druk qua verkeer te noemen, dus dat is het probleem niet. En ondanks dat iedere Birkelandees (red: inwoner van Birkeland) beweert dat er hier echt veel elanden leven, verwacht ik niet plotseling Elk voor mijn wielen te vinden.
En nee, het is ook niet omdat het hier erg heuvelachtig is en dat een fietser tijdens de weg naar beneden toch behoorlijke snelheden weet te bereiken.
Nee, het echte gevaar schuilt hem in drie punten
Ten eerste het wegdek. Met name op de zogeheten "grusveger" (verharde modderpaden) zitten regelmatig van die golfribbels, vaak vele meters achter elkaar. Je kunt het vergelijken hierover als rijden over kinderkopjes, je rammelt volledig door elkaar als je hierop terecht komt op horizontaal terrein, maar in een afdaling blijken deze golfribbels zowel gevaarlijk als verraderlijk. Mijn fiets heeft geen vering, en als je zonder vering met hogere snelheid over deze ribbels rijdt, dan gaat de fiets stuiteren en verliest het contact met het wegdek, waardoor remmen nauwelijks effect meer heeft. Ik probeer altijd naast de ribbels te rijden, maar soms vallen ze door de lichtinval niet op. En zo ben ik er toch al 2x in terecht gekomen tijdens een afdaling, ben niet gevallen, maar het was schrikken.
Ten tweede kent inmiddels half Birkeland mij als "die Nederlander die zonder helm rijdt". Niet iedere fietser hier draagt een helm, maar zodra het fietsen enigszins naar sportief neigt, draagt men een helm. En zodra je een andere helm inhaalt, ben je dus sportief en kijkt men raar op als je geen helm draagt.
Maar als laatste de Noorse voordeuren. Gisteren zijn we bij mijn collega Paul op de koffie geweest. Omdat het "mijn" collega was werd ik vooraan bij de voordeur geplaatst en stond ik, zoals in Nederland normaal is, pal achter de deur. Enthousiast deed Paul de voordeur open. Alleen de deuren in Noorwegen gaan, in tegenstelling tot de deuren in Nederland, naar buiten open. Bij nader inzien is dit wel logisch, bij brand kun je dan naar buiten rennen zonder eerst de deur naar je toe te moeten halen... maar op dat moment heb ik toch een behoorlijke snoekduik moeten nemen om mijn collega te verhinderen een potje "bordtennis" (tafeltennis) te spelen met mij als bal.
Dus een tip: ga je in Noorwegen fietsend naar een visite, gebruik een helm en houd deze op totdat je koffie hebt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten