Ben, Marjolein, Femke en Maaike in Noorwegen

Ben, Marjolein, Femke en Maaike in Noorwegen

zondag 4 december 2011

Hoor wie klopt daar kinderen...


Plotseling hadden we 's ochtends een hard en regelmatig geklop en het leek vanaf het dak te komen. Sinterklaas hier in Noorwegen?  En dat terwijl het al licht was? De goedheiligman leek als vanouds zijn best te doen om hoorbaar te zijn, maar verder onzichtbaar. Ik heb een bezem uit het raam boven het dak gehouden en het geklop verstomde direkt. Dat zal die ouwe leren. Maar enkele uren later kwam het geklop weer terug. Dit vergde duidelijk meer onderzoek dan het gebruik van een bezemsteel. Samen met Maaike heb ik gezocht en Maaike ontdekte een specht in de stroompaal naast ons huis. Deze specht had hier een dennenappel gehangen en was hier stevig in aan het hakken. En doordat de paal met een stalen draad aan ons huis verbonden was, leek het wel vanaf het dak te komen. 


nou ja, liever 1 specht in een paal dan 1 tegen het huis dacht deze huteigenaar.

Hakkespett gikk løs på hytte (Foto: Privat)

Maar ondanks dat de Sint zich hier niet laat zien is het toch een beetje sinterklaas in Birkenes. Met een tafel vol met  taai-taai, chocolade, kruidnootjes, zelfgebakken oma speculaas en echte chocomel gaan we hier 5 december prima doorkomen.


De laatste week van november kenmerkte zich door lichte vorst met mist. Afgelopen vrijdagavond heeft het voor het eerst licht gesneeuwd en de eerste sneeuwbal heeft zijn weg gevonden tegen de keukenruit. In de opvolgende nacht heeft het gespoeld van de regen ofwel alle sneeuw is alweer weg, maar de temperatuur daalde alweer snel, en regen en vorst is ook hier in Noorwegen geen goede combinatie. 
Men heeft hier al grit en zand gestrooid op de wegen om het stroef te maken. Vandaag is het opnieuw rond het vriespunt en sommige delen wegdek zijn spiegelglad.
Van de week was het al lastiger om mijn banden onder mijn zadel te houden, maar dit is echt het tijdstip voor mijn "piggdekk", spijkerbanden op de fiets. Ik heb er nog ruwe handen van. Normaal gesproken “wring” je met je handen de band over de velg, maar met spijkerbanden is dat aanzienlijk minder prettig gevoel. Maar ze zitten erom.
Ik heb even getest op een glad stuk wegdek en dit werkt echt verbluffend goed
 

Maaike mag met de bus, Marjolein met auto voorzien van winterbanden en Ben met fiets voorzien van piggdekk.
Verder hebben we nog wat cadeautjes gekocht voor onder de kerstboom die betrekking hebben op sneeuw. Laat de winter maar komen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten