Marjolein was al sinds vorige week vrijdag in Nederland om te beginnen met alles in te pakken. Ben en Maaike zijn dinsdagmiddag gaan rijden, overnachten in Bremen en kwamen woensdag aan. Vrijdag kwam Drenth, onze verhuizer om alles op te halen. Ze hadden een nieuw principe: al onze spullen werden in 4 houten kratten van ca 2x2,5x2 meter geplaatst en deze worden opgeslagen. Zodra we hier weer een huis hebben, worden de 4 kratten naar ons nieuwe huis vervoerd.
We zijn nu formeel niet meer aanwezig in Nederland. En dat was toch wel even een moment om bij stil te staan voor allemaal.
We hebben de terugreis met de boot geboekt op zaterdag. Snel de resterende zaken in de auto, we gooien onze matrassen weg en vertrekken nadat Ben de sleutels weer heeft teruggevonden die waren gevallen in de auto (was even schrikken, zeker omdat de reservesleutels 1000km verderop liggen) We ontbijten nog even met Femmie en opa en oma en vertrekken 7:30 om de boot van 20:45 in Hirtshals te halen. Onderweg belt ColorLine dat de afvaart om 19:00 uur is, bijna 2 uur eerder. Dit gaan we gelukkig halen, maar we vragen ons af waarom. Dat kan alleen maar te maken hebben met slecht weer. En dat bleek helaas ook het geval.
Bij vertrek uit de haven van Hirtshals in Denemarken viel het nog mee, maar eenmaal op zee kregen we de volle laag. Golven tot 6 meter hoog door een stevige zuidwester. We lezen wat en eten pizza. Een groeiend aantal passagiers ligt op de grond, met de hoofd op de tafel of staren bleek voor zich met een overgeefzakje die door ColorLine rijkelijk overal is neergelegd. We voelen ons echter goed, we lopen een paar keer van boegboord naar bakboord (wat aanzienlijk moeilijker en grappiger is dan deze woorden doen geloven) en duiken hierna de taxfree in. De winkel zit namelijk in de punt van de boot, waardoor we door de bewegingen van de boot af en toe gewichtsloos kunnen rondlopen. Als we hier alles mochten meenemen wat op de grond was gevallen, dan had de auto vol gezeten.
Maaike voelde zich na 2 uur schommelen toch zeeziek worden en we zijn een tijdje buiten gestaan om frisse lucht te halen. Het was donker dus helaas konden we niets van de zee zien, maar de wind brulde rond de boot, het zeewater spoelde onder en boven ons en maakte dat we behoorlijk zout smaakten aan het eind van de tocht.
Een mevrouw probeert een automatische deur met de hand te openen, vindt gelukkig alsnog de knop en grapt dat die knop toch wel makkelijker ging. Later gaat ze naar binnen, glimlacht naar ons terwijl ze op de knop drukt en struikelt vervolgens over de drempel... Kijken waar je loopt maakt het leven ook af en toe makkelijk. Een Duitse vrachtwagenchauffeur klaagt dat deze 4 uur durende overtocht eigenlijk zijn pauze moet zijn. Hij stelt dat hij dit toch echt beschouwt als werk en in Noorwegen maar 4 uur gaat rijden om daarna pauze te houden. Met een mix van Duits-Noors probeer ik duidelijk te maken dat dit niet een gewone zeegang is (Duits verstaan is nog steeds geen probleem, maar sinds ik in Noorwegen woon praat ik vaak een mix van Noors en Duits terug).
We hebben weer onverklaarbaar veel kaas, koffie, snoepjes en stroopwafels bij ons. Via de verhuizer moesten we veel papieren invullen en BTW betalen voor die paar flessen drank die we thuis hadden staan, dus we hebben dit in de auto meegenomen. Het was niet veel, maar wel meer dan toegestane hoeveelheden die je in 1x mag invoeren. Ik herken inmiddels de mevrouw van de douane, maar zij ons gelukkig niet en we mogen als Nederlandse toerist weer zonder controle doorrijden.
Eenmaal thuis is het buiten 11 graden terwijl we binnen slechts 8 graden meten. Vanwege de regen en storm besluiten we toch maar binnen te slapen. We stoken de kachel op en gaan om 23:45 naar bed. Morgen gaan we wel uitpakken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten