Ieder huis in Noorwegen naast zijn kruis, een vlag ook een brandalarm centrale. Als er in ons gebouw bij de buren brand uitbreekt, dan gaan bij mij de melders piepen en aangezien 99% van het gebouw uit hout bestaat, is dat wel een prettig gevoel.
Dit doorgeven van het alarm wordt geregeld door een centrale in de hal. Deze centrale meldt echter sinds zondag dat er iets mis is: 2 piepjes per seconde, iedere seconde, 24 uur per dag. En degene die mij een beetje kennen, weten dat ik hier na een paar minuten al genoeg van had.
Dat het probleem niet ernstig was, was ons al snel duidelijk. Zodra we een alarm testen, dan piepten alle alarmen in het gebouw. En geen enkel alarm was defect. So far so good. Uitzetten was geen optie, dan word ik niet wakker gepiept als mijn buren per ongeluk de verkeerde kookplaat aanzetten (wat mij al een keer was overkomen) of rokend in slaap vallen. Dus even tanden op elkaar, oordopjes in en wachten op reparatie op maandag. Maar maandagavond na het werk piepte de centrale nog altijd. Dinsdagochtend hoopte ik dat het nu echt opgelost zou worden, op woensdagochtend begon ik een beetje de moed te verliezen en op donderdagochtend was ik blij dat ik naar Nederland ging voor het weekend.
Nou ja, qua slapen maakt dit inmiddels ook niet veel meer uit. Rond 23:30 uur is het nog licht buiten en rond 4:30 opnieuw, dus ik slaap de laatste tijd wat weinig. Ik vrees wel enigszins voor de winter hier, ik ga mijn baas maar langzaam voorbereiden op mijn winterslaap.
Zelf vind ik mezelf nog af en toe enorm struikelen over mijn tong, maar ondanks mijn slaapgebrek blijven mijn Noorse vaardigheden blijkbaar groeien. Ik kreeg een compliment van het hoofd van alle scholen in de kommune. Ik heb met hem en met de rector van school gesproken over Maaike op school. En over "skjøiter" ofwel schaatsen. Veel Noren beginnen namelijk automatisch over schaatsen als ze horen dat ik uit Nederland kom en of ik weet dat Kees Verkerk hier woont. Zowel Kees Verkerk als Ard Schenk zijn een beroemdheid hier, niet alleen vanwege hun prestaties op schaatsgebied maar ook omdat ze beide Noors spreken.
Maar Sven Kramer zit de Noren toch wel erg in de weg momenteel. De Noorse nationale held Bokko komt niet verder dan de tweede plaats, dus ze zijn blij dat Sven een sabbatical neemt. Althans, dat heb ik vandaag begrepen, want ik was hier zelf nog niet echt van op de hoogte. Ik vind sporten leuk, maar met name vanwege het doen, niet het kijken naar. En dat geldt zeker voor schaatsen.
Hierdoor groeide laatst wel de wanhoop van enkele collega's. Net voor het weekend vraag ik ze wat ze gaan doen. "Voetbal", en ze kijken me verwachtingsvol aan. "Oh leuk, tegen wie moet je?" Ik zag de verbazing in hun ogen groeien. "Nee, vanavond televisie kijken met vrienden", of ik dat niet wist? "Oh", zei ik, "wie speelt er dan?" Inmiddels vielen de ogen bijna uit de kassen. "Champions League, Manchester tegen Barcelona". Of ik soms niet van voetbal hield. Ehhh, nee. Ik leg uit dat ca 3 Nederlands mannen niet van voetbal hielden, en dat 1 onlangs naar Noorwegen is verhuisd.
In de hoop mijn arbeidscontract te ondermijnen zoeken ze op internet welke eisen worden gesteld aan integratie van buitenlanders in Noorwegen. Ze vinden zo snel niets over voetbal. Toevallig is mijn Noorse baas binnengekomen en vraagt: "wat gaan jullie doen van het weekend?". Ze kijken even op van het scherm en antwoorden:
"Voetbal kijken..."
"Oh, wie speelt er?"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten