Elk had geen haast, keek niet op of om, vond het allemaal al prima dat ik in ieder geval op tijd gestopt was en liep langzaam het veld rechts van de weg in, waarschijnlijk om bij de rivier te komen.
Maaike was klaar met het oefenen in het koor en ik heb haar om 21:00 uur opgehaald uit Birkeland. Terugrijdend naar huis hebben we een stuk verlicht wegdek en de laatste kilometer is donker. 500m verder kwam er een tegenligger aan, dus groot licht voeren was niet mogelijk.
Een eland heeft opvallend lichte poten aan de onderzijde van het lichaam. In het schijnsel van mijn lampen zag ik alleen deze onderpootjes en omdat het er 4 waren, dacht ik kort dat er 2 mensen midden op de weg liepen. Snel afremmen en groot licht aan, bleek het een eland te zijn die de weg over stak. Geweldig, wat een beest. En je ziet hem echt gewoon NIET met dimlichten... (afgezien van zijn pootjes dus)
In Valdres hebben we ooit gezegd: als we hier een eland zien, dan gaan we hier wonen. We hebben daar geen eland gezien. Maar deze uitspraak bleef in ons hoofd rondspoken. Ik weet niet of die mensen daar beneden aan het water het daarmee eens zijn, maar ja, volgens Elk is dat ons huis...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten