Ben, Marjolein, Femke en Maaike in Noorwegen

Ben, Marjolein, Femke en Maaike in Noorwegen

zaterdag 5 november 2011

Donkere Dugnad

Volgens de Noren zijn november en december de donkerste maanden van het jaar. In deze maanden is de zon laat op en vroeg onder, is het vaak bewolkt en door dauw, mist en regen is alles vochtig. Vochtige wegen zijn bv donkerder dan droge wegen. Na de kerst komt er gemiddeld gezien wat sneeuw en hierdoor wordt het weer lichter buiten.
Inderdaad is het donker en vochtig de laatste weken. Dankzij de wintertijd hebben we 's ochtends wat langer licht, maar in de avond is het nu al wel snel donker.

Dugnad på museet (vrijwilligerswerk bij het museum) begon de laatste weken steeds vroeger in de avond om nog in het licht te kunnen werken. Vaak was dugnad in de buurt van de rijksweg 41. Rond Birkeland is de 41 verlicht, dus hebben we nog wat extra licht. Mijn avondeten kwam wel steeds vaker in het gedrang en werd uitgesteld tot na de dugnad. Maar hier in Noorwegen eten we lunch om 11:30 en als ik dan om 20:00 terug kwam, dan was met grote zekerheid de koekjespot leeg voordat we begonnen met eten.
Afgelopen maandag toch maar wat eerder van werk naar huis gegaan, eerst gegeten en hierna naar dugnad. Dugnad was dit keer midden in het bos. Het is die avond 5 graden, mistig en daar waar ik 60 mag rijden, rijd ik inmiddels nog maar 40. Als er nu een reetje oversteekt dan is die nauwelijks te zien. Hierna moest ik nog 1,5 km door het bos rijden. Ik heb hier 35 gefietst in de zomer, maar met de auto reed ik nu langzamer. Eenmaal ter plekke was het niet veel beter. Ze hebben stroom in het museum, maar dat wordt niet gebruikt voor buitenverlichting. Toen pas realiseerde ik me dat we in Nederland nauwelijks meer meemaken wat donker is. We hebben thuis verschillende hoofdlampen klaarliggen, maar nooit aan gedacht om er 1 mee te nemen. Met behulp van het scherm van mijn mobiele telefoon probeerde ik de grond voor me nog iets op te lichten zodat ik in ieder geval niet over een boomwortel val.
Het plan was om een een stoommachine te conserveren voor de winter. Begin van de avond, koud en mistig, proberen we in een onverwarmde ruimte midden in het bos een volstalen stoommachine uit1909 met afmetingen van 4x2x2 meter droog te wrijven met papieren doekjes. Welgeteld hebben we dit 1 minuut geprobeerd, het leek ons toch maar beter om tijdelijk de ruimte te verwarmen en om de machine hierna in te spuiten. Nog enkele buitenbanken naar binnen gedragen, museum afgesloten en hierna in een pikdonker bos achteruit gedraaid met de auto. Ik ben een paar keer uitgestapt om te kijken, maar de auto is nog onbeschadigd.
Enfin, toen was het tijd voor koffie en lapper, een soort grote poffertjes gebakken op een grote zwarte plaat.

Ja, u begrijpt inmiddels mijn voorliefde voor dugnad. Het is erg "low intensity", maar wordt enorm op prijs gesteld.
Tijdens de koffie begint een mede dugnader een verhaal te vertellen. Af en toe hoorde ik wat woorden die ik kende over waar ie woonde, wat voor studie, eten, maar ik had verder geen idee waar het verhaal over ging. Het was wel Noors, want de anderen dugnaders reageerden er wel op.
Ik verscherp mijn aandacht, hang aan zijn lippen om te proberen hem te volgen. Ik let op gebaren, lipbewegingen, noem maar op, maar het verhaal werd nu compleet abracadabra. De man ging nog enthousiaster en sneller praten, vermoedelijk omdat ik zichtbaar gekluisterd zat te luisteren naar zijn verhaal.
Nou ja, volgende week maar weer zijdelings proberen aan te horen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten