Ben, Marjolein, Femke en Maaike in Noorwegen

Ben, Marjolein, Femke en Maaike in Noorwegen

zondag 16 oktober 2011

Feest in Kristiansand

Mijn werkgever is 40 jaar en dat hebben we gevierd met een lopend buffet in het dierenpark hotel Rica in Kristiansand.

Onze planning was wel erg krap deze zaterdag. Femke zou tegen de avond aankomen met het vliegtuig, Maaike had 's avonds een concert, en ik had dit buffet. En Marjolein wilde zich niet splitsen. Nu ging er een bus van mijn werkgever naar het etentje en weer terug, maar het leek me leuker om Femke op te halen net voor het eten. Het hotel is nl maar enkele km rijden van het vliegveld. Marjolein ging naar het concert van Maaike, dus hoe ging ik dan terug? Het zou koud en donker zijn, maar ik had me voorgenomen terug te fietsen die avond. Het jachtseizoen is geopend dus misschien zie ik nog wat laatste vrijlopende wildrestanten.
Zal ik dan ook direct fietskleding aantrekken of zal ik toch wat netter doen? Wat zijn de gewoontes eigenlijk in Noorwegen? Ik had wel eens gelezen over een concert waar de Noren tip top naartoe gaan. In Nederland is het motto al snel "zolang het maar schoon en fris is". En ik werk ik in een 24 uurs bedrijf, dus het zal toch niet zijn dat iedereen in kostuum zal komen?
Ik douche me snel, trek iets semi achtig netjes aan, stop mijn fietskleding in mijn tas en we gaan op weg om Femke van het vliegveld te halen. Onderweg kom ik er wel achter dat ik me al 2 dagen niet geschoren heb. 
In het restaurant bleek ik toch mijn voorgevoel te moeten vertrouwen: Al mijn collega's kwamen in 3 delig kostuum en dames waren keurig opgemaakt en gekleed, zelfs de directie van het hoofdkantoor uit Belgie was aanwezig. Oeps...
Nee, niemand had kritiek op mijn kleding, maar mijn avondplanning daarentegen stuitte steevast op gefronsde blikken.
"Ben je met de auto hier, je zat niet in de bus?"
"Marjolein heeft me gebracht, want we hebben eerst Femke opgehaald van het vliegveld" .
"Ah, OK, dus je gaat met de bus terug?"
"Nee, ik heb mijn fiets meegenomen, misschien zie ik nog de laatste eland vanavond"
De meeste collega's verklaarden me direct voor gek, vroegen me of ik wist dat het donker was daarbuiten en allen boden me aan om de fiets achterin te gooien zodat ik kon meerijden. Er waren zelfs collega's die me de dag erna wel wilde terugrijden om mijn fiets later op te halen.

Enfin, die mij een beetje kennen weten dat ik 's nachts over de "heia" terug aan het fietsen was. Klein probleem was even het omkleden. In het restaurant mocht ik me omkleden op het toilet. Maar omdat dit 2 kleine WC's waren waar al zo'n 100 mannen een hele avond gebruik van hadden gemaakt (en waar een paar al moeite hadden met het "lopen" in een rechte lijn), leek het me verstandiger om een stukje te fietsen en me gewoon onderweg snel om te kleden. Dit werd in een bushokje midden in de nacht, vlakbij Ikea waar geen kip of collega te zien was. Nadat ik omgekleed was stopte er nog een collega om te vragen of ik mee wilde rijden.
"Nee, ik vind dit echt leuk, maar dank voor het aanbod!"
De eerste paar km was met straatverlichting, hierna moest ik naar links de heia over. En daar was het donker. Heeeel donker. Een voordeel, omdat de winter in aantocht is, hebben ze in Noorwegen allemaal bamboestokken met reflecterende bovenstukjes langs de weg gezet, en samen met een 2,5Watt LED voorop mijn fiets en een 1 Watt hoofdlamp was het geen enkel probleem om mijn weg goed te vinden.
Elk heb ik niet gezien. Geen hertje, geen reetje... De weg is dan wel redelijk verlicht, maar tussen de eerste rij bomen kunnen makkelijk 10 elanden een feestje bouwen zonder dat ik ze zie.
En om heel eerlijk te zijn leek het me, nadat ik een paar keer gekraak had gehoord maar niets had gezien, een slecht idee om in het donker geconfronteerd te worden met een schrikachtig dier van een paar honderd kilo tussen de bomen. Onderweg dacht ik aan enkele berichten die ik gelezen had over "sint elg", waarbij sint in Noorwegen niets te maken heeft met enige vorm van heiligverklaring, maar Noors is voor "woest". Wild vlucht over het algemeen weg als ze iets horen, maar deze sint elanden hadden mensen aangevallen. En aangezien die dieren erg goed zien in het donker en ik zo gekleed was dat zelfs een blinde eland me nog kon vinden in een donker bos, ben ik toch maar een mogelijke confrontatie uit de weg gegaan. Ofwel, ik heb regelmatig mijn fietsbel gebruikt tijdens mijn rit.
Heldhaftige hollander. Maar goed, weer Elk niet gezien...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten