De eerste (en laatste) foto van Elk

Wij waren uitgenodigd bij de buren om lasagna te eten en het was een erg gezellige avond. Het eten was erg lekker en we hebben over alles en nog wat gesproken.
Momenteel is het jachtseizoen in volle gang in de bossen rond ons huis, maar de buurman, zelf boseigenaar, doet hier dit jaar niet aan mee. Ondanks dat hij niet meedoet krijgt hij toch vlees. De afspraken in Noorwegen zijn dat een eigenaar van een bosperceel een deel vlees krijgt naar rato van de omvang van zijn perceel.
Onze buren hadden 12 kilo gekregen, waarvan 6 kilo gehakt. Ik keek vertwijfeld naar mijn bord en de pan. Langzaam begon het besef door te dringen dat de lasagna wordt gemaakt met gehakt en dat na een maandenlange zoektocht Elk wellicht dichter bij was dan ik ooit had durven vermoeden.

De buurman bevestigde mijn angstige vermoeden. Enigszins bedroefd heb ik mijn eerste (en tevens laatste) foto van Elk genomen. En Elk heeft hiermee gewonnen, het is me niet gelukt hem normaal op de foto te krijgen.
Maar beste Elk, ik zal doorgaan. Ik hoop dat ik volgend jaar enkele van je nazaten mag schieten (de foto dan).

Het weer is de laatste tijd best wel aardig, maar wel iets fris in de nacht en ochtend. De zon staat de laatste maand al behoorlijk laag aan de horizon. Hierdoor valt er geregeld een regenbui onder een stralende zon. Het blijft iedere keer weer een aparte ervaring als ik een kletterende regenbui hoor terwijl de gordijnen dicht zitten vanwege de zon op mijn beeldscherm.