Ben, Marjolein, Femke en Maaike in Noorwegen

Ben, Marjolein, Femke en Maaike in Noorwegen

woensdag 18 april 2012

Uitgeschakeld

Orientering is weer begonnen. Dat is het sporten met kaart en kompas in het bos.

Vorige week in Birkeland weer gestart en gisteren in Kristiansand. Ik zou met Maaike en nog 3 anderen met de auto rijden. "Klokke seisten tretti", herhaalt Steinar nog 3x . In mijn hoofd zet ik dit om in 17:30 en ik bevestig dat ik om "seisten tretti" aanwezig zal zijn.
Daags erna zit ik om 16:35 op de fiets en wordt 2x gebeld in korte tijd. Op mijn fiets denk ik altijd: even wachten, ik ben bijna thuis. Maar thuis zag ik dat Steinar gebeld had.
"Waar blijf je nou?"... Ik wist meteen waar de fout zat: seisten is 16, niet 17. Razendsnel hebben we ons omgekleed, zijn in de auto gesprongen en naar de verzamelplaats toegereden en hebben hier tusen ganger unnskyld gezegd (1000 keer sorry, zonder telfouten)
Orientering in deze tijd van het jaar is koud. Met 4 graden door het bos heenrennen is nog wel te doen, maar de wachttijd vooraf en erna is wel dusdanig onprettig dat je snel weer terug wil naar de auto

Inger Olsson och Hans-Åke Olsson
Ik heb echter pech. Vorig jaar heb ik  een blessure opgelopen die nog altijd niet over is. Hardlopen gaat nog altijd, maar zodra ik op ongelijk terrein loop, ga ik af en toe door mijn enkel en kan hierna alleen hinkelend verder. En orientering speelt zich alleen maar af op ongelijk terrein.Tijdelijk uitgeschakeld dus. Nou ja, ik vind het nog steeds erg leuk, dus volgende keer maar eens proberen met bandage.
Overigens was het niet makkelijk. Ik heb er een uur over gedaan om de eerste post te vinden.
De vindplaatsen worden op de kaart gemarkeerd met een teken en ze gebruiken specifieke tekens voor een top, een steen, een gebouw enzovoort. Alleen het teken voor een uitloper van een berg lijkt op een top van een berg zelf. En ik heb weer aardig wat toppen bezocht voordat ik bij mezelf te rade ging wat er fout kon zijn. Om alles compleet te maken ben ik de kortste weg terug gelopen, moest nog even een beekje overspringen, waarna ik kon concluderen dat mijn nieuwe goretex sportschoenen waterdicht zijn tot het moment dat het water over de rand van de schoenen reikt. En dat beekjes dieper zijn dan mijn schoenen hoog. De autostoel zit nog altijd vol met modder.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten