Dat levert wel de nodige extra inspanningen op: 5 dagen achtereenvolgens met de fiets aan de hand een weg banen naar de hoofdroute, houthakken om de kachel brandend te houden, de oprit schoonhouden met een zogeheten snøfres (een gemotoriseerde sneeuwfrees) en onze auto staat niet bij huis geparkeerd maar boven aan de heuvel en uiteraard een sneeuwballengevecht met Maaike...
Maar zo had ik vorige week de oprit van de buren sneeuwvrij gemaakt met de sneeuwfrees, wat deze week met gelijke munt werd terugbetaald. Alleen Harald had iets "beter" materiaal...
Maar zogezegd het uitzicht is hier sprookjesachtig geworden en als we eerlijk zijn dan is de wintersport zeker een van de dingen die ons naar Noorwegen heeft getrokken. Vorige week hebben we bij de eerste echte sneeuw langlaufskies gekocht waar we al diverse tochten op hebben gemaakt. De eerste paar dagen hebben we na ons werk in het donker met hoofdlampen geoefend. We zijn naar de rivier gelopen en weer terug en hebben hierna een echte loipe rond ons huis gemaakt.
Vrijdag hebben we ons derde rondje gemaakt en even met een buurman gesproken. Een echte Noor en hij haatte sneeuw vertelde hij. Hij woont wel op een leuk plekje dus als hij nu besluit naar Spanje te verhuizen dan zullen we niet moeilijk doen als hij zijn huis graag aan ons wil verkopen...
Zaterdag kregen we al meer lef en hebben onze eerste schreden gewaagd op de loipe van Birkeland. Niet dat we bang hoefde te zijn gezien te worden. Volgens een collega zijn er veel echte Noren die nooit op de skies staan, maar zoals gewoonlijk vroegen wij ons af waar ze uberhaupt mee bezig zijn. In ieder geval niet met langlaufen hier in Birkeland...
Zondag zijn we naar Øynaheia geweest, een gebied (ca 30km van Birkenes) waar de Herefoss langlaufvereniging tochten uitzet. De tochten varieren van 2 tot 17 km en lopen rond tot en met de Topdalsheia. Hier waren we al een keer in de zomer met orientering geweest, maar de route naar de Topdalsheia wordt in de winter op voorhand afgewezen door onze auto. De heuvel hiernaartoe is zo steil dat, zodra het naambordje Topdalsheia zichtbaar wordt, de motor spontaan afslaat.
We waren uitgenodigd door een collega van mij, maar we zijn niet meteen hard van stapel gelopen en hebben de 7 km route gedaan.
Onderweg lekker koffie gedronken onder de afdak van een hutje. De zon liet zich helaas niet zien vandaag, maar het was verder een mooie tocht.
Hierna over de besneeuwde wegen weer naar huis want verder naar het zuiden had het inmiddels al weer flink gesneeuwd. In ieder geval hebben we direct thuis weer de sneeuwfrees uit de schuur gehaald. Niet dat het veel effect had, maar dan hebben we morgen weer minder te doen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten