De deuren hadden we besteld bij een klein bedrijfje in Kristiansand alwaar we ook de drie ramen hadden gekocht voor de kelder. Op zich ging de bestelling van de ramen goed, maar met de deuren liep het wat anders.
Ergens in november hadden we onze bestelling geplaatst en we zouden korting krijgen als we op voorhand volledig betaalden. Dat is volledig tegen ons principe in, maar omdat de ramen ook goed waren gegaan, besloten we de kans te wagen. We hebben afgedwongen maximaal 85% te betalen en dat mocht. Toch vonden we het spannend...
Voor kerst zouden de deuren komen en toen het bijna nieuwjaar was, heb ik toch maar eens contact opgenomen. Geen antwoord...
Hmmm, vast en zeker op vakantie
Eerste week van januari dan? Geen reactie. De 8e januari gebeld. Ja, deuren waren er en ze zouden contact opnemen. Een week later maar weer gebeld. Deuren waren er toch nog niet, moesten nog uit Polen komen.
Datzelfde verhaal ging nog een tijdje door, totdat we opeens een afspraak kregen: Volgende week maandag zouden we worden gebeld voor een afspraak die week. Dus heb ik woensdag zelf maar weer eens gebeld. Nee, deuren waren er toch nog steeds niet. Maar in het weekend zouden ze binnen komen. Na het weekend maar weer gebeld, zouden ze toevallig nu net in het volgende weekend binnen komen.
Het werd allemaal erg langdradig, maar we hadden wel het gevoel dat men de waarheid sprak en ook geleefd werd door hun leverancier. We hadden een principeafspraak voor dinsdag 9:00 gemaakt. Dinsdag zaten we al een beetje te grappen: Zouden ze komen? Nee, we dachten van niet. En inderdaad ging de telefoon 8:17: "De jongens zijn nog altijd niet aangekomen". De dag erop zouden ze er echt zijn...
Opnieuw mijn schema omgegooid en naar de zaak gegaan. Maar de deuren leken nu toch echt ergens in de buurt van Noorwegen te zijn.
De dag erna weer wachten en maar eens gaan bellen om 10:00... Ze waren onderweg, maar de GPS gaf ons adres het niet en ze konden ons huis niet vinden...
En eindelijk om 10:30 kwam het busje, met deuren, weliswaar zonder bevestigingsmaterialen, maar de deuren waren er. De baas ging nog snel even wat schroeven en schuim kopen
Inmiddels had het twee weken zwaar gesneeuwd en was het alleen mogelijk om via 1 meter hoge aangestampte sneeuwpaadjes naar de achterdeur te lopen. De Poolse monteurs die waren meegekomen om de deuren te bevestigen spraken geen woord Engels (en als ik schrijf geen woord, dan bedoel ik ook echt GEEN WOORD) en zo moest zelfs het aanbod voor "koffie" met handen en voeten worden gecommuniceerd.
Als eerste is er een monteur rond het huis gelopen om te kijken hoe hij kon lopen met de deuren. Bijna was deze meneer vermist in de achtertuin, want daar had ik de tuin dus niet aangestampt. Maar daar kwam hij zelf ook achter en na tien minuten ploeteren stond hij weer bij de auto zijn handen te warmen en zijn schoenen uit te kloppen.
Hierna bleek mijn berekening ook niet helemaal kloppend. Ik had weliswaar paadjes gemaakt, maar die waren bij lange na niet breed genoeg voor 6 volwassen mannen die een schuifpui met 3 dubbel glas proberen te verplaatsen. Een van de mannen raakte zelfs zo ver van het pad dat hij tot aan zijn middel in de sneeuw zakte, maar tegen alle verwachtingen kwam de pui op plaats van bestemming.
En uiteindelijk gingen ze dan beginnen rond 12:00 uur.
De afspraak was 1 dag monteren, en ik verifieerde voorzichtig of ze dit gingen halen. Welnee..., hier zouden ze minimaal 2 dagen voor nodig hebben... Zucht, waarom heb ik nooit geverifieerd of dit wel correct gepland zou zijn?
Het gereedschap (twee emmers vol en een kettingzaag) werd uit de wagen gehaald, de kettingzaag werd gescherpt met de slijptol en er werd begonnen en al vrij snel liep men vast en vertelde mij in volmondig Pools wat het probleem was. Ze kunnen we het proberen in het Engels, Noors, Frans, Duits en Nederlands, maar Pools en Russisch bleken toch echt de enige opties. Zijn baas maar gebeld en verteld dat hij ze moest vertellen dat ze vooral gewoon maar door moesten gaan...
Hierna nog een paar keer geholpen met mijn eigen gereedschap. Want twee emmers gereedschap klinkt veel, maar is bij lange na niet genoeg om 4 deuren efficiënt te monteren.
Aan het eind van de eerste dag gevraagd hoe laat ze zouden komen op de tweede dag. Ik weet nog niet hoe ze me hebben begrepen, maar op onze keukenklok wees men tussen 8 en 9. Half 8:30 dus.
De dag erna hebben we om 9:30 uur maar weer eens gebeld. De mensen waren inmiddels al 1,5 uur vertrokken maar bij ons nog steeds niet aangekomen. Nee, dat klopte. De GPS gaf ons adres niet aan en ze waren verdwaald (dit verhaal klonk ons enigszins bekend in de oren).
En toen ze om 10:00 uiteindelijk aankwamen, reden ze zichzelf vast in de sneeuw in de tuin en konden ze eerst de sneeuwkettingen omdoen.
Maar, eind goed al goed, na twee dagen Poolse klucht mogen we dan wel concluderen dat de deuren er (bijna) naar tevredenheid inzitten. De voordeur zit nog niet helemaal goed, hier komt men nog voor terug, maar de rest gaat open en dicht zoals het hoort
Geen opmerkingen:
Een reactie posten