Ben, Marjolein, Femke en Maaike in Noorwegen

Ben, Marjolein, Femke en Maaike in Noorwegen

vrijdag 17 juli 2015

Fietstocht Duitsland: Berlijn - Scherpenzeel (over de R1)


Dit jaar leek het ons leuk om de route te fietsen vanaf Berlijn via de R1 terug naar Nederland. De route "heen" hadden we al voltooid: een aantal jaren geleden fietsten Roland en Ben van Slagharen naar Luneberg. In 2013 hadden we vanaf Luneberg naar Berlijn gefietst over de Hanzestederoute.

Het doel was Scherpenzeel in Gelderland. Hier was een kleine familie bijeenkomst waarbij Ben op tijd terug werd verwacht. Ruim 1000km in een week. Beetje doorfietsen heren...

De uitdaging dit jaar was de Harz, een gebergte in midden Duitsland, 110 km in OostWestelijke richting en zo'n 40km breed, waarin menig hoogtemeter te verwachten waren. Optimistisch als we waren namen we dan ook de route in OostWestelijke richting. Hierna nog een stukje Weserbergland en als toetje een stukje Teutoburgerwald. Een deel hiervan hadden we al gefietst, rond Nieheim, Extersteinen en de Welnessroute, maar dat was alweer wat jaren geleden en daarbij al redelijk vervaagd in het geheugen.


In voorzorg met betrekking tot de verwachte hoogtemeters liet Ben zijn 2.5kg hardstalen slot dit jaar voor de zekerheid maar thuis. Waarschijnlijk is het slot ondertussen niet echt meer nodig: ondanks het feit dat alle vervangen onderdelen samen inmiddels de aanschafprijs van de fiets enkele malen hebben overschreden, zien onze fietsen er niet uit alsof ze nog veel geld kunnen opleveren voor een eventuele gelegenheidsdief.
Erger nog, twee weken voor vertrek was dat de achterbrug van de fiets van Ben (Koga randonneur, levenslange garantie) plotseling in tweeen gebroken.

Gelukkig was een collega zeer behulpzaam en vaardig met TIG lassen waarbij Ben binnen een dag alweer zijn training voorafgaand aan de jaarlijkse fietstocht kon vervolgen op voornoemde fiets.

De trein naar Berlijn was geboekt op zaterdag vanaf Bad Bentheim, met een kleine overstap.
Dat bracht ons bij de eerste vraag aan het thuisfront: wie kan ons 's ochtends naar de trein in Bad Bentheim brengen? Antwoord: "ga toch fietsen".
Dat was eigenlijk nog geeneens zo'n gekke gedachte besloten we al snel. En zo heeft Roland 's vrijdagochtend nog gewerkt en vertrokken we 16:00 uur voor de eerste 95km naar Bad Bentheim.
Feitelijk werd hiermee onze tocht een rondje de Krim - Scherpenzeel, maar dit klonk aanzienlijk minder uitdagend dan Berlijn - Scherpenzeel, dus hielden we de laatste aan.
 Niet gepland maar dan toch beginnen op Nederlandse fietspaden

Altijd handig, knooppunten. Snel en bijna niet kwijt te raken door normale fietsers. Ehh... even spieken waar we zijn.

Bad Bentheim at night (summernight)
Jugendherberge in Bad Bentheim bleek om 19:00 al gesloten, maar gelukkig was het volgende hotel nog open, 21:00 bleek bijna een grensgeval om eten te scoren in Bad Bentheim, maar we gingen toch met een gevuld maag terug naar onze kamer. 

Een kleine teleurstelling was dat het ontbijt op dag 2 pas pas geserveerd werd op het tijdstip dat de trein ging vertrekken, dus met enige korting op de kamer en lege maag moesten we snel wat broodjes bij een bakker scoren
Zo begonnen we aan de treinreis en de werkelijke tocht
Rond 13:00 rolden we de fietsen uit de trein en ... begon het te regenen. Was dat niet de laatste keer ook zo toen we Berlijn inreden?


We besloten direct de tocht te beginnen en fietsten in zuidwestelijke richting de eerste 105km van de tocht door Berlijn, Potsdam over fraai glooiend landschap met hier en daar een pittig klimmetje, naar Gasthaus Hemmerling in Raben.


In het voormalig Oost Duitsland vindt je nog vele fruitbomen langs de openbare weg, waaronder kersen. En juist kersen heeft een enorme aantrekkingskracht op Roland
Kom nou Roland,  we moeten nog 900km fietsen...

De boom van Roland begon opeens Nederlands te praten. En mijn boom ernaast antwoorde terug. Een Nederlands stel had zijn zinnen gezet op het hogere fruit en was in de bomen geklommen. De evolutietheorie leerde me vroeger dat mensen afstammen van de apen die uit de bomen zijn gekomen en rechtop zijn gaan lopen. Het is duidelijk dat die apen vroeger geen kersenbomen hadden.

In Raben aangekomen hadden we 105 km gefietst in een halve dag, dus vonden we het mooi geweest. Men verwees ons naar de lokale herberg. Hier had men weliswaar geen kamers te huur, maar men vond het ook prima als we een nacht in de laatste hut verbleven. Als dank hebben we hier ook 's avonds als enige klant gegeten, wat overigens geen straf was.

Dag 3 ging verder richting de Harz. s ochtends een goed ontbijt voor het vertrek.
Een fraaie dag met opnieuw fraaie uitzichten en gebouwen.

Roland, we moeten nog 750km... zullen we weer?

De route door Duitsland laat zich zoals altijd kenmerken door vele kleine en grotere steden met ontzettend fraaie gebouwen. Soms bleek het interessanter de route iets aan te passen en door een centrum te rijden in plaats van de route te volgen en al het fraais te missen. Een fraai voorbeeld hiervan was Lutherstadt Wittenberg waar de R1 een zeer fraai centrum naast zich laat liggen.
We verkozen de route te verleggen naar het centrum



En dat leverde ons fraaie gebouwen en een bakker met lekker eten.

's avonds kwamen we uit in Schadesleben, een dorpje met 3 hotels. Met mobiel nummer om te bellen. Maar helaas alles gesloten en men nam niet op. Er stond geen auto voor de deur, maar een oudere vrouw hing uit het raam en vertelde ons na enig telefoneren dat er geen plaats was.

Doorgereden naar een herberg, deze had geen plaats. De eigenaar stuurde ons door naar een hotel in het volgende Gadesleben, zo'n 5 km verder. Maar ook rond dit hotel was het erg stil. De deurbel slingerde een hond aan, maar na wat geroezemoes bleef het opnieuw stil.
We wilden bijna weg totdat de deur plotseling open ging. De mensen waren eigenlijk al in pyama en hadden geen gasten meer verwacht om 21:00. Natuurlijk waren we welkom. Moesten we nog eten? Wat dachten we van een schnitzel? Specialiteit van het huis. Of we wel direct na het eten naar onze kamer wilde gaan want men was eigenlijk al klaar met de dag.
We konden hier wel om lachen en waren blij dat we na 162km weer een kamer gevonden hadden (ondanks dat we altijd een kamer vinden is het toch ook wel weer altijd spannend). Voor 50Euro pp hebben we hier goed geslapen, ontbeten en heerlijk gedineerd.

Specialiteit van het huis


Op dag 4 ging de tocht overlangs door de Harz

Ben, zullen we weer? Nog 650 km... (Ik kijk alleen even voor jou of ze rijp zijn)

De Harz bleek inderdaad pittig om te fietsen, niet alleen vanwege de vele klimmetjes, maar ook omdat we alle moeizaam opgebouwde potentiele hoogteenergie vervolgens mochten dissiperen in warmte via de remmen, aangezien de wegen naar beneden vaak of verschrikkelijk steil waren of gewoon van slechte kwaliteit: 7km/uur naar boven en 14 (in de remmen) weer naar beneden.

In Goslar had Ben geen zin meer om opieuw te stijgen naar de jeugdherberg. Wij zijn hierna afgedaald naar Goslar (steile afdaling dus vol in de remmen) om vervolgens daags erna weer de heuvel te moeten beklimmen.


In Goslar zelf heeft een man van het hotel "Zum breiten tor" ons geprobeerd uit te leggen waarom het geen hotel was. Het hotel was verbouwd tot appartementen, maar het bord moest historisch gezien blijven hangen. We denken dat er ieder jaar wel een paar toeristen vragend voor de deur staan hier.
Maar ook hier vonden we een echt hotel en konden we de dag sluiten na 117km, wat betekende dat we in bijna in 1 dag door de Harz waren gefietst. Dat viel geeneens tegen. Heerlijk gegeten bij een enthousiaste jonglerende eigenaar van een Italiaanse restaurant die iets teveel jongleerde met de rekening: zelfs met tip was het eten erg goedkoop

Dag 5 en verder
Na vele kiezel- en bospaden was het stuk direct na de Harz (heeeeele lange afdaling) en rond Nieheim (glad strak asfalt) een genot waarbij we weer wat kilometers konden maken


Opvallend zijn doe we voor automobilisten, maar deze vliegjes vonden Roland in zijn gele trui ook opvallend lief

Na de Harz dachten dat we de ergste klimmetjes hadden gehad, maar toen kwam er een woonwijk in Detmold met volgens mij een van de langste en zwaarste helling die we ooit hebben gefietst. Ziet er op de foto nooit zo uit als het in werkelijkheid is, maar ondanks het bergverzet op mijn fiets stond ik hier zwaar hijgend foto's te nemen. En dat is ook de R1?
Het uitzicht boven was zeker fraai, we konden vele kilometers ver kijken

De tocht kenmerkte zich verder door de vele fraaie gebouwen en nog veel mooier weer

 Fraaie en nog fraaiere vakwerkhuizen met houtsnijwerk en beschilderingen




Münster, gebombardeerd door de geallieerden en in originele staat heropgebouwd na de oorlog

Het weer zat deze week verre van "tegen", vooropgesteld dat we regen als referentie nemen. Het begon droog, beetje wind en niet warm. We hebben zelfs nog even een jas aangehad, maar hierna werd het warmer. In de Harz hadden we nog "fietstemperatuur" maar vanaf dinsdag liep het kwik gestaag verder op. Zo ongeveer op de plaats waar wij op donderdag Nederland binnen reden werd zowel Nederland en Duitsland de hoogste temperaturen ooit gemeten: boven de 40 °C in Duitsland.

Op zich is een hoge temperatuur niet een groot probleem tijdens dit soort ritten, mits je blijft fietsen (rijwind in combinatie met een constante transpiratiefilm over de huid), veel blijft drinken (zelfs water gebietst bij boerderijen onderweg) en omdat de route vele malen door bosachtige omgevingen ging waar het door de schaduw een aantal graden koeler is.
Ook regelmatig rustpauzes met wat de natuur (of kraampjes) ons bieden. Een kilo aardbeien is geen probleem met zijn tweeën

Schaduw.... ff wachten hoor

Verder verkoelden we ons door vele malen te stoppen bij een beekje, tshirt in het water te dopen, aantrekken en weer doorfietsen. Binnen 20 minuten was het t-shirt weer droog

Zo he, ben ik zo wit onder mijn t-shirt?

Duitsland, een fraai land om te fietsen.

Zo reden we 130 km naar Höxter op dag 5 en de 6e dag 162 km naar Warendorf
Dag 7 bereikte we de Nederlandse grens en kregen we zowaar bewolking en tegenwind. Nog steeds warm, maar HEEERLIJK veel koeler. De lucht zag er dreigend uit, gelukkig bleef onweer uit.
Bij Barchum hielden we het voor gezien voor vandaag. Alleen was hier een vierdaagse aan de gang. De locale B&B was volgeboekt, maar de eigenaresse ging spontaan rond bellen en vroeg of een stacaravan op de camping een probleem was. Welnu, voor ons ook een nieuwe ervaring, dus waarom niet. En 1 voordeel: de camping had een zwembad die nog open was, dus na het eten om 22.30 gebruikten we voor het eerst de meegezeulde zwembroeken. En dat is best lekker na 176km op de heetste dag ooit.
's Nachts kregen we onweer en harde regen, Eigenlijk precies zoals het hoort bij een fietstocht: 's nachts alle ellende, overdag droog.


De laatste dag voerde door Nederland en hebben we opnieuw gebruik gemaakt van de knooppunten om zo snel mogelijk in Scherpenzeel te komen aangezien Roland nog de trein moest halen in Amersfoort. Ook dit ging weer over niet altijd de snelste, maar wel lieflijke paadjes
De op 7 na dikste populier van Nederland: een dikke honderjarige met een omtrek van 7.3m


Inmiddels was het vandaag gewoon opnieuw zeer warm, kwamen we na 95km rond 14:00 aan op het landgoed en hebben in de schaduw gewacht op de rest van de familie.

Met een eeuw aan fietservaring zijn we ook dit jaar weer dik tevreden over een geslaagde tocht. De Harz ligt alweer ver achter ons en bijna vergeten. Volgend jaar dan toch maar een keer de Pyreneeën?