Ben, Marjolein, Femke en Maaike in Noorwegen

Ben, Marjolein, Femke en Maaike in Noorwegen

zaterdag 25 mei 2013

Eindelijk: ons huis

Een spannende week deze week. Er kwam plotseling een huis te koop waarvan we allemaal dachten: "daar wil ik wel wonen". Het huis ligt in een bocht van de rivier, heeft uitzicht en een mooie grote tuin. En volgens veel collega's is het een hele fijne "badeplass", een zwemplaats in de rivier en kan ik volgens collega's zowel voor als achter een hengel uitgooien.



Dus gingen we naar de "visning", een soort open huis een uur lang waar de makelaar aanwezig is en alle geïnteresseerden kunnen rondlopen. Nu waren we al op vele "visninger" geweest en de meeste liepen we alleen of met een tweede stel rond, maar hier was het zo druk dat we nauwelijks konden parkeren. En het is meestal geen goed teken voor een geïnteresseerde te zien dat er nog vele anderen ook geïnteresseerd zijn.
In een half uur hebben we het huis bezichtigd en zijn we weer terug gereden en 's avonds hebben we afgesproken dat we hier een bod op gingen uitbrengen. Dit werd namelijk ONS huis.
Een bod uitbrengen in Noorwegen is anders dan in Nederland. Men brengt een bod uit en koppelt hieraan een "frist", een tijdstip waarop de koper het bod moet accepteren omdat het hierna vervallen is. De huizen waar we tot nu toe waren geweest werd helemaal geen of pas na een paar dagen tot weken eens een bod gedaan.

De dag erna was het verschrikkelijk druk op de zaak. Ik hield  mijn telefoon in de gaten in het geval er mensen waren die een frist uitbrachten die dezelfde dag zou aflopen, maar tot 11:15 gebeurde er niets. Plotseling kreeg ik een melding binnen dat er geboden werd. En het bleek dat er al sinds 8:25 geboden werd, maar ik had nooit iets ontvangen omdat ik in een omgeving zat met veel staal om mij heen. En de "frist" was: 12:00 uur dezelfde dag...WHAAAAHHH. Het zal toch niet gebeuren dat iemand ONS huis voor mijn neus wegkaapt door een frist van 12:00 uur?
Ik heb alles uit mijn handen laten vallen, ben teruggerend naar mijn computer, heb de makelaar gebeld, maar ik had werkelijk niets voorbereid en ook niets bij me (normaal moet je een bevestiging hebben van een bank mbt hypotheek, een schema invullen, handtekeningen zetten etc.etc.)
Via de makelaar heb ik geregeld dat ik alle noodzakelijke spullen kreeg via de mail en uiteraard ging dit 2x mis. Snel schema printen, invullen (op vertrouwen moest de makelaar maar aannemen dat we een hypotheek konden krijgen), even handtekening van mij en Marjolein zetten (volgens mij leek ie van Marjolein best aardig), scannen (ik dacht nog, als die scanner het nu vertikt heb ik een probleem) en rond 11:51 zat ik te wachten op mijn scan. Het zal toch niet waar zijn? 11:53 streek de scanner over zijn hart en verstuurde de pdf  naar mijn email adres. Alles snel naar de makelaar gestuurd, die belde meteen op dat er niets was ingevuld. Niets ingevuld???? Het bleek uiteindelijk dat de informatie wel was ingevuld, maar niet op de juiste plaats... De makelaar ging akkoord. OEF. Letterlijk om 2 voor twaalf kreeg ik de bevestiging dat wij een bod hadden gedaan.
2 over twaalf belde de makelaar terug. Ik verwachtte met de melding dat iemand overboden had, maar nee... de andere bieders hadden zich teruggetrokken. We moesten formeel nog wachten tot 12:10, maar ik kon Marjolein al bellen dat we met grote zekerheid eigenaar waren van ONS huis. En toen moesten we nog 8 minuten wachten en heb ik helemaal stil gezeten. De makelaar belde om 12:10 met de hartelijke felicitaties omdat we de nieuwe eigenaren zijn van een stukje Noorwegen, ONS huis in Have, Birkeland.
Overname: in juli al!! .

Het huis heeft naast 5 slaapkamers nog 2 hytter (hutjes in de tuin) waar mensen kunnen slapen, dus we zien al uit naar de vele bezoekers die we hierin gaan ontvangen. En een "drivhus", een kleine kas waarin we eigen groente kunnen verbouwen. En het huis ligt op ca 3 km van waar we nu wonen.

We hebben er ontzettend veel zin in.



















zaterdag 4 mei 2013

bijna lente

Een week geleden bleek toch echt weer dat we op het koudste plekje in de buurt wonen. Alles rond ons heen was inmiddels droog en schoon en wij zaten nog midden in een sneeuwveld. En dat ondanks  temperaturen tot 12 graden overdag en tegen het vriespunt 's nachts


Volgens onze  buren werd de ijscowagen vorig jaar bestuurd door een erg snelle Harry. Hij klingelde dat hij er was en voordat ze geld hadden kunnen pakken reed hij alweer 400m verderop. De nieuwe man heeft een andere insteek en komt bij de mensen thuis. Hij klingelde en reed zo onze tuin in om te keren. Helaas voor de man was de sneeuw nog maar enkele dagen weg hier en is de hele tuin nog een groot moeras. Ik heb eerst nog geprobeerd de wagen te trekken met onze ford, maar die begon ook al zijn voorwielen in te graven.
Gelukkig was daar weer de buurman Harald. Hoe we hier kunnen overleven zonder buurman met tractor zou ik niet weten. We hebben allebei een ijsje verdiend, ik een waterijsje (ik had duidelijk niets gepresteerd) en de buurman een soort magnum. Verschil moet er wezen...


Inmiddels begint de sneeuwmassa nu duidelijk te wijken voor de zon. De eerste sneeuwklokjes waren al dwars door de sneeuw gepriemd, die konden niet meer wachten. Dit in tegenstelling tot een bollenmand die we van de winter buiten hadden laten staan. Deze heeft nu toch echt wel enkele weken warmte gehad, maar vertoont geen teken van leven. We hadden een paar keer geprobeerd om de mand naar binnen te halen, maar deze zat met de voet vastgevroren in 10cm dik ijs. Meerdere weken met -10 tot -20 lijken ze dus toch niet te kunnen overleven


En vandaag krijgen we bezoek uit Nederland. Marjolein haar zus met familie komen een weekje op bezoek. Hun laatste vakantie in Noorwegen was behoorlijk verregend. Het is al wekenlang prachtig weer hier, maar uitgerekend vandaag regent het...hard....waarschijnlijk om ze welkom te heten