Ben, Marjolein, Femke en Maaike in Noorwegen

Ben, Marjolein, Femke en Maaike in Noorwegen

zaterdag 21 juli 2012

Vruchtentijd

Er wordt inmiddels flink geklaagd over het weer, meestal het teken dat de zomervakantie is begonnen. Te koud, te nat, teveel wind, noem maar op.
Inmiddels hebben we al aardig wat mensen hier over de vloer gehad en tot nu toe kunnen wij maar 1 ding zeggen: het weer is hier fantastisch geweest tot nu toe. Inderdaad geen erg hoge temperaturen (8 graden als ik in de ochtend naar mijn werk fiets is niet veel), het gras wil niet geel worden maar blijft fantastisch groen, het waait regelmatig stevig, maar het waterniveau in de rivier is erg laag en al wekenlang zien we zon en blauwe luchten. We hebben inmiddels aardig wat kennissen en familie uit Nederland op bezoek gehad en we hebben evenzovele keren buiten zitten eten en barbequen vanwege het fraaie weer. Nee, ons hoor je niet klagen over het weer hier in Birkeland.
Maar wat belangrijker is: het is weer bessentijd...

Ze bestaan al een tijdje, maar ik had ze nog nooit gezien: blanke doorzichtige aalbessen. Precies dezelfde smaak als rode, maar alleen niet rood. Naast 1 bos met blanke aalbessen hebben we 3 bossen met rode. En na 8 kilo aalbessen zagen we nog altijd geen verschil.


We bedachten opeens dat we een "bærplukker" ofwel een bessenplukker hadden gekocht eind vorig jaar. En dit ging opeens vele malen makkelijker dan met de hand plukken. Geweldige uitvinding

Bærplukker
Hiermee hebben we in korte tijd nog eens 3 kilo geplukt en het meeste hebben we gesuikerd en gewoon in de vriezer gelegd. Van 2 kilo hebben we aalbessenjam gemaakt. De rest laten we zitten voor de vogels, met name de merels vinden de rode bessen erg aantrekkelijk.
Nu maar weer wachten op de pruimen en de appels

donderdag 19 juli 2012

In 12 uur naar Nederland en 192 uur terug.

Femke heeft haar diploma uitreiking. Op 27 juni zijn we vanuit Birkeland in zo'n 12 uur naar Nederland gereden met de auto. We hebben in de Krim geslapen, hier mijn fiets met tassen achtergelaten en daags erna het laatste stukje doorgereden naar Capelle aan den IJssel.
Femke ontving op de 28e haar diploma en dat is een mijlpaal om bij stil te staan. Klaar voor het grote leven, klaar voor de universiteit.
En inmiddels zijn wij wel klaar met al die documenten. Wat we daarvoor allemaal niet mogen invullen om vervolgens weer terug krijgen:
"U heeft uw gegevens niet volledig ingevuld. Uw huisnummer ontbreekt".
"Uw telefoonnummer is niet juist"
Ja, dat weten we, maar het klopt toch echt. We hebben echt geen huisnummer. En probeer nu geen 0 in te vullen, want daar trapt een gemiddelde klerk niet zomaar in. En ons telefoonnummer in Noorwegen heeft echt minder dan 10 cijfers. Ach, wel rustig laten we maar denken. We geven alles naar eer en geweten op, maar we worden niet gebeld en krijgen ook geen brieven.


We hebben het diploma van Femke gevierd met een afsluitend etentje bij de Italiaan in Capelle aan den IJssel en op vrijdag met een feestje voor familie en vrienden. 
En toen was het op zaterdag alweer tijd om afscheid te nemen. 's Avonds ben ik terug gereisd naar de Krim alwaar Roland en Ben op zondag op de fiets zijn gestapt om hier vervolgens 8 dagen op te blijven zitten, met enkele nachtelijke onderbrekingen in jeugdherbergen. Onze tocht was zo'n 1150 km en voerde dit keer naar Skagen, het uiterste puntje van Denemarken. We vonden het een zeer fraaie tocht die ons leidde door Nederland, Duitsland en Denemarken.
Nog even naar het strand nabij Tornby in de buurt van Hirtshals en genieten van het mooie weer wat we al zo'n 6,5 van de 8 dagen mochten meemaken.
en natuurlijk proosten we op de geslaagde tocht met behulp van de zelfontspanner
Hierna is Ben naar Noorwegen gevaren om de laatste 34km naar huis te fietsen en Roland is naar Aalborg gefietst om met het vliegtuig naar huis te komen. 
En nu hard nadenken welk traject we de volgende keer gaan fietsen