De veger

Gisteren kregen we een ondertekende brief in de brievenbus. Althans, erin... er bijna uit, de buren hadden dezelfde brief ontvangen zag ik in de gauwigheid.
De veger komt langs, vertelde de brief. Dat is aardig dat ze dit zo formeel vertellen, of we wel van alles en nog wat dicht wilde doen, las ik snel even op de fiets. Thuis nog even wat verder gelezen. Kachels dicht, zwart, luiken dicht... Ik weet niet wat ze van plan zijn, maar we wonen best een stukje van de weg af. Zoveel last zullen we toch niet hebben van het vegen?
Nog eens wat beter gelezen en plotseling viel bij ons het kwartje, ehhh, 10 eurocent, ehhh, de kroon (met de huidige wisselkoers). De brief ging over een schoorsteenveger.
De buurman stuurde een SMS dat hij vanavond even langs komt. Hij vertelde dat de brief niet helemaal handig opgesteld was. In ieder geval hoefde we niet aanwezig te zijn...
"Aanwezig zijn? Moet dat dan af en toe?" Jazeker, de gemeente blijkt ook steekproeven te houden en huizen te controleren op aanwezigheid van brandmelders en kapotte kachels. Die bemoeienis van de gemeente met het innerlijk van ons huis kennen we in Nederland helemaal niet, maar hier nemen ze de veiligheid en in het bijzonder het fenomeen "brand" ZEER serieus met alle houten huizen. Een voordeel: De kosten zitten in de gemeentelijke belasting, dus we krijgen er geen rekening van.
Nee, we hoeven niet aanwezig te zijn, maar wel doeken rond de buizen te monteren in het geval dat er ergens een lekkage zit en het roet hierdoor de kamer in wordt geborsteld. En verder of we een ladder willen neerleggen zodat de beste veger op het dak kan komen. En hierdoor rezen bij mij alsnog vraagtekens op:
"dus deze ambtenaar die zich inzet voor verhoging van de veiligheid van de burgers heeft zelf geen goedgekeurde ladder bij zich, maar vertrouwt op duizend en 1 ladders die hij her en der voorgeschoteld krijgt?"
Enfin... We hebben de ladder achter het huis vandaan gehaald en naast het huis gelegd. Alle treden zitten er nog op zag ik vlug, maar ik hoop dat de beste man geen 100+ kilo weegt...

Gewenste en ongewenste gasten

Eind april begin mei zijn de weken van de grote aantallen lijkt het wel...
Het begon allemaal met het voorjaar. het weer werd warmer en de natuur begint uit te lopen. Aangezien we ook al wind, af en toe zelfs regenwater en een duizendpoot binnen hadden gehad, waren we niet helemaal verwonderd dat we een enkele mier zagen lopen. Het huis is tenslotte van 1939 en heeft de nodige kieren en spelonken en eerlijk is eerlijk, we kwamen naar Noorwegen voor de natuur. Goed alles schoonhouden dus en vooral zorgen dat we niets van etenswaren lieten liggen.

Dat lijkt makkelijker gezegd dan gedaan, want wat wij als mensen schoon verklaren, daar vindt een mier toch nog voor urenlang iets te eten. OK, de prullenbak is tot daar aan toe, maar de schoongemaakte ijsdoos waar toch net een druppeltje aan de rand niet is schoongemaakt, de chocoladekorrel in een lade of een gemorst druppeltje drank op de vloer: mieren vinden het feilloos en genieten er uren van. En we zien niet hoe ze binnen komen. We vermoeden dat de mieren ergens achter de keuken het huis inmarcheren, maar we zien ze nergens over de grond lopen.
Met vereende krachten van mens en mier werd ons huis schoner en schoner, het aantal mieren schommelde op en neer maar gemiddeld gezien kwamen er steeds meer. Tot we op een gegeven moment 's ochtends zagen dat we vergeten waren de vaatwasser aan te zetten en het binnenin de gesloten vaatwasser wemelde van de mieren. Ze deden zich tegoed aan alle resten en kruimels die van de borden op de bodem van de vaatwasser terecht waren gekomen. Het was duidelijk dat deze mieren prive zwemles gingen krijgen.

Ondertussen was het aantal vrouwen in ons huis ook flink gestegen. Op vrijdag kwamen Annet en Berna, vriendinnen van Marjolein, met de veerboot aan om ons voor een paar dagen te bezoeken. En op zaterdag moest een KLM vliegtuig in Kristiansand bijna een noodlanding maken omdat er 3 vriendinnetjes van Maaike dolgraag wilde uitstappen om Maaike te zien.
In tegenstelling tot het groeiend aantal mieren vonden we het groeiend aantal vrouwen geen probleem. Volop is er geschoven met bedden totdat alle bedden bezet waren en iedereen zijn eigen plekje in het huis had. Enige probleem was dat we geen slot op de WC hadden, maar ook dat kon nog worden geregeld..
En toen kwam op maandagavond Femke als laatste verrassing uit Nederland. Verrassing omdat alleen Femke, Ben en de buurtjes meededen in het complot. De buren hadden al een extra bed klaargezet die we konden meenemen, dus ook Femke kon die nacht in een eigen bed slapen.
En al met al werden het een paar geweldige dagen, niet alleen qua gezelligheid, maar ook omdat het weer zich vanaf zijn allerbeste Noorse kant liet zien: warm, strakblauwe luchten en veel zon.
Annet en Berna zijn op woensdagochtend 6:30 weer naar Nederland vertrokken met de boot, de vriendinnen van Maaike om 12:00 met het vliegtuig vanaf Kjevik en zo genieten we met Femke nog een paar dagen van het zonnige weer.
En de mieren... die genieten nog steeds volop en zijn nog niet vertrokken. Vorig jaar hebben we pruimen gewekt en deze stonden in potten achterin de voorraadkast te wachten op consumptie. Vandaag volgde we een mier en toen we alles weg hadden zag het op de randen van de potten zwart van de mieren. Efficient hoor die beestjes, maar eens moeten alle voedselbronnen toch wel opgedroogd en schoon zijn? Toch??
De potten met pruimen hebben we omgekeerd met de deksels maar even in het water gezet.