Dubbele beglazing

Onze Femmie is alweer een week thuis bij opa en oma. We missen je al wel een beetje hoor, maar gelukkig hebben we vast internet, dus staat iedere dag Skype vele uren aan om gewoon met elkaar te praten alsof we naast elkaar zitten.

Deze week kregen we een postpakket uit Nederland. Het had er een dikke week over gedaan en waarschijnlijk heeft de koerier achter een boom liggen wachten totdat Marjolein 10 minuten weg was, want we hadden een briefje in de bus dat de Noorse TNT was langs geweest. In Nederland staat er dan vermeld wanneer ze het pakje opnieuw aanbieden aan de deur of dat je het zelf kunt ophalen. In het Noors lazen we ook deze mogelijkheden om dit aan te kruisen, maar dat was niet gebruikt. Wat nu?
Nu weten we dat bij de locale C1000 ook het postkantoor zit en aangezien we 's avonds op visite gingen bij een collega van Ben, hadden we bedacht om even langs te rijden. Zo gezegd, zo gedaan. Uiteraard vergaten we het briefje mee te nemen. Dan toch maar langsrijden om te kijken of het er ligt en desnoods zonder briefje proberen mee te krijgen..
"Die is van ons", zei Marjolein en wees naar het grootste pak wat er te vinden was.
In Noorwegen heb je je daarmee gelukkig voldoende gelegitimeerd en kun je een pakje meekrijgen. Nog wel even een handtekening zetten en een pak rijker reden we weer weg naar huis. Want de collega had al visite vanavond.

Het pak bevatte oprolbare dubbele beglazing van Autobeklederij Molendijk en we hebben die avond een half uurtje besteed om dit te monteren.

Zelfs de huiseigenaar was even komen kijken en was tevreden over het idee en de afwerking.
Nu maar kijken en afwachten of dit gaat helpen om enig kou buiten te houden. We hebben het gevoel van wel, tussen de twee ruiten is het altijd behoorlijk wat kouder dan binnen en de temperatuur is 's ochtends nog niet onder de 15 graden gezakt. Maar dat kan ook wel liggen aan de buitentemperatuur die 's nachts weer 10 graden hoger ligt dan vorige week. In ieder geval stoken we deze week weer wat minder....

De eerste (en laatste) foto van Elk

Wij waren uitgenodigd bij de buren om lasagna te eten en het was een erg gezellige avond. Het eten was erg lekker en we hebben over alles en nog wat gesproken.
Momenteel is het jachtseizoen in volle gang in de bossen rond ons huis, maar de buurman, zelf boseigenaar, doet hier dit jaar niet aan mee. Ondanks dat hij niet meedoet krijgt hij toch vlees. De afspraken in Noorwegen zijn dat een eigenaar van een bosperceel een deel vlees krijgt naar rato van de omvang van zijn perceel.
Onze buren hadden 12 kilo gekregen, waarvan 6 kilo gehakt. Ik keek vertwijfeld naar mijn bord en de pan. Langzaam begon het besef door te dringen dat de lasagna wordt gemaakt met gehakt en dat na een maandenlange zoektocht Elk wellicht dichter bij was dan ik ooit had durven vermoeden.

De buurman bevestigde mijn angstige vermoeden. Enigszins bedroefd heb ik mijn eerste (en tevens laatste) foto van Elk genomen. En Elk heeft hiermee gewonnen, het is me niet gelukt hem normaal op de foto te krijgen.
Maar beste Elk, ik zal doorgaan. Ik hoop dat ik volgend jaar enkele van je nazaten mag schieten (de foto dan).

Het weer is de laatste tijd best wel aardig, maar wel iets fris in de nacht en ochtend. De zon staat de laatste maand al behoorlijk laag aan de horizon. Hierdoor valt er geregeld een regenbui onder een stralende zon. Het blijft iedere keer weer een aparte ervaring als ik een kletterende regenbui hoor terwijl de gordijnen dicht zitten vanwege de zon op mijn beeldscherm.

Feest in Kristiansand

Mijn werkgever is 40 jaar en dat hebben we gevierd met een lopend buffet in het dierenpark hotel Rica in Kristiansand.

Onze planning was wel erg krap deze zaterdag. Femke zou tegen de avond aankomen met het vliegtuig, Maaike had 's avonds een concert, en ik had dit buffet. En Marjolein wilde zich niet splitsen. Nu ging er een bus van mijn werkgever naar het etentje en weer terug, maar het leek me leuker om Femke op te halen net voor het eten. Het hotel is nl maar enkele km rijden van het vliegveld. Marjolein ging naar het concert van Maaike, dus hoe ging ik dan terug? Het zou koud en donker zijn, maar ik had me voorgenomen terug te fietsen die avond. Het jachtseizoen is geopend dus misschien zie ik nog wat laatste vrijlopende wildrestanten.

Zal ik dan ook direct fietskleding aantrekken of zal ik toch wat netter doen? Wat zijn de gewoontes eigenlijk in Noorwegen? Ik had wel eens gelezen over een concert waar de Noren tip top naartoe gaan. In Nederland is het motto al snel "zolang het maar schoon en fris is". En ik werk ik in een 24 uurs bedrijf, dus het zal toch niet zijn dat iedereen in kostuum zal komen?
Ik douche me snel, trek iets semi achtig netjes aan, stop mijn fietskleding in mijn tas en we gaan op weg om Femke van het vliegveld te halen. Onderweg kom ik er wel achter dat ik me al 2 dagen niet geschoren heb. 

In het restaurant bleek ik toch mijn voorgevoel te moeten vertrouwen: Al mijn collega's kwamen in 3 delig kostuum en dames waren keurig opgemaakt en gekleed, zelfs de directie van het hoofdkantoor uit Belgie was aanwezig. Oeps...
Nee, niemand had kritiek op mijn kleding, maar mijn avondplanning daarentegen stuitte steevast op gefronsde blikken.
"Ben je met de auto hier, je zat niet in de bus?"
"Marjolein heeft me gebracht, want we hebben eerst Femke opgehaald van het vliegveld" .
"Ah, OK, dus je gaat met de bus terug?"
"Nee, ik heb mijn fiets meegenomen, misschien zie ik nog de laatste eland vanavond"

De meeste collega's verklaarden me direct voor gek, vroegen me of ik wist dat het donker was daarbuiten en allen boden me aan om de fiets achterin te gooien zodat ik kon meerijden. Er waren zelfs collega's die me de dag erna wel wilde terugrijden om mijn fiets later op te halen.

Enfin, die mij een beetje kennen weten dat ik 's nachts over de "heia" terug aan het fietsen was. Klein probleem was even het omkleden. In het restaurant mocht ik me omkleden op het toilet. Maar omdat dit 2 kleine WC's waren waar al zo'n 100 mannen een hele avond gebruik van hadden gemaakt (en waar een paar al moeite hadden met het "lopen" in een rechte lijn), leek het me verstandiger om een stukje te fietsen en me gewoon onderweg snel om te kleden. Dit werd in een bushokje midden in de nacht, vlakbij Ikea waar geen kip of collega te zien was. Nadat ik omgekleed was stopte er nog een collega om te vragen of ik mee wilde rijden.
"Nee, ik vind dit echt leuk, maar dank voor het aanbod!"
De eerste paar km was met straatverlichting, hierna moest ik naar links de heia over. En daar was het donker. Heeeel donker. Een voordeel, omdat de winter in aantocht is, hebben ze in Noorwegen allemaal bamboestokken met reflecterende bovenstukjes langs de weg gezet, en samen met een 2,5Watt LED voorop mijn fiets en een 1 Watt hoofdlamp was het geen enkel probleem om mijn weg goed te vinden.
Elk heb ik niet gezien. Geen hertje, geen reetje... De weg is dan wel redelijk verlicht, maar tussen de eerste rij bomen kunnen makkelijk 10 elanden een feestje bouwen zonder dat ik ze zie.
En om heel eerlijk te zijn leek het me, nadat ik een paar keer gekraak had gehoord maar niets had gezien, een slecht idee om in het donker geconfronteerd te worden met een schrikachtig dier van een paar honderd kilo tussen de bomen. Onderweg dacht ik aan enkele berichten die ik gelezen had over "sint elg", waarbij sint in Noorwegen niets te maken heeft met enige vorm van heiligverklaring, maar Noors is voor "woest". Wild vlucht over het algemeen weg als ze iets horen, maar deze sint elanden hadden mensen aangevallen. En aangezien die dieren erg goed zien in het donker en ik zo gekleed was dat zelfs een blinde eland me nog kon vinden in een donker bos, ben ik toch maar een mogelijke confrontatie uit de weg gegaan. Ofwel, ik heb regelmatig mijn fietsbel gebruikt tijdens mijn rit.
Heldhaftige hollander. Maar goed, weer Elk niet gezien...

Weer een gewone week

Voor de vakantie waren mijn Noorse collega's aan het vertellen over hun actieve buitenleven. Mijn Noors genationaliseerde Duitse collega Benjamin is een redelijk actief wandelaar en zat de Noren wat te dollen door hen vragen te stellen over hun bezoeken aan de hoogtepunten van Noorwegen. Benjamin heeft al 2x de Gaustatoppen gelopen en was naar de Prekestolen geweest. Mijn Noorse collega's moesten schoorvoetend toegeven dat ze hier nog nooit waren geweest in hun hele leven. Hij stelde mij dezelfde vraag: 2 x Gaustatoppen en 2 x Prekestolen antwoordde ik. En dat waarschijnlijk alleen in de vakanties terwijl zij al hun hele leven hier wonen, gniffelt Benjamin.
Ter compensatie hebben de Noorse collega's maar koffie gehaald.


Deze week weer het gewone leven in na een weekje Nederland.
Ons Internet is op miraculeuze wijze opeens redelijk goed en snel gaan werken en Netcom weet niet wat er gebeurd is. Derhalve hebben we er nog steeds weinig vertrouwen in en we laten het gewone internet ook aanleggen.

Maandag kreeg ik een berichtje dat er weer vrijwilligerswerk was en hierop gereageerd dat ik niet zou komen. Er bleek echter ook een breiclub te zijn en dat leek Mar wel leuk dus we zijn toch gegaan, wat erg werd gewaardeerd. Aan het eind kreeg ik opeens van enkele mensen complimenten over mijn stuk in de krant. Aha... het is altijd weer spannend wanneer het geplaatst gaat worden, maar het artikel is blijkbaar gepubliceerd in de week dat wij in Nederland zaten.
Dinsdag de krant gekocht. We staan nu over 2 pagina's verdeeld. Grappig!

Woensdag is op de zaak het schuimen weer begonnen. 1 mix die we voorheen maandenlang schuimvrij gebruikten op 6 machines, gebruiken we nu op "maar" 2 posities en produceert schuim waar de stamgasten onder ons likkebaardend naar kunnen kijken: 60 cm schuimkraag in de tank en ik houd helemaal niet van bier.
Verschillen? Alles heb ik al een keer onderzocht.
Een collega gniffelt me toe dat je hier grijze haren van kunt krijgen. Ik weet dat hij er ook onderzoek naar heeft gedaan en vermoed dat hij refereert naar zijn eigen haarkleur. Causale verbanden lijken hier ver te zoeken. Ik kijk mijn andere collega aan en vraag of hij het wil overnemen, tenslotte is hij maar 25, is alleen nog maar verloofd en is dus nog lang geen grijze postduif.

Donderdag en vrijdag begonnen behoorlijk koud. Het vriest 's nachts licht en 's ochtends zit ik met 3 lagen kleding en handschoenen op de fiets. En op de zaak is het ook fris, en dat is niet wat ik had verwacht in een glasfabriek. 

Dieven, wibo- en blauwbo- en Nederlandscries

We zijn weer terug in Noorwegen. Toen we hier vorige week wegreden hadden we geen vermoeden dat we bij terugkomst iets zouden missen. Het was "zomer", 20 graden, onderweg in Duitsland zelfs 28 graden en we reden bovendien zuidwaarts, dus tegen de zon in. Warm warm warm. In Nederland heb ik tot zwetens toe in de tuin gewerkt en we hebben veel in tshirt gelopen die week. Nu zijn we weer terug, geen sporen te vinden van dieven, maar er zijn wel 20 temperatuurgraden verdwenen. Het is 0 graden buiten en 8 graden binnen. Ben blij dat ik morgen weer mag werken naast mijn glaslava.


Los van de fictieve temperatuurdieven menen andere partijen dat diefstal gerechtvaardigd is.
Mijn internetprovider ONLINE stuurt een rekening met beschrijving SEPTEMBER die vervolgens in september wordt afgeschreven. Maar dat kan niet, want in augustus waren we klant af. Bellen kan ik echter niet, ze hebben alleen een 0900 nummer en dat lukt niet vanuit het buitenland. Mailen kan ook niet, want dan moet ik inloggen met mijn account, maar mijn account is afgesloten want ik ben geen klant meer.
Ik besluit alles terug te boeken om zo correspondentie te krijgen. De eerste brief die ik krijg komt van NOREPLY en bevat onzinnige informatie, maar geen kontaktinfo. Ja, bel het 0900 nummer of neem kontakt op via uw account. Ik heb ONLINE gebeld op hun 0900 nummer toen ik terug was in Nederland, maar helaas kwam ik in een oneindige loop terecht. "Heeft u vragen over uw rekening, druk dan 1". Nou, ik heb 10x op 1 geklikt en meerdere keren op 2, maar ik kreeg iedere keer opnieuw de vraag "Heeft u vragen over uw rekening, druk dan 1". Uiteindelijk via een account van iemand anders contact weten te leggen. ONLINE vond het erg jammer dat ik geen contact kon leggen, maar was niet gecharmeerd van mijn terugboekactie. De rekening betreft een afrekening van augustus (klein foutje in de naamgeving) en nu gaat ONLINE volgens haar algemene voorwaarden ook nog 4,5 EURO extra afschrijven. Wij van ONLINE communiceren niet, maar straffen wel. Stelletje "wibocries"...

Helaas stopte onze 2,5 jaar oude airco met goede dienst, en het vervelende met airco is dat je hier pas achter komt als je ze nodig hebt. Precies tijdens onze 11 uur durende trip over de warme Deense en Duitse autowegen tegen de zon in. De garage heeft de airco nagekeken, opnieuw gevuld en inderdaad hij doet het weer. Kosten 135 EURO. Uiteraard waren we het hier niet mee eens. Ten eerste hoort dit niet te gebeuren met een auto van 2,5 jaar oud en ten tweede hebben we een extra verzekering gekocht omdat we onze vorige auto een defecte airco hadden na 4 jaar. Maar de garage vond het alsnog een terechte rekening en nu mag ik dus FORD Nederland weer aanschrijven dat ik dit toch echt iets te vroeg en te dure reparatie vind in garantietijd. Stelletje "blauwbocries" laten we maar denken.

En wij? Ach, we hebben zelfs een 2x zo grote dakkoffer gekocht zodat we nog MEER konden meesmokkelen uit Nederland. En daar kan VEEL in: koffie, stroopwafels, wijn, kaas, koeken, frikadellen, winterbanden voor de fietsen, de duvel en zijn oude moer laten we maar zeggen. Maar dat heeft volgens ons niets met enige vorm van cries te maken, dat is ehh, misschien een beetje "Nederlandscries"...

Spinnen

We zijn weer thuis in Capelle aan den IJssel deze week. Althans, thuis... het huis is ons bekend, daar hebben we al 2 jaar gewoond en het is nog steeds van ons. Maar eigenlijk zijn we hier op vakantie. En in vergelijking met het huis in Noorwegen is het LUXE vakantieverblijf... De kachel kun je aanzetten zonder hakbijl, koken in een geweldige praktische en mooie keuken, douchen in een zalige douche en een bed zo groot dat je erin kunt verdwalen.
Maar ... we zijn niet de enige die genieten van dit huis. Blijkbaar is er genoeg ongedierte om te eten want er kruipen nogal wat gedrochten rond. Femke had net voor onze komst al een klein huisdier uit haar wastafel gehaald. Ikzelf was net gereed om op het toilet te gaan zitten toen ik een tweede grijze huisspin onder mijn toekomstige zitplaats ontdekte. En nu ben ik niet heel angstig aangelegd, maar met mijn ondergoed op mijn enkels heb ik het dier toch eerst gadegeslagen. Maar hij bleek reeds overleden.
Er hing een derde onder de koelkastdeur, ingeweven en opgetrokken. Alle overleden exemplaren waren van een indrukwekkend kaliber die zich niet snel gewonnen zouden geven. Wat speelt zich hier af als we er niet zijn en hoe groot moet het monster zijn die hiervoor verantwoordelijk was?
We hebben zwarte tegels beneden, dus voor de zekerheid trokken we maar slippers aan als we naar beneden moesten in het donker.

Op woensdagnacht was de strijd der titanen. Ik kwam laat thuis en er heerste een bijna voelbare spanning in het huis. Ik zette voorzichtig het licht aan en hoorde wat lopen. Stilte. Plotseling weer getrippel. Gelukkig heeft ons huis veel witte muren die zich makkelijk laten afspeuren. En daar was ie dan: boven de koelkast was een duidelijke zwarte vlek zichtbaar. Samen met poten was ie enorm. Het was me duidelijk dat hierbij de truck met "een glas eroverheen en kaart eronderdoor" niet ging werken.
Snel heb ik de stofzuiger gepakt en terwijl het gedrocht keek wat er allemaal gaande was in de kamer ben ik met de lange stofzuigerslang op hem af geslopen. De tarantula voelde nattigheid en probeerde te ontsnappen, maar al snel woei er een orkaankracht rond zijn 8 poten. Met 2 poten los heeft ie de stofzuigerstang beetgepakt en probeerde mij in een houtgreep te nemen maar uiteindelijk trok de zuigkracht hem los van de muur. Maar nog gaf goliath zich niet gewonnen. In de slangopening hield ie zich nog een tijdje met 8 poten tegen, maar toen ik de zuigkracht opvoerde naar 1400Watt is deze met spinnijdige ogen uiteindelijk naar binnen geschoten. In de stang voelde ik deze zwaargewicht duidelijk tegen de kanten aanbotsen en ik had het idee dat ie toch nog probeerde naar buiten te kruipen.
Hierna snel de zuigmond afdekken met tape en de stofzuiger uitzetten, waarna de rust midden in de nacht wederkeerde.

En dan te bedenken dat daar waar je 1 spin vindt, er meestal 2 zijn...
brrrrr