Hieperdepiep

Vandaag is het zover. Precies vandaag bestaat mijn werkgever 40 jaar en is mijn proefperiode afgelopen. We zijn hierdoor weer een stapje dichterbij onze permanente stationering in Noorwegen. Langzaam  maar zeker schrappen we steeds meer zaken van ons lijstje.

Helaas blijft Internet erg prominent op de lijst staan.
Vandaag weer gebeld met Telenor of ze het echt niet konden versnellen. Nee meneer, "die" monteur is druk ingepland. (ze hebben er echt maar 1 volgens mij)
Kunt u iets doen met mobiel internet voor ons dan? "Nee meneer, deze afdelingen werken nog niet zo goed samen. Eigenlijk helemaal niet". Fijn...
Nee, de "attende" is de eerste mogelijkheid.
Sorry.... zei u nu "attende". Bedoelt u hiermee 1 en 8?
"Ja meneer, 1 en 8"
Zo door de telefoon is het verschil nagenoeg niet te horen tussen "attende" en "åttende" , maar het betekent voor ons nog 10 dagen extra Internet postduiven voeren.

Nou ja, in ieder geval is de auto klaar voor de grote reis morgen. Voor het eerst dat de koffer erop zit zonder dat we er iets in gaan stoppen. Bovendien is de auto verder leeg. Maar op de terugreis zal ie goed gevuld zijn.

De herfst doet zijn intrede

De berkenbomen hebben hun blad al grotendeels verloren en de eiken beginnen al te kleuren. En we hebben een megakeus aan paddestoelen. Gisteren is de reportster van de Birkenes krant langs geweest voor een paar foto's. Ik had een stukje "Nederlandse ervaringen in Noorwegen" geschreven en dat wordt binnenkort met een paar foto's gepubliceerd.
Zij plukt al paddestoelen sinds dat ze kan lopen en aangezien ze ongeveer onze leeftijd is, heeft ze een behoorlijke ervaring kunnen opdoen. Met haar ben ik even door het bos teruggelopen en hierna hebben we wat cantharellen en prikkpaddestoelen gegeten. Erg lekker en leuk. Zou het zelf ook wel willen doen, maar die paddestoelen waar zij overheen reikt om een ander te pakken, zou ik zelf ook gepakt hebben. Nee, paddestoelen plukken is voorlopig aan ons nog niet besteed.

We merken dagelijks dat de winter in aantocht is. Het opstaan 's ochtends gaat steeds minder van harte, de dagen worden in ras tempo korter, de zon staat minder hoog aan de hemel en de schaduwen zijn al erg lang aan het worden. Desondanks was het vandaag warm en aangezien er ook bankjes van de kantine buiten staan, was de keus niet moeilijk en heb ik buiten gegeten met enkele collega's. De tafels van de kantine stonden wel behoorlijk ver van het gebouw om nog zon te kunnen vangen. Ik denk dat we over een dikke week al aan de waterkant moeten zitten.

"Ik ga vandaag vroeg weg", zei mijn collega aan het eind van de middag. "Ik moet mijn boot op de kant zetten".
Ik kijk naar buiten en begin te lachen. Ik heb tijdens zijn vakantie nog een SMS heb gestuurd of hij wel weet wat onder er boven was met al die regen en nu het eindelijk schitterend nazomerweer is worden alle boten op de kant gezet. Rare jongens, die Noren.

De eerste week van oktober reizen we een weekje terug naar Nederland. Lekker Femmie knuffelen en ons verder voorbereiden op de winter in Noorwegen. We willen onze wintersportkleding meenemen, gereedschap en hobby spullen om iets te kunnen doen en we gaan op winterbanden weer terugrijden. Die Noren zullen wel denken: Rare jongens, die Hollanders.
We gaan ook de fietsen voorzien van winterbanden. Jazeker, die bestaan. Mijn collega heeft ten zeerste aangeraden met spikes te rijden. Zelf is hij een keer onderuit gegaan en heeft hierbij zijn arm gebroken. Los daarvan rijden we hier grotendeels op een heuvelige weg en als we hier uitglijden, dan liggen we voorlopig nog niet stil.
Het is voor ons aantrekkelijker om sommige zaken in Nederland te laten bezorgen en dan mee te nemen, dan om het in Noorwegen te kopen en te laten bezorgen. Voor zaken als de wekelijkse boodschappen is het  vervelend een paar maanden te moeten wachten, een vriezer en een droger hebben we toch maar gewoon gekocht in Noorwegen, maar dit soort zaken kunnen we in Nederland kopen en mee terug nemen. Verder staan op ons verlanglijstje: senseo pads, heel veel snoepjes, frikadellen en kaas...
We nemen voor de zekerheid een lege topkoffer mee uit Noorwegen. De dakdragers zitten al op de auto.

15 oktober aanstaande

Bij veel locale Noren gaan de harten sneller kloppen. De meeste onder ons zullen denken 15 oktober??? En zo dacht ik ook. Nationale herdenking? Oogstfeest? Zonsverduistering? Start van het Noorderlichtseizoen?

Inmiddels worden de dagen opvallend snel korter en we zijn bezig met de laatste weken Orientering. Nu vind ik het al moeilijk genoeg om met daglicht mijn weg in het bos te vinden, dus dat Orientering gaat stoppen nu het gaat schemeren leek me voor mij een veilige gedachte. Het stoppen van Orientering heeft inderdaad een relatie met het (gebrek aan) licht en met 15 oktober(!). Het jachtseizoen wordt dan geopend. Dan hebben we het hier in Noorwegen echt niet over een tentoonstelling zoals in St Tropez maar over jagen op wild. En de jagers vinden het niet handig als opeens een verdwaalde Nederlandse Orienteerder krakend en puffend uit de bosjes komt rennen en de weg komt vragen terwijl zij stilletjes in een hinderlaag liggen. Inmiddels gaat mijn hart ook wat sneller van kloppen want als ik Elk nog een keer wil tonen aan Maaike en Marjolein dan moet ik ofwel opschieten (figuurlijk gesproken natuurlijk) ofwel nu proberen alle borden in de buurt te richten op ons huis zodat ik Elk kan laten onderduiken in onze schuur.

(volgens mij mikken deze jagers op de opblaasbare VVV eland die ze gebruiken voor elandensafari, hij staat zo stil)

Een collega vertelde dat ze een groot stuk bos hier in de omgeving bezitten. Zelf houdt ze van het bewerken van bos (waar ik me niet direct veel voorstelling van kan maken), maar haar man houdt heel veel van jagen. Of ik misschien ook een keertje mee wil? Nu lust ik best wel een stukje vlees en inmiddels kan ik zelfs mijn eigen gevangen vissen fileren, maar een klopjacht op Elk en hem hierna schieten, in het bos fileren en opeten is toch een heel ander verhaal. Ik heb voor dit jaar bedankt voor de eer. Maar je weet maar nooit, misschien word ik nog eens een Noor die dit leuk en lekker vindt.

Barnedåp

We zijn vanochtend naar de kerk geweest en hebben hier een barnedåp (doop van een kind) meegemaakt. Frode en Elisabeth Målen zijn mede-eigenaar van het pand waar ik een half jaar heb gewoond. Gisteren heb ik hen nog een keer geholpen met de verbouwing en Marjolein heeft een tijdje met mijn "oude" buurvrouw gesproken. Toen kregen we te horen dat vandaag de doop van hun dochtertje was en het leek ons erg erg leuk om hierbij aanwezig te zijn.
De kerk is slechts 300m van ons huis af dus we zijn lopend gegaan. De kerk was afgeladen met mensen. Het was een georganiseerde dag voor dopen van kinderen (vandaag 3) en het uitdelen van een eerste boek aan kinderen van 4 jaar. En dat waren er best wel veel trouwens voor zo'n kleine kommune. Tevreden werd door de vrouwelijke priester geconcludeerd dat er over 10 jaar erg veel "konfirmasjoner" zullen zijn (Met konfirmasjon wordt de overgang van kind naar volwassene gevierd) .
Het merendeel van de bezoekers komt met de auto en we zien bij de uittocht zowaar een file.

Maaike had hierna heerlijk eten gemaakt en toen gingen we genieten van een lekkere rustige dag. Of toch niet?
Tring. De voordeur. Of Marjolein wil wandelen met de buurvrouw.
Tuurlijk, hardstikke gezellig. Doei...
Uurtje later: tring. Of Maaike buiten wil wandelen met 2 vriendinnetjes.
Tuurlijk, hardstikke gezellig. Doei...

En Ben... ach, ehhh. appelmoes koken, werken.... dingesen, maar....

Internet gezonken

Øystein Hurtigruten, een kayakker in hart en nieren, had averij opgelopen. Hij had al 3 kwart gepeddeld van Spitsbergen naar Zuid Noorwegen alwaar hij een kleine klus had voor Telenor, maar plotseling was er een ontploffing in de motorkamer waarbij hij een gekneusde teen opliep. Onzichtbaar onder het wateroppervlak was er blijkbaar klein averij, want langzaam begon de kayak te hellen en na zo'n 20 uur maakte hij een gevaarlijke slagzij van 20 hellingsgraden.
Oei, dit gaat verkeerd dacht Øystein. Had ik toch maar een vak geleerd. Gelukkig was er een Nederlandse berger in de buurt die snel zijn lenspomp heeft ingezet en 6 uur later was de slagzij al geslonken tot een acceptabele 8 graden, waarna Øystein door de Nederlandse berger terug naar huis werd gesleept waar hij zijn teen en zijn kayak kon verbinden.

"De monteur heeft pas 8 oktober tijd om u aan te sluiten op internet"
"8 oktober? Dat is niet wat uw collega twee weken geleden vertelde", verdedig ik me in mijn beste Noors.
Ja meneer, we begrijpen dat dit heel vervelend is, maar het is niet anders. Dat is de eerste datum dat we een gaatje vrij hebben voor onze monteur.
Wel opmerkelijk. Telenor levert internet over glasfiber, maar niet met de snelheid van het licht.

In de tussentijd hebben we mobiel breedband, wat inhoudt dat het draadloos gaat via het GSM/G3 netwerk. Het idee is leuk, maar deze techniek is in Birkenes helaas niet vooruit te branden. De provider geeft toe dat er hier een slechte dekking is en verdedigt zich met het feit dat we dit hadden kunnen weten omdat het op internet staat.  Zijn stelling komt niet overeen met de verbinding die ik ieder keer heb: we zijn altijd gekoppeld met het snelle netwerk, alleen de bitjes vliegen traag heen en weer. Er moet een andere oorzaak zijn meneer Netcom. Denk nu eens in oplossingen in plaats van in verdedigingen.
Ik had onze downloadsnelheid (0,1Mbit voor de kenners) op facebook gezet, waarna een oud-collega vroeg of ze dronken postduiven gebruikten in Noorwegen. Kijk, daar heb ik wat aan, daar hadden ik en meneer Netcom nog niet aan gedacht. Snel loop ik naar de achtertuin om alle gistende appels op te ruimen. Je weet maar nooit, ik sluit niets meer uit...

Wild spotten langs ons drinkwater

We hebben vrijdag onze eerste nachtvorst gehad en zelfs voor de Noren is dit opvallend vroeg.

Verder was het een heerlijke dag en we hebben nog een korte wandeling gemaakt vlakbij ons huis. Leuke omgeving, maar geen wild gezien.

We zijn zaterdagavond in het donker (en in de regen) opnieuw de berg op gelopen om te kijken of we in het schijnsel van ons licht misschien wild konden spotten. Ik heb tenslotte twee reetjes hier gezien, dus er is leven op de "heia". En niets zo spannend als s avonds 2 oogjes in het licht van je schijnwerper te zien. 

We lopen heel stil om het wild niet weg te jagen. Wild heeft volgens de Noren een slecht geheugen. Als je ze hebt afgeschrikt, dan moet je 15 minuten wachten, dan komen ze weer terug omdat ze het vergeten zijn. Volgens mij getuigt dit juist van een geweldig goed geheugen gecombineerd met extreem veel moed...
Het hert in ons voorbeeld was juist bezig met het meest sappige stukje gras van de hele wereld en precies toen hij die ene grasspiet wilde grazen werd deze verstoord door een raar 2 benig wezen zonder vacht. Wetend dat hij op 4 benen vele malen sneller is dan dit wezen op 2, vlucht het hert het bos in, kijkt zelfverzekerd om en ziet dat zijn vermoeden inderdaad bewezen is. Maar ons hert krijgt al snel enorm veel spijt, want het eten was daar toch wel een heel lekker. Voorzichtig keert het hert terug en weet een kwartier later alsnog dat ene grasspietje, 2 meter van die kleine grijsachtige steen, 10meter van de boom, 50 meter van de rots nauwkeurig terug te vinden...Als dat niet getuigt van een goed geheugen dan weet ik het ook niet meer.
Maar goed, onze theorie ten spijt waren er voor ons geen oogjes te spotten vanavond. We zijn doorgelopen tot het meertje Birkenesstjønn en hierna weer terug gekeerd. Het was wel errugggg donker en er stroomde opvallend veel meer water naar beneden dan gisteren. Kan ook wel want het heeft deze middag gegoten.


Ons drinkwater in huis is afkomstig uit het meertje Birkenesstjønn en komt licht  bruinachtig van kleur uit de kraan. Het water uit het meertje wordt via een zwarte buis naar een bron geleid en vanaf hier naar de huizen beneden. In ons huis hangt vervolgens nog een extra filter om het water zuiverder te krijgen.
De buurman vertelde al dat het water na een regenbui veel bruiner kon zijn. En dat valt met name op in het toilet. Ik spoel soms onze wc nog een keer door omdat het lijkt dat ik dit vergeten ben. 
Het regent hier wel erg veel de afgelopen weken en volgens de Noorse statistieken is het al natter dan vorig jaar het hele jaar. De rivier "tovdalselva" waar we naast wonen is al een paar weken nagenoeg zo groot als een meer. Dit weekend en volgende week gaat het weer veel regenen. De buurman verbouwt gras en heeft uit voorzorg in ieder geval de helft van zijn gras binnen gehaald. Ik denk dat wij uit voorzorg maar theezakjes moeten klaarleggen op het aanrecht, gesorteerd op dag. Ik zie het nog wel gebeuren dat we een dag thee gaan drinken zonder dat we een theezakje hebben gebruikt. 

Appelalarm

Toen we gingen kijken of we het huis in Birkenes wilden huren werden we ons al snel bewust van de vele vruchten om ons heen. In de tuin van het huis stonden appelbomen, aalbessen en frambozen, de buren hadden pruimen, appels, andere buren hadden appels, en appels en appels. Er groeien erg veel appelbomen hier in zuid Noorwegen.
Een paar maanden later gingen we hier wonen. Voor de aalbessen waren we net te laat. Deze waren al geplukt en de restjes waren al behoorlijk verdroogd. Maar de appelbomen zaten vol met appels. Er lagen er al wat op de grond,  af en toe viel er 1 naar beneden en hier hebben we heerlijk appelmoes van gekookt.

En zo vielen er meer en meer appels naar beneden en dat wat de natuur ons biedt aan eetbaars vinden wij zonde om te laten liggen. Bovendien heb je relatief weinig afval van groente en fruit, zeker als je het vergelijkt met vlees of vis. Een vis fileren bijvoorbeeld, houdt in dat je ca 60-70% direct weggooit en hierna op je bord nog eens velletjes enzo (jahaaa, misschien geldt dat alleen voor mij omdat ik alleen vissen vang die net uit het ei zijn gekropen). Maar appels op de grond laten liggen betekent dat 100% vergaat en dat doet onze groene hartjes zeer. Dus nog maar een emmertje geraapt. En nog een emmertje. En nog een keer. En de buurman kwam ook nog een keer langs. Hierna heb ik maar eens een ladder gevraagd om “de rest” te plukken. Maar voordat ik de ladder neer kon zetten moest ik opnieuw emmers met appels rapen.

Inmiddels hebben we de vriezer vol met appelmoes (hebben we zelfs een grotere vriezer besteld), hebben we wekpotten met appelmoes, appelcakejes en appeltaart van gemaakt. De ladder heb ik nooit gebruikt, want zonder hulpmiddelen weten we inmiddels van gekkigheid niet meer hoe we onze hoofd boven het appelsap kunnen houden. En met enige frustratie vonden we na 3 weken nog een appelboom in de tuin. Ik heb maar een foto van afstand genomen, ik durf niet te kijken hoeveel appels daar weer onder liggen. De buren vragen heeft geen zin, ik zie daar ook al bergen appels onder de bomen liggen.

We hebben Noorse mensen gevraagd wat ze zoals doen. Die pakken alleen het grote fruit, de kleine zijn teveel werk om schoon te maken. En als ze niets meer willen laten ze de rest gewoon liggen.

Dus momenteel zitten we lekker in het zonnetje naar ons appelig gazonnetje te kijken. Ook wij hebben ons gewonnen gegeven…

Overigens zagen we onlangs een foto in de krant van een eland in het donker onder een appelboom. Elanden schijnen appeltjes toch wel een lekkere afwisseling te vinden. Bij ieder nachtelijke trip naar het toilet kijk ik tegenwoordig dan ook even naar de appelboom of Elk er misschien al is. Tot nu toe heeft ie nog geen trek gehad... Maar ik heb inmiddels wel 2 reetjes gezien. Deze staken de weg over, ze waren afkomstig uit het bosje naast ons huis en trokken naar de "heia". Die hadden zich vast tegoed gedaan aan de appels of aan de berg met gras die ik in het bosje tussen de bomen heb weggegooid.

Internet

Ja inderdaad, we wisten het. Internet zou een probleem worden hier. De eerste maanden ging het goed omdat internet bij het huis hoorde waar ik woonde, maar nu zijn we verhuisd.
Na wikken en wegen hebben wij gekozen voor mobiel breedband van NetCom. Ten eerste omdat we het huis huren en we hier (hopenlijk) snel iets eigens hebben en we weinig zin heb in verhuiskosten van onze breedband. Ten tweede konden de internetproviders ons huis niet vinden. En als laatste.omdat draadloos zonder meer de toekomst is.
U vraagt zich natuurlijk direkt af: wanneer begint de toekomst? Welnu, voor Mobiel Internet was dat niet op het moment dat wij tot koop overgingen. Wij vergisten ons al in het aantal Gb wat een gezin per maand "verbruikt". Wij hadden een abonnement met 8Gb verbruik gekocht. Dit was voldoende voor 20 avonden 2 uur streaming video etc, maar alle indicaties ten spijt waren onze 8Gb in de eerste avond al voor 10% verbruikt met alleen bellen, verder niets.
Gelukkig was ons verbruik na de eerste avond aanzienlijk minder. Toen stortte namelijk de snelheid terug naar 236kbit, wat vergelijkbaar is met snelheden van 10 jaar geleden (tegenwoordig horen de snelheden 10-20x hoger te liggen). Met als gevolg dat websites terugmelden dat het te lang duurt, Skype nauwelijks werkt (wat velen van jullie al hebben ervaren) en we dus nauwelijks verbruik hebben.
En dan hebben we het nog niet over de draadloze router die erbij hoort. Draadloos is ontworpen zodat je geen last hebt van draden en je dus overal kunt lopen, schoonmaken etc. Maar onze router werkt niet meer als er iemand tussen de router en de computer doorloopt... Jongens, allemaal stilzitten, pappie gaat computeren met zijn laptop...

Kortom, inmiddels hebben we vast internet aangevraagd. Na enkele telefoontjes met de internet provider weet deze inmiddels in welk huis we wonen. Jammer genoeg heeft dit huis nog nooit Internet gehad, dus er moet een monteur langskomen. En daar zien we nu direkt het nadeel van weinig mensen op een groot oppervlak als Noorwegen: De enige expert op dit gebied lijkt op spitsbergen te wonen en moet met de boot (waarschijnlijk zijn kajak) hierheen peddelen. Het duurt namelijk 2-3 weken voordat ons Internet gaat werken...

Nou ja, gelukkig hebben we nog ons mobiel "breedband". Dus voor allen die we af en toe wel spreken over Skype: ofwel ligt het er binnenkort uit omdat we over ons verbruik heen zitten, ofwel werkt het uberhaupt niet omdat er iemand uit de kamer naar de WC moet...

Vergeten jullie overigens niet naar de volgende belangrijke blogs te kijken?

http://www.maaikedeboer.blogspot.com/

http://marjoleininnoorwegen.blogspot.com/

Pechvogel Maaike

Maaike stuurt een berichtje vanaf school naar mama met de woorden "ik ben een beetje aangereden"


Vanzelfsprekend springt mama na zulke woorden in de auto om Maaike bij te staan.

In de pauze was er een gehandicapte jongen aan het dollen met zijn elektrische rolstoel en heeft Maaike eerst aangereden en vervolgens over haar voet heengereden. En elektrische stoelen hebben als nadeel dat ze erg zwaar zijn. Marjolein stuurt Ben een iets informatiever mailtje en kort erna zitten we met zijn allen bij de dokter in Birkeland, die vaststelde dat haar enkel volgens hem niet gebroken was. Maar voor de zekerheid toch maar even naar het ziekenhuis om een foto te nemen.

Marjolein is met Maaike naar het ziekenhuis in Arendal gereden en Ben is weer terug naar de zaak gedaan waarbij hij geprobeerd heeft verslag te doen bij zijn collega die nog van niets wist.
Min datter er kjørt over ... (mijn dochter is overreden...), let wel, ik spreek wel Noors, maar nog niet zo snel. Mijn collega zat inmiddels verschrikt naar me te kijken.
...av en rullestol (door een rolstoel). Mijn collega ontspant zienderogen. Oh, oef. hij dacht dat ze was overreden door een auto. Nee, het viel allemaal gelukkig nog wel mee, ze heeft alleen veel pijn.


Later in de middag stuurde Maaike een SMS dat haar enkel gelukkig niet gebroken was, maar gekneusd.
Onze fabriek fabriceert glasdraden en deze breken om de haverklap, dus de Noorse vertaling voor breuk wist ik wel. Maar ik had op internet opgezocht wat gekneusd in het Noors betekende. "knust" zei Google translate.
Ik deed mijn best om mijn collega te informeren over de laatste status
"Det var heldigvis ikke alvorlig. Hennes ankel er ikke bruddet men knust" (het is gelukkig niet erg, haar enkel is niet gebroken maar gekneusd). Opnieuw kijkt mijn collega zwaar verschrikt naar mij. "Ikke alvorlig. Knust??"
Ik voelde de bui al hangen en vraag wat knust betekent. Welnu, verbrijzeld.
Mwahh, leuk hoor, een nieuwe taal leren.


De jongen heeft enorme berouw getoond, persoonlijk en via internet. 
De school heeft hem verboden te dollen met zijn elektrische stoel. En hij mag geen passagiers meer meenemen (die ontnamen hem nl het zicht)
Het ging vandaag verder wel goed, maar tegen de avond deed de enkel van Maaike toch behoorlijk pijn. Inmiddels ligt ze te slapen, hopenlijk dat het morgen weer beter gaat.

Temperatuur en langzaam bewegen

Nu verbaasde ik me al dat de temperatuur van het zwemwater onlangs "goed" tot "warm" was hier in Noorwegen, maar ik spreek regelmatig collega's die het over 21 graden hebben in de rivier, 19 graden tot 1 meter diep etc. 

Als Nederlander hebben we 3 soorten zwemtemperaturen: koud, goed en warm. Dit wordt gemeten met het lichaam door direct contact met het water en we communiceren dit veelal met lichaamstaal aan anderen door

-         zodra we boven water komen en we schreeuwen betekent dit veelal koud (met grote kans "te koud") water

-         het verzoek "kom er maar in, het is best lekker" wat inhoudt dat de eerste schok koud is, maar na even wennen goed is

-         "lekker" = warm.

Maar wat is het geheim van de Noren? Waarom 21 graden en niet 22 graden, of 19,5?

Omdat de Noren ook echt de temperatuur meten. Direct na de duik wordt het water gemeten met een thermometer. Ze houden zonder meer van temperaturen, op ons vakantieappartement in Hovden hangen 2 thermometers 50 cm naast elkaar.

Maar ook wij hebben onze thermometers meegenomen. Liefkozend noemen we deze al jaren ons “mannetje”. Mannetje kleedt zich in zwembroek als het warm is, heeft veel kleren aan en een muts op als het koud is en heeft een paraplu bij zich als het regent.

Maar ons mannetje spreekt duidelijk nog geen Noors, want onlangs kwam het met bakken uit de hemel en vond mannetje het voldoende om zonder jas naar buiten te gaan. 

Onlangs heb ik meegedaan aan een estafettewedstrijd oriëntering. Ik had me bewust niet ingeschreven omdat ik vind dat mijn snelheden wat tegenvallen, maar gezien mijn prestaties werd het toch wel op prijs gesteld dat ik meedeed. 

Welke prestaties vroeg ik? Ik doe er gemiddeld 2-3 keer zo lang over als de Noren. Zelfs met Roland was ik nog in staat om naar het zuiden te lopen terwijl we naar het noorden moesten. Ja, maar volgens Steinar vind ik wel altijd alle posten. En ja, dat klopt wel.

Logisch was ik ingedeeld in het team wat niet zoveel kansen maakte en moest ik als laatste starten. Twee uur later kreeg ik een hand van de organisatie dat ik de laatste deelnemer was die binnen kwam… Iedereen was al weg, maar, vraag niet hoe, opnieuw alle posten gevonden.